Τουρκία: Εκλογές και εντάσεις

Ειδικά µετά το πραξικόπηµα που κατεστάλη τη θεωρεί µονόδροµο για την επιβίωσή του. Εχει στήσει έναν µηχανισµό επιθετικό, βαφτίζει µε νέους όρους τα ιστορικά δεδοµένα της χώρας του, αµφισβητεί τη Λωζάνη, έχει βάλει πόδι στη Συρία και άλλα πολλά. Ειδικά όταν έρχονται εκλογές είναι ασυγκράτητος. Αλλά δεν πρέπει να λησµονούµε τη βασική του, απλή εργαλειοθήκη. Εννοώ την κόντρα µε το Ισραήλ. Πρόκειται για πυλώνα της πολιτικής του, µε βάση τη µέθοδο των τριών. Αφού γειτονικές ισλαµικές χώρες επιθυµούν την άλωση του Ισραήλ, στρέφεται προς την κοινή τους γνώµη, δηλώνει απερίφραστα ότι θα ήταν ο καλύτερος πνευµατικός ηγέτης τους, κάθε τόσο εκφράζει την απέχθειά του για τους Ισραηλινούς.\

Βέβαια, υπάρχει µια µικρή δυσκολία: η ∆ύση ευνοεί την ύπαρξη του Ισραήλ και δεν προβλέπεται να το εγκαταλείψει. Και η Τουρκία, θεωρητικά, είναι βυθισµένη στον συµµαχικό καµβά ως τα µπούνια. Ολες οι κινήσεις «ανυπακοής του» και τα φλερτ µε άλλες χώρες είναι αρκετά µελετηµένες, ώστε να πείθουν τους συµµάχους του πως απλώς παζαρεύει.

Και η ανησυχία του για τον διαφαινόµενο άξονα Ισραήλ - Αιγύπτου - Κύπρου - Ελλάδας φυσικά δεν κρύβεται. Αλλά για την ώρα η πολιτική του συµπεριφορά είναι ολοφάνερη: στις εκλογές µετράει προσεκτικά τις φανταχτερές δηλώσεις του. Στη Σµύρνη και στη Σαµψούντα είναι κεµαλικός και όσο τρέχει προς την Ανατολή του οι Κούρδοι είναι όργανα του ΙSIS και αυτός εθνικιστής. Ελα όµως που ο Νετανιάχου έχει µπροστά του πολιτικές εκλογές και γνωρίζει επίσης να συµπεριφέρεται µε επιθετική πολιτική υπέρ του ακροατηρίου του. Θα υπενθυµίσει τη βυζαντινή αυτοκρατορία, την οποία ο Οθωµανοί κατάπιαν, προκαλώντας φυσικά έναν οργίλο αντίλογο.

Μάλλον έχει γίνει αντιληπτή η ηθεληµένη αστάθεια που προκαλείται στη γειτονιά τουλάχιστον ώσπου η Τουρκία να αποκτήσει δηµάρχους και το Ισραήλ βουλευτές. Τότε µόνο θα ανασταλεί η οξύτητα και θα ξαναρχίσουν να µπαίνουν στη ζυγαριά τα τρέχοντα συµφέροντα. Ωσπου να ισορροπήσουν τα πράγµατα, µας περιµένει όλους αρκετός αναβρασµός.