Τα κόμματα μπροστά στη δεύτερη κάλπη

Έχουν αρχίσει να ανοίγουν τα χαρτιά πάνω στο τραπέζι των δεύτερων εκλογών, της 25ης Ιουνίου.

Η Νέα Δημοκρατία φυσικά μιλάει για αυτοδυναμία. Αυτό που έλεγε και στην πρώτη κάλπη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσύρει την πρόταση για προοδευτική κυβέρνηση που απέτυχε, αφού δεν είχε νόημα χωρίς πολιτικούς συνεταίρους. Και διατυπώνει ως στόχο, να μην αποκτήσει υπερεξουσίες ο Μητσοτάκης, ως «ανεξέλεγκτος ηγεμόνας».

Ο Ανδρουλάκης ξεκαθαρίζει ότι δεν θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία ακόμη κι αν αυτή έχει 149 έδρες.

Αν υποθέσουμε ότι δύο κόμματα που είναι πολύ κοντά στο 3%, εισέλθουν στη Βουλή, αυτό σημαίνει ότι η αυτοδυναμία επιτυγχάνεται με 37,5% και άνω. Έχει δηλαδή η Νέα Δημοκρατία έναν «αέρα» πάνω από 3% να χάσει και πάλι να βγει αυτοδύναμη. Αν πάει στο ποσοστό της 21ης Μαΐου, τότε θα κάνει κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία 163 εδρών και με επτά κόμματα στη νέα Βουλή. Δηλαδή και με την είσοδο του «Νίκη» και της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Ο Ανδρουλάκης αγοράζει χρόνο με αυτό που προτείνει για να στήσει στα πόδια του το ΠΑΣΟΚ, όπως το οραματίζεται. Θέλει να μείνει στην αντιπολίτευση, να δυναμώσει το ΠΑΣΟΚ και να διεκδικήσει το ρόλο του στην ευρύτερη κεντροαριστερά, ως ισχυρός πόλος. Βέβαια θα εύχεται να «μη σπάσει ο διάολος το ποδάρι του» και πάρει η ΝΔ 149 έδρες, διότι τότε θα είναι δύσκολο να χρεωθεί μια αυγουστιάτικη εκλογική αναμέτρηση. Ούτε σαν ανέκδοτο δεν μπορεί να διατυπωθεί: τρίτες εκλογές τον Αύγουστο!

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πλέον δεινή θέση γιατί στη μέση του πελάγους, στη μέση του ταξιδιού, αλλάζει η γραμμή του. Και τώρα δεν είναι μια πρόταση εξουσίας, κάτι θετικό, αλλά απλώς ένας στόχος, μια τακτική φθοράς του αντιπάλου ώστε να μην αποκτήσει υπερβολική και ανεξέλεγκτη ισχύ. Μοιάζει έτσι, ως «παράκλητος». Και δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει την αντίδραση του εκλογικού σώματος.

Ίδωμεν… σε 4 βδομάδες.