Σύσκεψη Πρωθυπουργού – UEFA – Big-4: Καμιά ανοχή σε ό,τι στραβό - Το 33% της δουλειάς έγινε, λείπουν όμως ακόμη 2 μέτρα…

Ας είναι… Η απόφαση για το κλείσιμο των λεσχών των οπαδών που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός δίνει μια ανακούφιση και μια προοπτική απαλλαγής της κοινωνίας από ένα καρκίνωμα. Αν και είναι το 1/3 των μέτρων που θα έλυναν κατά την εκτίμησή μου το πρόβλημα.

Το άλλο 1/3 θα ήταν ο μηδενισμός κάθε ομάδας όταν γίνονται επεισόδια. Θα χαλάσει έτσι ένα πρωτάθλημα, αλλά θα τελειώναμε σε ένα χρόνο οριστικά. Θα έφτιαχνε το ποδόσφαιρο. Θα επέστρεφαν οι υγιείς φίλαθλοι, τα παιδιά, η χαρά στα γήπεδα. Όπως όταν κάνεις μια εγχείρηση και αφαιρείς-θυσιάζεις ένα όργανο για να ζήσεις. Τι αξία έχει ένα πρωτάθλημα, μπροστά σ’ αυτό που ζούμε; Επίσης, θα περνούσε μέρος της ευθύνης στις ομάδες οι οποίες ‘θρέφουν αυτό το φίδι’. 

Και το άλλο 1/3 είναι η έκτιση των ποινών και οι προφυλακίσεις. Τέρμα οι αναστολές, τέρμα το να τους αφήνουν ελεύθερους μετά από την απόδοση κατηγορίας, προφανώς μετά από νομοθετικές ρυθμίσεις.

Ό,τι στραβό κάνεις ή ανέχεσαι το βρίσκεις μπροστά σου.  Νόμος στη ζωή. Και η ελληνική πολιτεία κάνει, ανέχεται, δεν διορθώνει και διαιωνίζει πολλά κακά. Χρησιμοποιώ επίτηδες τη λέξη ‘πολιτεία’ έναντι του ‘κράτους’ για να τονίσω την ευθύνη όλων μας.

Τώρα, η χώρα πνιγμένη μέσα στις δυσλειτουργίες της κινδυνεύει να εμπλακεί σε μια διπλωματική κόντρα με σύμμαχη χώρα.

Η φωτογραφία αστυνομικών να ακολουθούν ανθρώπους οι οποίοι με κουκούλες, γκλομπ και σε παράταξη κατευθύνονται κάπου, οπουδήποτε κι αν ήταν αυτό, οποιοιδήποτε ήταν αυτοί, ακολουθώντας εντολή της ηγεσίας τους: ‘παρακολουθείτε και μην επεμβαίνετε’, δείχνει μια νοοτροπία αστυνομίας, έστω των υπευθύνων της εκείνης της στιγμής, που δεν τη χωράει ο νους του ανθρώπου. Και είναι, όπως το κερασάκι σε μια τούρτα, το αποκορύφωμα μιας νοοτροπίας, αναξιοκρατίας, ανικανότητας, καριερισμού, νεποτισμού, αποφυγής ευθυνών, αδράνειας (είναι τόσο πλούσια η ελληνική γλώσσα που θα μπορούσα να γεμίσω τη σελίδα) που διατρέχου όλη την ελληνική δημόσια διοίκηση.

Αυστηρότητα κατόπιν εορτής. Πανικόβλητοι, για να γλυτώσουν το πατατράκ τους συλλαμβάνουν και προφυλακίζουν όλους αμέσως μετά το έγκλημα. Ενέργεια (η σύλληψη) η οποία τους εκθέτει διπλά, καθώς είναι απείρως δυσκολότερη από μια απλή παρέμβαση που θα απέτρεπε το γεγονός. Αποδεικνύει ότι όταν θέλουν τα καταφέρνουν. Άρα…

Όπως πάντα η ελληνική πολιτεία εξαντλεί κατόπιν εορτής την αυστηρότητά της.  Μόνο που αυτή τη φορά έχεις να κάνεις με πολίτες άλλης χώρας και είσαι εκτεθειμένος. Διότι προφυλακίζεις 100 άτομα για ένα έγκλημα το οποίο έκαναν κάποιοι εξ’ αυτών. Προφανώς η ευθύνη είναι συνολική αλλά οι φυσικοί αυτουργοί ορισμένοι. Γίνεται βέβαια και με σκοπό να διευκολυνθούν οι έρευνες, για να βρεθούν οι φυσικοί αυτουργοί και να μην την κοπανήσουν μέχρι τότε, αλλά έστω κι έτσι υπάρχουν ζητήματα. Και μπαίνει το ερώτημα από τη μεριά των Κροατών: ‘πότε προφυλάκισε η (διαμαρτυρόμενη για τις δηλώσεις του προέδρου τους) ελληνική δικαιοσύνη ομαδικά όλους τους χούλιγκανς που συνελήφθησαν για ανάλογα επεισόδια;

Πώς είναι δυνατόν να διαβάζουμε κάθε φορά ότι αυτοί που τα προκάλεσαν ήταν γνώριμοι της αστυνομίας, είχαν συληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν, είχαν καταδικαστεί αλλά ήταν έξω με αναστολή ή ότι ήταν υπόδικοι αλλά αφεθέντες ελεύθεροι.

Δεν είμαι νομικός αλλά γνωρίζω ως ενημερωμένος πολίτης ότι η μη προφυλάκιση υπόδικων έχει να κάνει με την πιθανότητα να επαναλάβει, ως ελεύθερος και μέχρι τη δίκη του, το έγκλημα ή να την κοπανήσει και ότι οι αναστολές ποινών και οι υπό όρους αποφυλακίσεις δεν μπορούν να δίνονται κατ’ επανάληψη στα ίδια άτομα τα οποία κάνουν και ξανακάνουν τα ίδια. Βλέπετε να συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Εύλογες ανησυχίες των Κροατών

Οι Κροάτες, όπως θα κάναμε κι εμείς και κάθε άλλη χώρα στη θέση τους, προσπαθούν να προστατεύσουν τους πολίτες τους. Παρά τα όσα έκαναν. Για τα οποία βεβαίως μας είχαν προειδοποιήσει. Άλλο κι αυτό. 

Εκατό άνθρωποι μέσα για ένα έγκλημα του οποίου φυσικοί αυτουργοί ήταν ένας ή κάποιοι εξ’ αυτών δύσκολα το ανέχεται αδιαμαρτύρητα μια χώρα. Και τι θα σημαίνει η έστω και για λίγες μέρες προφυλάκισή τους, όσον αφορά το περιβάλλον των φυλακών και τις σχέσεις με άλλους κρατουμένους, ανάμεσά τους Σέρβους και έστω και ελάχιστους δυστυχώς Έλληνες χούλιγκαν; Άδικο έχουν να ανησυχούν; Η κυβέρνησή τους, οι πολίτες, οι γονείς;

Πώς θα αντιδράσει με τη σειρά της η ελληνική κοινή γνώμη μετά από την αναπόφευκτη σύντομη απελευθέρωσή τους; Μπλέξαμε και μέσα και έξω. Και γιατί μπλέξαμε; Διότι διαιωνίζουμε ένα πρόβλημα και ό,τι στραβό διαιωνίζεις το βρίσκεις μπροστά σου. Πόσο πιο εύκολα θα ήταν αν λειτουργούσαν τα πράγματα στη χώρα έστω στοιχειωδώς; Όταν βλέπεις κάποιον με μάσκα και γκλοπ να κατευθύνεται κάπου να τον πιάνεις πριν σκοτώσει. Δύσκολο ε;

Ο Άλκης Καμπανός δεν έφτανε;

Ένα άλλο ερώτημα είναι γιατί δεν έλυσε η πολιτεία αυτό το πρόβλημα τόσα χρόνια; Έπρεπε να υπάρξει νέος νεκρός; Ο Άλκης Καμπανός και όλοι οι προηγούμενοι δεν έφταναν; Το ότι κανείς από τους ‘οπαδούς’ δεν συνετίστηκε, ακόμη και μετά την πρόσφατη αυστηρή καταδίκη όλων των εμπλεκόμενων στη δολοφονία του Άλκη, δεν έφτανε;

Οι αρμόδιοι κυβερνητικοί, έπρεπε να περιμένουν και τον Μιχάλη για να ανακοινώσουν μέτρα; Δεν τους έφτανε ο Άλκης; Δεν είχαν ακούσει, ότι τα ραντεβού θανάτου, συνεχίζονταν κανονικά;

Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά είναι ρητορικά ερωτήματα και ‘τα στερνά τιμούν τα πρώτα’. Θα ξεχαστούν και το πολιτικό κόστος θα μετατραπεί σε πολιτικό όφελος αν δεν μείνουν στα λόγια και λυθεί οριστικά αυτό το πρόβλημα με τους χούλιγκαν.  

Μηχάνημα για τα μέταλλα και ακλοτέστ στις εισόδους των γηπέδων

Και κάτι τελευταίο. Για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει να το αναλύσεις, να το ξέρεις. Πήγε ποτέ κανείς παράγοντας της πολιτείας, της αστυνομίας, των διοικήσεων των ομάδων, έστω μεταμορφωμένος, σε μια Θύρα να δει τι γίνεται;

Πέρα από τον αστυνομικό έλεγχο μπορούν να γίνουν δύο απλά πράγματα. Μηχάνημα, όπως στα αεροδρόμια, για τα μεταλλικά αντικείμενα και αλκοτέστ πριν από την είσοδο στο γήπεδο. Θα στοιχήσει λίγο αλλά θα τελειώσουμε σε ένα μήνα.