Στοπ στη µισαλλοδοξία

Εδώ και αρκετά χρόνια, ο κίνδυνος του εθνικισµού και της ακροδεξιάς δεν είναι εικασία και αποκρυπτογράφηση οιωνών. Τα παράγωγά του, η µισαλλοδοξία, η ξενοφοβία, ο ρατσισµός, έχουν µετουσιωθεί ακόµη και σε επίσηµη κρατική πολιτική για κάποιες χώρες.

Μάλιστα, τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγµατα εντοπίζονται στην «καρδιά» του λεγόµενου «ανεπτυγµένου κόσµου», στις ΗΠΑ αλλά και την Ευρώπη. Εκεί δηλαδή που έχουν καταγραφεί µεταπολεµικά οι σπουδαιότερες επεξεργασίες και παρακαταθήκες της δηµοκρατίας.

Η φρικιαστική πολύνεκρη επίθεση στη Νέα Ζηλανδία, που επίσης θεωρείται τµήµα του «δυτικού κόσµου», έρχεται να τονίσει τον επιτακτικό χαρακτήρα του προβλήµατος. Να καταδείξει πού µπορεί να οδηγήσει η συνεχής κοινωνική διάχυση του πολιτικού αυτού δηλητηρίου.

∆υστυχώς, δεν πρόκειται για µεµονωµένο περιστατικό ενόςπερισσότερων παρανοϊκών µυαλών, αφού έχουν καταγραφεί και άλλες αντίστοιχες επιθέσεις τα τελευταία χρόνια. Οπως πολλά είναι και τα περιστατικά «από την ανάποδη». Εναντίον δηλαδή συµβόλων «της ∆ύσης», όπου επίσης υπήρξαν θύµατα. Ουσιαστικά µιλάµε για αλληλοτροφοδοτούµενες καταστάσεις.

Στην Ελλάδα το πρόβληµα εµφανίζεται µε τις δικές του ιδιαιτερότητες, όπως καταδεικνύει ως κορυφή του παγόβουνου το χθεσινό επικοινωνιακό σόου του Κασιδιάρη µε αφορµή τη συνάντηση Βούτση – Ντιµιτρόφ, ενώ συνολικά ο «χώρος» αυτών των µισαλλόδοξων απόψεων διογκώνεται αντί να συρρικνώνεται.

Οι πολιτικές δυνάµεις της χώρας δεν µπορούν να έχουν καµία δικαιολογία. Οφείλουν να δροµολογήσουν άµεσα, σε συνεννόηση, διαδικασίες θωράκισης της δηµοκρατίας, πριν το πρόβληµα αποκτήσει ανεξέλεγκτες διαστάσεις