Η ζωή εν (υγρώ) τάφω…

Η Μεσόγειος μετατράπηκε ακόμη μία φορά σε υγρό τάφο. Στο πιο βαθύ σημείο της, ανοικτά της Πύλου, σε διεθνή ύδατα, ένα αλιευτικό 30 μέτρων βυθίστηκε. 78 οι νεκροί. 104 οι διασωθέντες. Εκατοντάδες αγνοούμενοι, η πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα, που σύμφωνα με μαρτυρίες διασωθέντων ήταν κλειδωμένα στο αμπάρι.

Στην ανατολική Λιβύη, στην περιοχή της Βεγγάζης και του Τομπρούκ από όπου ξεκίνησαν, παίζεται από τον στρατηγό Χαφτάρ (που υποστηρίζαμε σφόδρα κατά τον λιβυκό εμφύλιο) και τις δυνάμεις που ελέγχει, ένα διπλό παιχνίδι: Παίρνει από την ΕΕ κονδύλια για να κρατά εκεί στη Λιβύη, σε στρατόπεδα, τους πρόσφυγες που έρχονται από τις χώρες τους και θέλουν να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη μέσω Ιταλίας. Τα στρατόπεδα αυτά είναι κολαστήρια με συνέπεια όσοι εγκλωβίζονται εκεί να θέλουν να φύγουν ακόμη κι αν το ρίσκο για τη ζωή τους είναι υπερβολικά μεγάλο. Και ταυτόχρονα, γι’ αυτούς τους απελπισμένους, λειτουργούν δίκτυα παράνομης διακίνησης που εισπράττουν το κόμιστρο δηλαδή «λύτρα» διαφυγής, από χιλιάδες που τους στοιβάζουν σα ζώα σε σκάφη σαν κι αυτό που βυθίστηκε. Κάποια περνάνε. Κάποια ατυχούν. Θέμα στατιστικής για τους Λίβυους πολέμαρχους - δουλέμπορους σε συνεργασία πάντοτε με Αιγύπτιους διακινητές, πρώην πληρώματα αλιευτικών.

Οι αριθμοί από το 2015 λένε την αλήθεια. Πόσοι πέρασαν στην ΕΕ, πόσοι έμειναν στον βυθό της Μεσογείου. Το «αγνοούμενοι» είναι τυπικό. Προφανώς είναι νεκροί. Πνιγμένοι.

Τα αναπτυγμένα κράτη δεν έχουν βρει ακόμη τρόπο να αντιμετωπίσουν επί τόπου τις γενεσιουργές αιτίες της μεγάλης φυγής: κυρίως τους τοπικούς πολέμους και συγκρούσεις με τη συνακόλουθη φτώχεια, καθώς και όλο και περισσότερο την κλιματική κρίση που αφαιρεί πλέον στοιχειώδεις πόρους ζωής σε φτωχές χώρες. 

Ετσι, αυτός ο ακήρυχτος πόλεμος μετρά ήδη πάνω από 23.000 νεκρούς από το 2015, στη Μεσόγειο. Κυρίως νέους που φεύγουν από μια ανυπόφορη ζωή, ή κυνηγημένοι, στις πατρίδες τους. Ήδη το πρώτο 6μηνο του 2023, ο αριθμός των νεκρών προσφύγων στη Μεσόγειο ξεπέρασε τους 1.000.

Οι ισχυροί του κόσμου αυτού, ιδιαίτερα οι χώρες που ψάχνουν μανιωδώς φτηνά εργατικά χέρια, πρέπει να βρουν τις λύσεις για να μην τιναχτεί η «χύτρα» στον αέρα. Λογικές λύσεις υπάρχουν, θέληση χρειάζεται και κυρίως πολιτική βούληση και εφαρμογή ενός ρεαλιστικού και ισοβαρούς σχεδίου, ώστε να χτυπηθεί ριζικά το νέο δουλεμπόριο…