Να μην έρθει κανείς παίκτης στον ΠΑΟΚ αν δεν μπορεί να σκοράρει πολύ ή λίγο, ανάλογα με τη θέση του

Όπως ήταν φυσικό οι καφενειακές συζητήσεις στον ΠΑΟΚ άρχισαν και θα συνεχίσουν για καιρό. Κύριο σημείο της κριτικής η απώλεια αγώνα στον οποίο ο αντίπαλος έπαιζε με δέκα παίκτες. Λες και δεν έχει ξανασυμβεί ακόμα και ανάμεσα σε πολύ μεγάλες ομάδες.

Δεύτερο και πιο σοβαρό σημείο: η κατάρρευση της ομάδας στα Πλει οφ.

Ωστόσο τα αριθμητικά δεδομένα των αγώνων καθώς και κάποιες βασικές αξίες του ποδοσφαίρου άλλα δείχνουν.

Η αποβολή

Ας ξεκινήσουμε από τον τελικό. Φαίνεται ότι η ψυχολογική κατάσταση των παικτών, η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στην ομάδα και το πλάνο τους είναι πολύ σημαντικά πράγματα, τόσο που μπορούν να καλύψουν ακόμη και μια αριθμητική απώλεια.

Από εκεί και πέρα κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα κερδίσεις απέναντι σε μια καλή ομάδα η οποία παίζει με δέκα παίκτες, διότι η κατάσταση την σφίγγει, ενεργοποιεί δυνάμεις και φορτώνει με άγχος την ομάδα που παίζει με παίκτη παραπάνω. Και βέβαια, υπάρχει η τακτική του ‘παρκαρισμένου λεωφορείου’ που εφάρμοσε στη συνέχεια η ΑΕΚ και πολύ σωστά καθώς δεν είχε άλλη επιλογή, η οποία δυσκολεύει πολύ τον αντίπαλο. Ένα ερώτημα είναι θα προτιμούσε κανείς να έχει ως αντίπαλο μια μικρή ομάδα που παίζει ‘παρκαρισμένο λεωφορείο’ με 11 παίκτες ή μια πολύ καλή που το κάνει άλλα παίζει με 10 παίκτες;

Παρεμπιπτόντως η αποβολή ίσως να έκανε κακό στον ΠΑΟΚ διότι πρώτον, πιθανότατα θα έβαζε γκολ στη φάση και δεύτερον, αμέσως μετά δεν του δόθηκε καθαρό πέναλτι, διότι και οι μεγάλοι διαιτητές κάνουν κάποιους συμψηφισμούς μέσα τους.

Έκαναν τακτικά και οι δύο τα αυτονόητα. Ένας θα κέρδιζε

Έτσι λοιπόν η ΑΕΚ έπραξε τα αυτονόητα. Και βοηθήθηκε από την τύχη καθώς το τυχερό της γκολ σε μια από τις ελάχιστες αντεπιθέσεις αύξησε το άγχος για τον ΠΑΟΚ. Λίγη ακόμη τύχη στο δοκάρι και σε πέντε περιπτώσεις που η μπάλα πέρασε δίπλα και τέλος.

Ο ΠΑΟΚ, όσο κι αν εξανίστανται οι προπονητές του καφενείου έκανε κι αυτός το αυτονόητο. Στο πρώτο ημίχρονο έπαιξε μονότερμα με το σχέδιό του και με υπομονή και μόνο από ατυχία δεν ισοφάρισε (τουλάχιστον). Ωστόσο όλοι ήταν σίγουροι πώς αυτό κάποια στιγμή θα γίνει. Αν ο ΠΑΟΚ ισοφάριζε η πλάστιγγα θα έγερνε αυτόματα 90-10% υπέρ του.

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα έχασε την πίστη της, συνέχισε κυρίαρχη αλλά δεν απείλησε όσο στο πρώτο αλλά και πάλι έβγαλε 2-3 καλές φάσεις. Δεν ξέρω ποια τακτική θα μπορούσε να ακολουθήσει ο Λουτσέσκου και κανείς από όσους ασκούν κριτική δεν έχει κάτι να υποδείξει. Έκανε ό,τι θα μπορούσε να κάνει σε αλλαγές παικτών και συστημάτων. Μόνο με ουλτρεξ δεν λούστηκε, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Ιβκοβιτς. Το μόνο που βλέπω προσωπικά να μπορούσε να γίνει είναι η χρησιμοποίηση του Τζίμα πολύ νωρίτερα και του Μπίσεσβαρ έναντι Κωνσταντέλια, από την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου.

Τα στοιχεία του αγώνα πιστοποιούν τα παραπάνω. 79% κατοχή 20-4 τελικές. Τι παραπάνω να έκανε και ποια τακτική θα έδινε τι; Μήπως 90% κατοχή και 30 τελικές. Μα και τα προηγούμενα ήταν αρκετά για δύο τουλάχιστον γκολ. Απλά δεν μπήκαν.

Τότε γιατί έχασε ο ΠΑΟΚ;

Έχασε για τον ίδιο λόγο που έχασε και το πρωτάθλημα. Διότι δεν μπορεί να βάλει γκολ. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν είναι μόνο ο σέντερ φορ. Ακόμη και το καλύτερο 9άρι δεν βάζει περισσότερο από το 20% των γκολ μιας ομάδας. Σίγουρα αν ο Ολιβέιρα είχε 6-7 γκολ παραπάνω, ως όφειλε, ανεξάρτητα από όποια άλλη δουλειά κάνει καλά, και τα σκορπίσεις τυχαία αυτά τα γκόλ στους αγώνες, κάποια θα γίνουν βαθμοί και θα σηματοδοτούσαν άλλη πορεία. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν σκοράρουν και οι άλλοι παίκτες. Ταυτόχρονα η ομάδα δεν παίρνει καθόλου γκολ από στημένα - αλήθεια που είναι εκείνες οι καταπληκτικές κομπίνες; - από απ΄ ευθείας φάουλ, από μακρινά σουτ, από αμυντικούς.

Μια γρήγορη σύγκριση με την ομάδα των ‘ανίκητων’ που τα σάρωσε όλα: Τότε είχα γκολ από τα δύο πλάγια μπακ, πολλά από το φορ, μερικά από τα σεντερ μπάκ, από κομπίνες, από φάουλ. Αδυναμία σκοραρίσματος υπήρχε και τότε από τους μέσους και τα εξτρέμ αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Αλλά κάτι να έχεις. Σήμερα δεν έχεις τίποτε. Οι περισσότεροι παίκτες όχι απλά είναι μαλωμένοι με το γκολ αλλά σχεδόν πανικοβάλλονται μπροστά στην προοπτική του.

Προς το παρόν εγώ προτείνω να μπει κανονισμός κανείς παίκτης, σε οποιαδήποτε θέση κι αν παίζει, όσο καλός κι αν είναι, όσο κι αν ταιριάζει με το σύστημα δεν έρχεται στον ΠΑΟΚ αν δεν μπορεί να βάλει γκολ. Πολλά αν είναι επιθετικός, έστω μερικά αν είναι μεσοαμυντικός ή αμυντικός.

Και δύο λόγια για την τακτική, ανεξάρτητα από την αποβολή

Κατά τη γνώμη μου στο μυαλό του Λουτσέσκου ήταν σαφές ότι αν ο ΠΑΟΚ μπορούσε να προηγηθεί δύσκολα θα έχανε, καθώς η ΑΕΚ με το σύστημά της θα δυσκολευόταν πολύ και ακριβώς το αντίθετο, αν προηγούνταν η ΑΕΚ. Κατά συνέπεια μπήκε πολύ δυνατά, με τρομερό πρέσιγκ και επιθετικότητα, ξέροντας ότι αυτό μπορεί να κρατήσει 20-25 λεπτά. Την έπαιξε μονότερμα, ακόμη και στα 5’ πριν την αποβολή. Αν δεν κατάφερνε να προηγηθεί θα είχε προφανώς ένα δεύτερο πλάνο.

Το ίδιο είχε κάνει και σε άλλα κρίσιμα ματς, αν θυμόσαστε, με την Μιντιλαντ πέρσι που μπήκε το γκόλ (και δεύτερο), με την Μαρσέιγ στη Γαλλία στη αρχή του 2ου ημιχρόνου που μπήκε και στην Τούμπα που δεν μπήκε, με τον Ολυμπιακό στο

Φάληρο στον πρώτο γύρο φέτος που μπήκε κ.α. Και του ήρθε το γκολ, αλλά αντ’ αυτού κέρδισε μια αποβολή η οποία τελικά αποδείχτηκε άχρηστη.

Για την τακτική του Αλμέιδα δεν μπορούμε να πούμε τίποτε διότι αναγκάστηκε να την αλλάξει τόσο νωρίς. Όσο για το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ κατέρρευσε στα Πλέι όφ, μέγα λάθος για όσους είδαν τα παιχνίδια και ξέρουν να διαβάζουν τα νούμερα. Έπαιξε εξαιρετικά με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στην Τούμπα, διορθώθηκε στο 2ο ημίχρονο με την ΑΕΚ και την ‘πάτησε’ στον τελικό έστω χάρη στην αποβολή. Γκόλ δεν έβαλε μόνο. Αυτό σήμαινε συν 8 βαθμούς, διεκδίκηση πρωταθλήματος μέχρι τέλους και Κύπελλο. Πραγματική αδυναμία έδειξε εκτός έδρας. Ναι, μετράει το τελικό αποτέλεσμα αλλά για τη βαθμολογία, τους τίτλους, τα συναισθήματα. Αν θέλουμε να κάνουμε πραγματική ανάλυση ο ΠΑΟΚ ούτε κατέρρευσε, ούτε διαλύθηκε, αντίθετα υπερέβαλε δυνάμεις. Απλά δεν μπορεί να βάλει γκολ.