Χωρίς μνήμη και συνείδηση καμία κοινωνία δεν έχει μέλλον

Πίσω από τον μανδύα της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ και social media, γίνονται τερατουργήματα. Η κοινωνία τα παρακολουθεί ευνουχισμένη από κάθε ανακλαστικό ανθρώπινης συνείδησης. Γυναικοκτονίες,  βιασμοί, παιδεραστία, βία για τη βία στους ανήλικους, σιωπηρές νομιμοποιήσεις της ληστείας, της ρύπανσης, της αυθαίρετης δόμησης, των κακοτεχνιών και σπατάλης του δημόσιου πλούτου, της κατάχρησης εξουσίας, κ.ο.κ.

Quo Vadis, άνθρωπε; Quo Vadis Έλληνα; Φοβάμαι πως θα πληρώσουμε βαρύ τίμημα για την αδιαφορία μας. Δεν υπάρχει ένας χριστιανός να επενδύσει στην ορθολογική σκέψη των κατοίκων αυτού του τόπου. Η διαφθορά έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι. Η δικαιοσύνη κοιμάται, πλέον, και με ανοιχτά τα μάτια. Ο πολιτικός βίος κάνει τη δουλειά του επιδιώκοντας την εξουσία χωρίς σχέδιο. Βλέποντας και κάνοντας. Πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες, χαϊδεύοντας αυτιά, λες και δεν ξέρει ότι με τους ίδιους πολίτες θα διαφεντέψει. Η "αριστοκρατία", ασχολείται με τη διαχείριση του πλούτου, χωρίς να βλέπει ότι το υπόστρωμα του πλούτου στηρίζεται στις πλάτες της κοινωνίας και ιδίως των ολίγων νομιμοφρονούντων. Η παραπληροφόρηση τραυματίζει διαρκώς τις συνειδήσεις του κόσμου και κανένας δεν ασχολείται με αυτό. Όλοι βολεύονται πίσω από τις κουρτίνες της, γιατί όλοι αποδίδουν ευθύνες στον απλό πολίτη. Ο οποίος βεβαίως βεβαίως αγωνίζεται για την επιβίωση.

Χωρίς μνήμη και συνείδηση καμία κοινωνία δεν έχει μέλλον. Η αλλοτρίωση βρίσκεται έξω από την πόρτα μας. Και αναρωτιέται ο απλός νομιμόφρων πολίτης. Μα είναι δυνατόν σε μια τόσο κρίσιμη χρονική περίοδο όπου μαίνονται πόλεμοι σε βορά και νότο · οι μεταναστεύσεις και οι εξεγέρσεις εργαλοποιούνται· τα πολιτικά συστήματα δοκιμάζονται με ακραίες εκφάνσεις σε μια χρονική περίοδο που οι κλιματικές και πλανητικές συνθήκες μαθηματικά μας οδηγούν σε αφανισμούς, και όλοι μαζί κλείνουμε ερμητικά μάτια, αυτιά και στόμα.

Από το σύνολο των τοποθετήσεων των πολιτικών κομμάτων αποδεικνύεται πως δεν έχουμε καμία κουλτούρα συνεργασίας. Και όμως μόνο με αυτή μπορούμε να βγούμε από τα αδιέξοδα της κοινωνικής μας κρίσης. Απαιτούνται κοινές υποχωρήσεις θέτοντας στόχους με κοινωνικό πρόσημο και με χρονοδιάγραμμα. Έτσι απλά. Στην απλή καθομιλουμένη, δεν με νοιάζει τι χρώμα έχει η γάτα, αλλά να πιάνει ποντίκια. 

Σκεφθείτε, πως καμιά εκλογική αναμέτρηση δεν άλλαξε τις αντιλήψεις. Οι αντιλήψεις αλλάζουν σε ορίζοντα χρόνου έχοντας επενδύσει στην παιδεία. Όχι, απλά στην εκπαίδευση. Άλλο η παιδεία και άλλο η εκπαίδευση. Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν οπορτουνιστές της εξουσίας. Οι επιλογές μας όμως θα κρίνουν τις εξελίξεις σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.