Εκλογικών Αναμετρήσεων συμπεράσματα και ευθύνες πολιτεύματος

Κάθε χρονική περίοδο έχει χαρακτηριστικά που την ξεχωρίζουν από άλλες προγενέστερες. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι οιωνοί χρονικών περιόδων που κατά κάποιο τρόπο μας προετοιμάζουν για το τι μέλλει γενέσθαι. Εξάλλου από ιστορικής άποψης όλες οι αυτοκρατορίες είχαν, έχουν και θα έχουν την ακμή και την παρακμή τους. Η υστεροφημία των μεγάλων ηγετών κρίνεται από το εύρος της αλαζονείας τους στη διάρκεια της ηγεμονίας τους. Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που διατήρησαν μια αξιοπρεπή παρουσία στα ιστορικά δοκίμια. Θα μου πείτε, και τι έγινε; Μπορεί να ισχύει και μια τέτοια σχέση· αλλά από την πλευρά της κοινωνιοβιολογίας αυτό δεν φαίνεται να ισχύει καθώς το κόστος είναι σημαντικό. Πάντα ένας «ηγέτης» ενδιαφέρεται για την υστεροφημία του καθώς οι απόγονοί του (πρώτου & δεύτερου βαθμού), θα έχουν καλύτερη αποδοχή ή μεταχείριση από το κοινωνικό σύνολο. Έτσι η «αλτρουιστική» του συμπεριφορά μπορεί διαχρονικά να διατηρήσει την επικράτηση των γονιδίων του στο χρόνο.

Επανέρχομαι στο προκείμενο, αναφέροντας απλά και σύντομα τα ακόλουθα. Φαίνεται πως βρισκόμαστε σε μια νέα χρονική περίοδο όπου η πατρίδα μας, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι βιωσιμότητας από κάθε άποψη. Το χειρότερο απ’όλα είναι πως και η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται πλέον στο χείλος μιας άτυπης δικτατορίας, που σχετίζεται με την ψηφιακή τεχνολογία της επικοινωνίας. Μιας τεχνολογίας που ελέγχει με ιδιοφυή αλγοριθμική προσέγγιση κάθε μορφή αποφάσεων που βρίσκεται στο πλαίσιο των ενδιαφερόντων των «επικυρίαρχων». Οι κοινωνίες διχάζονται, κατακερματίζονται στη βάση της ροής και διάθεσης ψευδών ειδήσεων δημιουργώντας δίνες χαοτικών καταστάσεων μέσα από τις οποίες τα οφέλη και οι ζημίες τελούνται σε συνθήκες διαβάθμισης, ώστε αναλόγως να επηρεάζουν την κοινή γνώμη προς όφελος των οικονομικών συμφερόντων των «επικυρίαρχων». Οι αλγόριθμοι έχουν αντικαταστήσει τους ηγέτες. Οι αλγόριθμοι κατασκευάζονται από επιτελεία αλγοριθμιστών που καθορίζουν το μέλλον κάθε χώρας, ίσως και της ανθρωπότητας. Οι δημοκρατικοί πολιτειακοί θεσμοί των χωρών έχουν τελείως αποδιοργανωθεί, ίσως και αποπροσανατολιστεί, παραμένοντας στα κλισέ περασμένων χρονικών περιόδων. Οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις της ΕΕ, ακόμα ομφαλοσκοπούν περασμένα δρώμενα, παραβλέποντας τις ανάγκες της κοινωνίας και του μέλλοντος των χωρών. Για παράδειγμα, το ζήτημα της χώρας δεν είναι το άρθρο 16 του συντάγματος, αλλά πως θα προσαρμόσεις το άρθρο 16 προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Δυστυχώς, η αριστερά έχει παραμείνει σε λεξιλόγια και ιδεολογισμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την σύγχρονη πραγματικότητα. Δεν έχουν κατανοήσει πως το ιδεολογικό τους υπόβαθρο έχει αντικατασταθεί από την magna carta των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ οι διεκδικήσεις τους απαιτούν αγώνες με τα ίδια όπλα του συστήματος, κατά τη ρήση του αείμνηστου Ενρίκο Μπερλιγκουέρ.

Οι ευθύνες της ευρύτερης αριστεράς είναι τεράστιες. Κατακερματίστηκε εγωιστικά, απολύοντας ακόμα και την υπόσταση της υλιστικής διαλεκτικής που φέρεται να υποστηρίζει. Έμεινε στις δύο λέξεις, θέση – αντίθεση ξεχνώντας την τρίτη και πιο σημαντική, τη σύνθεση. Εγκατέλειψε το γήπεδο της πολιτικής και πολιτισμικής αντιπαράθεσης σε μία ομάδα να προπονείται. Στην εξέδρα πλέον βλέπουμε «στημένα» παιχνίδια. Στο μεταξύ οι "επικυρίαρχοι" από τα πονηρά μονοπάτια ροκανίζουν τον κοινωνικό ιστό και το μέλλον της χώρας, τις νέες γενεές.

Ο χρόνος θα δείξει πόσο ευπροσάρμοστοι είμαστε. Πρέπει όμως να αντιληφθούμε πως οι αντίπαλοι της κοινωνικής συνοχής γνωρίζουν το παιχνίδι της χειραγώγησης πολύ καλύτερα από εκείνους των αγωνιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι πολιτειακοί θεσμοί πρέπει να επενδύσουν στην γαλούχηση νέων ηγετών. Η Ελλάδα χρειάζεται νέους ηγέτες με όραμα και στόχους για την χώρα. Ηγέτες που θα ενδυναμώνουν την κοινωνική συνείδηση για ένα βιώσιμο περιβάλλον. Για μια Ελλάδα που θα δικαιώνει τους αδικημένους, που θα νοιάζεται για τους Έλληνες.