Περί Ροδόπης, ή ενίοτε η σιωπή είναι χρυσός…

Από το 1991, όταν ακόμη, αν ήσουν μουσουλμάνος στη Θράκη, δεν έπαιρνες άδεια οδήγησης τρακτέρ και υπήρχαν μπάρες και έλεγχος ταυτοτήτων για να πάει κανείς σε μια σειρά μειονοτικά χωριά -όπως αρκετά παλιότερα σε χωριά των νομών Πάλλας, Φλώρινας και Καστοριάς- κύλησε πολύ νερό…

Το ελληνικό κράτος, επί πατρός Μητσοτάκη ξεκίνησε μια πολιτική ισονομίας και ισοπολιτείας απέναντι στη μειονότητα. Δεν έγιναν όλα σωστά και «με τη μία»… Ωστόσο, έκτοτε, εδώ δηλαδή και τριάντα χρόνια η μειονότητα της Θράκης απολαμβάνει τα δικαιώματά της. Το τώρα, με το τότε, είναι η μέρα με τη νύχτα.

Αυτά ως αναγκαίος πρόλογος σε ένα θέμα που δεν θα έπρεπε να οδηγεί την προεκλογική αντιπαράθεση. Ίσως να μην είναι καν τελευταίο παρακολούθημά της. Εκτός αν τίθεται για λόγους που αφορούν μελλοντικές συνομιλίες με τη γείτονα, ώστε να υπάρχει «ένα το κρατούμενο»…

Πάντοτε υπήρχε η προσπάθεια χειραγώγησης της μειονότητας, ή τουλάχιστον του τουρκογενούς τμήματός της, από την Τουρκία μέσω του υπερδραστήριου προξενείου της Κομοτηνής. Αυτή τη φορά, όμως το θέμα μονοπωλεί σχεδόν την προεκλογική ατζέντα…

Ξεκίνησε από τοποθέτηση φίλων τού, ως πριν τις εκλογές, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάκη Χαρίτου, που υπερκεράστηκε στη Ροδόπη από μουσουλμάνο συνυποψήφιό του, ότι στην πρωτιά βοήθησε το Προξενείο. Συνεχίστηκε με τη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον ΣΚΑΙ περί υπηρεσιακής ενημέρωσης εγκαίρως του ΣΥΡΙΖΑ. Τροφοδοτήθηκε με την κίνηση του Αλέξη Τσίπρα, που έθεσε το θέμα στον υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Και με δηλώσεις και ενέργειες στελεχών εκατέρωθεν. Το κάθε μεγάλο κόμμα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την περίσταση, ώστε να κερδίσει ψήφους δεξιά του (η ΝΔ) ή αριστερά του (ο ΣΥΡΙΖΑ). Το ΠΑΣΟΚ (ο βουλευτής του οποίου Αχμέτ Ιλχάν σε ανύποπτο χρόνο, κατήγγειλε παρεμβάσεις του Προξενείου εναντίον του...) μένει επιμελώς έξω από τον καυγά, τηρώντας ίσες αποστάσεις από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Το θέμα της μειονότητας, πέρα από θέμα δικαιωμάτων, που έχει λυθεί σε μέγιστο βαθμό πλέον, είναι θέμα ανάπτυξης της περιοχής. Αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος χριστιανών και μουσουλμάνων. Όσο περισσότερο μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι στα χωριά τους και στην περιοχή, δουλεύοντας επιτυχώς, χορτασμένοι, ευτυχισμένοι και φιλήσυχοι, τόσο λιγότερο το Προξενείο θα έχει λόγο και επιρροή. Γι’ αυτό το διακύβευμα αξίζει τα κόμματα να συναγωνιστούν, αν θέλουν προκοπή της περιοχής. Τα άλλα όλα είναι λόγια της κάλπης.