Φορολογικά με πολιτικά κέρδη, αλλά κενά περιεχομένου

Τα φορολογικά κυριάρχησαν την πρώτη βδομάδα της δεύτερης προεκλογικής περιόδου. Καλύτερα, πολύ καλύτερα από τις γενικολογίες της πρώτης προεκλογικής περιόδου. Ωστόσο, πάλι γίνεται περιφερειακή συζήτηση, δεν εμβαθύνουν στην ουσία, όλα φυσικά υποτάσσονται στις εντυπώσεις που θα αφήσουν θετικό εκλογικό αποτύπωμα.

Η ουσία της φορολογίας είναι οι σχέσεις άμεσων και έμμεσων φόρων. Στην ΕΕ σε κάθε 1.000 ευρώ άμεσων φόρων αντιστοιχούν άλλα 1.000 ευρώ έμμεσων φόρων...

Αυτά συμβαίνουν στις κανονικές χώρες, που διαθέτουν σοβαρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Το δικό μας φορολογικό σύστημα μοιάζει σε σύστημα φορολογίας αναπτυσσόμενης κι όχι ανεπτυγμένης χώρας. Σε 'μας, οι έμμεσοι φόροι είναι η βασική πηγή φορολογικών εσόδων. Για κάθε 1.000 ευρώ άμεσων φόρων πλησιάζουμε τις 2.000 ευρώ έμμεσους φόρους

Οι χώρες της ΕΕ στις οποίες πρέπει να θέλουμε να μοιάσουμε και να φτάσουμε, διαθέτουν εξελιγμένο φοροελεγκτικό μηχανισμό, δυνατότητες και σχέδια στοχευμένης αναδιανομής του πλούτου, ενώ οι λιγότερο αναπτυγμένες αναγκαστικά στηρίζονται στους έμμεσους φόρους. Όπως δηλαδή στην Ελλάδα.

Και επιπλέον η φοροδιαφυγή καλά κρατεί. Σύμφωνα με τελευταία έκθεση της Κομισιόν η Ελλάδα έχασε 5,3 δισ. ευρώ από ΦΠΑ, πίσω από τη Ρουμανία στη λίστα ελλείμματος συμμόρφωσης για τον ΦΠΑ της  Ευρωπαϊκής Ένωσης, χάνοντας το 25,8% των εσόδων της! Η φοροδιαφυγή πλέον, δεν αποτελεί επιμέρους αδυναμία, έχει εξελιχτεί σε δομικό στοιχείο της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα μας, σε ένα μηχανισμό πλουτισμού. Για την καταπολέμησή της δεν γίνεται κουβέντα προεκλογικά. Τα κόμματα βάζοντας το κεφάλι στην άμμο, δεν αποφεύγουν το πρόβλημα. Θα το βρει μπροστά της η νέα κυβέρνηση κι αν όντως ομνύει στον υγιή ανταγωνισμό, πρέπει να την καταπολεμήσει ως Νο1 στρέβλωση της οικονομικής δραστηριότητας.

Και εκτός από τη φοροδιαφυγή απουσιάζει εντελώς από τη συζήτηση περί την οικονομία, το παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας μας. Λιγοστά τα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες made in Greece και αντίθετα μαζικές εξαγωγές προϊόντων χωρίς υψηλή προστιθέμενη αξία, συχνά χύδην και όχι τυποποιημένα, χωρίς σοβαρό μάρκετινγκ και μπραντάρισμα. Ακόμη δηλαδή πάμε «ξυπόλητοι στα αγκάθια».