Η χαµένη ευκαιρία της βιοµηχανίας ένδυσης

Παρά το γεγονός ότι είχε διάρκεια, αναγνωρισιµότητα, εξαγωγές και δίκτυο καταστηµάτων, δεν κατάφερε να επιβιώσει στον 21ο αιώνα. Η εταιρεία, η οποία ιδρύθηκε το 1976, σταδιακά έχτισε το brand της και άρχισε να εξάγει κυρίως στη ∆υτική Ευρώπη, εκµεταλλευόµενη το ότι τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 η ελληνική ένδυση διήνυε περίοδο άνθησης, αφενός λόγω της κλωστοϋφαντουργικής της παράδοσης και αφετέρου λόγω της προστατευτικής ευρωπαϊκής πολιτικής που δεν επέτρεπε εισαγωγές από τρίτες χώρες.

Την ίδια εποχή, ωστόσο, που εταιρείες σαν τη Raxevsky εξήγαν σποραδικά, στους κόλπους της στήνονταν οι σηµερινοί κολοσσοί της παγκόσµιας ένδυσης, όπως ο όµιλος Inditex (ιδρυθείς το 1975), ο οποίος βασίστηκε στην επίσης ισχυρή κλωστοϋφαντουργική παράδοση της Ιβηρικής αλλά και σ’ ένα στρατηγικό πλάνο µετασχηµατισµού που κατάρτισαν η ισπανική πολιτεία, οι θεσµικοί φορείς (ο περιβόητος σύνδεσµός Don Algodon) αλλά και ο χρηµατοπιστωτικός τοµέας.

Οταν όµως στα µέσα της δεκαετίας του ’80 ήρθησαν οι ευρωπαϊκοί δασµοί επί των προϊόντων κλωστοϋφαντουργίας και ένδυσης από τα ασιατικά εργοστάσια, οι ελληνικές επιχειρήσεις ένδυσης, όπως η Raxevsky, στράφηκαν στην εσωτερική αγορά διατηρώντας µια µικρή θέση στις αγορές των Βαλκανίων. Ακολουθούσαν ένα µοντέλο που ταίριαζε µε τις ανάγκες της εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά δεν κατάφεραν να αποκτήσουν το κρίσιµο εκείνο µέγεθος που θα την υποστήριζε στα επόµενα χρόνια της σφοδρής κρίσης αλλά και του εξόχως ανταγωνιστικού περιβάλλοντος. Πέρα από τον περιορισµό του εισοδήµατος και τις «κακουχίες» της ελληνικής οικονοµίας η Miss Raxevsky (και αρκετές οµοειδείς εταιρείες) είχε να αντιµετωπίσει πλέον και τον πλήρη µετασχηµατισµό της αγοράς. Μεγάλα διεθνή brands µε οικονοµίες κλίµακας επιδρούσαν πλέον παγκοσµίως, ικανοποιώντας τον παγκόσµιο καταναλωτή.

Σ’ αυτό το περιβάλλον, οι µικρές οικογενειακές επιχειρήσεις δεν είχαν να αντιπαραβάλουν καµιά καινοτοµία ή νέα πρόταση προς τον καταναλωτή. Η περίπτωση Raxevsky έρχεται να προστεθεί σε µια µακρά αλυσίδα αποτυχιών της ελληνικής αγοράς ένδυσης και κλωστοϋφαντουργίας. Ελλείψει εθνικής στρατηγικής, κλαδικής πολιτικής αλλά και λόγω πίεσης από τον χρηµατοπιστωτικό τοµέα, η Ελλάδα -σύµφωνα µε παράγοντες της αγοράς- έχασε τη χρυσή ευκαιρία να µετατρέψει το απόθεµα µονάδων παραγωγής κλωστοϋφαντουργίας και έτοιµου ενδύµατος σε έναν ισχυρό τοµέα της εσωτερικής οικονοµίας. Μένει πλέον να µετρά λουκέτα και να θαυµάζει εταιρείες που δεσπόζουν παγκοσµίως (χωρίς παράδοση και παραγωγικό δυναµικό), όπως η σουηδική H&M, για την οποία µάλιστα δεν µπορεί καν να παραγάγει φασόν.