Πορτογαλία και Κύπρος δείχνουν τον δρόµο

Τα σύννεφα πύκνωσαν πάνω από την ελληνική οικονοµία, µετά τους πανηγυρισµούς του διεθνούς παράγοντα για τη Συµφωνία των Πρεσπών. Οι επενδύσεις καρκινοβατούν, οι εξαγωγές απέχουν από το να γίνουν πραγµατικό στήριγµα για την ανάπτυξη της οικονοµίας, για να µη µιλήσου µε για την ανυπαρξία πιστωτικού συστήµατος, το έλλειµµα ουσιαστικής αναδιάρθρωσης των παθογενειών που µας οδήγησαν στα µνηµόνια, την αργή απονοµή της δικαιοσύνης, που αποτελεί πρόσθετο πρόβληµα για τους επενδυτές, και άλλα πολλά.

Οι παθογένειες της ελληνικής οικονοµίας βαραίνουν όλο και περισσότερο, την ώρα που οι πολιτικές δυνάµεις πασχίζουν να φορτώσουν τα αίτια των προβληµάτων η µία στην άλλη. Μέσα σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, µπήκαµε στη Σαρακοστή. Και στο επόµενο χρονικό διάστηµα, δύσκολα θα δούµε κάποια ορατή βελτίωση, καθώς το 2019 είναι εκλογική χρονιά και οι εκλογικές περίοδοι δεν προσφέρονται ούτε για πραγµατικές µεταρρυθµίσεις, ούτε για συνθέσεις, ούτε για καινοτόµο πολιτικό διάλογο ουσίας. Εδώ προέχουν η εντυπωσιακή πολιτική κίνηση η δηµιουργία εκλογικού κινήτρου στους πολίτες από κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Ο ορισµός διαφορετικών προτεραιοτήτων πλήττει τη διάθεση για συγκλίσεις και για ουσιαστική πολιτική συνεννόηση. Κι όµως: Τα παραδείγµατα είναι ενώπιόν µας και µας υποδεικνύουν ποια είναι η ενδεδειγµένη οδός για να δούµε καλύτερες µέρες: Στην Πορτογαλία υπήρξε µια ουσιαστική πολιτική συναίνεση για να αφεθεί εκτός πολιτικής αντιπαράθεσης η οικονοµία και ειδικότερα το στάδιο της εξόδου της χώρας από την επιτήρηση. Στη γειτονική µας Κύπρο επίσης υπήρξε συνεννόηση για τις προτεραιότητες της οικονοµικής πολιτικής, που θα ξαναέκανε τη Μεγαλόνησο κέντρο οικονοµικής ανάπτυξης, όπερ και γίνεται. Στην Ιρλανδία οι πολιτικές δυνάµεις δεν δηµιούργησαν ρήγµατα στην κυβερνητική προσπάθεια προσέλκυσης µεγάλων επιχειρήσεων για να επενδύσουν στη χώρα.

Κοντολογίς, τα παραδείγµατα είναι ανάγλυφα, µπροστά µας: Οποιος έχει µάτια βλέπει. Εδώ φαίνεται ότι ακόµα και σήµερα, εννέα ολόκληρα χρόνια βαριάς δοκιµασίας των Ελλήνων από τα αλλεπάλληλα µνηµόνια και τις πολιτικές λιτότητας, προτεραιότητα για τις πολιτικές δυνάµεις έχει η σκληρή αντιπαράθεση, οι αντιλήψεις περί «φωτός και σκότους», η ολόπλευρη σύγκρουση ενώπιον της κάλπης. Στο πεδίο δράσης των κοµµάτων δεν υπάρχει η αντίληψη ότι ο αδικηµένος, ταλαιπωρηµένος και στριµωγµένος στα σχοινιά Ελληνας έχει κουραστεί από τις κραυγές,έχει χορτάσει τις επιθετικές ατάκες. Τα κόµµατα δεν πιστεύουν ότι η επίδειξη συναίνεσης, άθροισης δυνάµεων, διαµόρφωσης κοινών πολιτικών µπορεί να προσδώσει πολιτικά οφέλη στους εµπνευστές µιας τέτοιας πολιτικής συµπεριφοράς. Ακολουθούν την ίδια, δοκιµασµένη συνταγή, προσδοκώντας διαφορετικά οφέλη! Τουλάχιστον η θρησκευτική Σαρακοστή, τελειώνει µε το Πάσχα. Η πολιτική Σαρακοστή;