Γερµανικό «nein» στον Μακρόν

Σαφές «όχι» στην ευρωπαϊκή φυγή προς τα εµπρός που πρότεινε ο Μακρόν προτάσσει η διάδοχος της Μέρκελ στην ηγεσία της Χριστιανοδηµοκρατίας, Κραµπ Καρενµπάουερ. Με εξαίρεση την ασφάλεια των συνόρων, την κοινή πολιτική ασύλου και τη διαχείριση της κλιµατικής αλλαγής, η ηγέτις του CDU απορρίπτει ως ευρωπαϊκό συγκεντρωτισµό και κρατισµό τις προτάσεις Μακρόν για αµοιβαιοποίηση του χρέους και ευρωπαϊκό κοινωνικό σύστηµα µε σηµείο αναφοράς τον κατώτατο µισθό.

Η Κραµπ Καρενµπάουερ δεν αρκέσθηκε στα παραπάνω, αλλά διατύπωσε δύο θέσεις που είναι κόκκινες γραµµές για τη Γαλλία: Τη δηµιουργία χωρίς την εµβάθυνση ως προαπαιτούµενο µόνιµης έδρας της ΕΕ στο Συµβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, προφανώς µε το Παρίσι να παραχωρεί τη δική του, αλλά και την κατάργηση του Στρασβούργου ως δεύτερης έδρας του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου!

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η Μέρκελ και η διάδοχός της δεν θέλησαν να αφήσουν καµιά αµφιβολία για την τύχη των προτάσεων Μακρόν, που ούτως ή άλλως πριν προσκρούσουν στην απόρριψη του Βερολίνου έχουν ως δεδοµένη την άρνηση τόσο της οµάδας των οκτώ του Βορρά υπό την ηγεσία της Ολλανδίας (∆ανία, Σουηδία, Φινλανδία, τρεις Βαλτικές Χώρες και Ιρλανδία), όσο και της τετράδας του Βίσεγκραντ (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία και Σλοβακία).

Αυτό που εκπλήσσει είναι ότι το Βερολίνο δεν έδωσε ούτε µία προεκλογική περίοδο χάριτος στον Μακρόν ώστε να µπορέσει να αξιοποιήσει υπέρ της παράταξής του, LREM, στις ευρωεκλογές την προοπτική αλλαγών και ανατροπών, που δεν µπορούν να διατυπωθούν παρά µόνον µε προαπαιτούµενο την επανεκκίνηση της Ευρώπης. Το ζητούµενο ως προς την ευρωπαϊκή πολιτική της Γερµανίας δεν είναι πλέον η απάντηση στον Μακρόν, αλλά το κατά πόσον η διαφοροποίηση των Σοσιαλδηµοκρατών, είτε παραµείνουν είτε αποχωρήσουν από την κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισµού, δεν θα περιορισθεί σε θέµατα κοινωνικής πολιτικής όπως η ατζέντα 2010 του Σρέντερ, αλλά θα επεκταθεί και στην ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας.