H «μαύρη τρύπα» του ΣΥΡΙΖΑ

O πολιτικός χρόνος δεν είναι γραμμικός. Υπάρχουν στιγμές που εμφανίζεται σαν «μαύρη τρύπα». Πυκνώνει υπερβολικά. Και όπως από τις μαύρες οπές στο διάστημα, τίποτε δεν μπορεί να επιστρέψει, να ξεφύγει, να γίνει ορατό, έτσι ένα γεγονός, ένα λάθος, ένα συμβάν, μπορεί να αλλάξει άρδην τις πολιτικές ισορροπίες. Και κάτι που σήμερα θεωρείται δεδομένο, αύριο να μην είναι… Να «εξαφανισθούν» όσα θεωρούνται δεδομένα, να αλλάξουν οι συσχετισμοί ριζικά.

Κάτι τέτοιο συνέβη στον ΣΥΡΙΖΑ κατά την προεκλογική περίοδο, λίγες μέρες πριν ή και κατά την 21η Μαΐου. Και φαίνεται ότι το 10%-13%  των ψηφοφόρων που δήλωναν αναποφάσιστοι, αποφάσισαν μονόπατα υπέρ της ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στη «μαύρη τρύπα» που δημιούργησε ο ίδιος με τον τρόπο που έκανε την προεκλογική καμπάνια του. Όχι μόνο με τις «διφωνίες» και «τριφωνίες» (Τσακαλώτος, Δραγασάκης, Κατρούγκαλος, παραλλαγές Τσίπρα για την κυβερνητική πολιτική πρόταση), αλλά και με το περιεχόμενο και το στυλ της εκστρατείας του. Περισσότερο ασχολήθηκε να βάλλει κατά του Μητσοτάκη, παρά να λέει πώς θα κυβερνήσει και τί θα κάνει αν έχει την πλειοψηφία. Πιο πολύ κατηγορούσε, παρά πρότεινε. Νόμιζε ότι έτσι κέρδιζε, αλλά έχανε μαζικά.

Τώρα «το παίρνει αλλιώς». Θα προβάλλει –υπόσχεται- τις θέσεις του. Θα κάνει «θετική» προεκλογική καμπάνια. Και θα μιλούν δημόσια, νεότερα στελέχη, μιας άλλης γενιάς. Αυτό βέβαια δεν είναι lessez passez. Δεν αποτελεί από μόνο του διαβατήριο πειστικότητας, ακεραιότητας και ορθολογισμού. Πρέπει και να αποδείξουν ότι μπορούν καλύτερα. Να πείσουν.

Βέβαια τώρα χάθηκε το momentum. Ίσως και να μην υπήρχε ποτέ. Δεν θα το μάθουμε. Σίγουρα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές το ποσοστό ήττας, εσωστρέφειας και καταστροφής. Ο,τιδήποτε κάτω από 20%. Ποιό ποσοστό είναι όμως το κριτήριο επιτυχίας; Ο πήχης των ευρωεκλογών του 2019, το 24%, είναι ένας στόχος ανασύνταξης και αντίδρασης από το σοκ της συντριβής για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κάτι τέτοιο θα δείχνει ότι «υπάρχει ζωή» στον πλανήτη ΣΥΡΙΖΑ.