Για τη νίκη Κασσελάκη και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ

Είναι η άλωση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία από τον κομματικό και ιδεολογικό outsider Στέφανο Κασσελάκη,  στον πρώτο γύρω της αναμέτρησης για την εκλογή νέου προέδρου, προάγγελος αλλαγής παραδείγματος για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται και θα ασκείται η πολιτική στην Ελλάδα του παρόντος και του μέλλοντος;

Είναι η πιο light και πιο αμερικανική προοδευτικότητα του νικητή του α’ γύρου, ένδειξη ότι η αριστερά, η κεντροαριστερά, η πολιτική σκηνή της χώρας γενικότερα, αλλά και η ευρύτερη νεοελληνική κοινωνία, πρέπει πλέον να αναλύονται και να ερμηνεύονται και με τα πολιτικά και ιδεολογικά εργαλεία του μεγάλου πολιτικού και κοινωνικού εργαστηρίου της Δύσης, τις παρακμασμένες στις μέρες μας ΗΠΑ;

Έχουμε μια μετατόπιση από τα ευρωκεντρικά και ελληνοκεντρικά μας εργαλεία, σε ένα πιο άγνωστο ως τώρα πεδίο; Όπου το κοινωνικό συμβόλαιο και η προοδευτικότητα θα ορίζονται πλέον, κυρίως από πιο άϋλες, λιγότερο συγκρουσιακές και λιγότερο αναδιανεμητικές, συντεταγμένες δικαιωμάτων και ταυτοτήτων; Όπως στις ΗΠΑ για παράδειγμα;

Η ευκολία με την οποία ηττήθηκε κατά κράτος ο ΣΥΡΙΖΑ ως συντεταγμένο κόμμα, από έναν υποψήφιο εκτός κόμματος και εκτός χώρου, ως τώρα, μπορεί αυτό το γεγονός ενδεχομένως να είναι προάγγελος ανάλογων εξελίξεων στο μέλλον και για τα άλλα «αμεσοδημοκρατικά» κόμματα της Ελλάδας, όπως το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία;

Τελικά, τί αξίζει να κρατήσουμε ως απόσταγμα, από τα αποτελέσματα του α’ γύρου των εκλογών για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ;  Τρία είναι κατά την άποψή μου τα πιο αξιοσημείωτα συμπεράσματα.

Πρώτον, η ήττα των πρωτοκλασσάτων του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει πως το κόμμα δεν κατάφερε μετά από μια δύσκολη δεκαετία, μέσα στην οποία γιγαντώθηκε και έγινε εξουσία και αντιπολίτευση, να αποκτήσει ερίσματα με κοινωνικές αναφορές.  Δεν υπήρχαν ρίζες με σημαντικές κοινωνικές αναφορές στην αυτοδιοίκηση, ή στους εργασιακούς και παραγωγικούς χώρους, για παράδειγμα.  Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μεγάλο κόμμα μόνο εκλογικά.  Εκτίμησή μου είναι πως πιο παραδοσιακά κόμματα όπως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, με ζωή, με ρίζες, με συγκρότηση και με παρουσία  δεκαετιών στη νεοελληνική κοινωνία, αυτά τα κόμματα, έστω και αν δεν ενθουσιάζουν πλέον ούτε τους ίδιους τους υποστηρικτές τους, μπορούν να αντισταθούν περισσότερο σε υποψηφιότητες με τα πολιτικά και υφολογικά χαρακτηριστικά του Στέφανου Κασσελάκη. Μπορούν, όχι απαραίτητα ό,τι θα τα καταφέρουν στο μέλλον, αν τους συμβεί κάτι ανάλογο.

Δεύτερον. Η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία (146.635 άτομα), ανεξάρτητα από τους λόγους που επιτεύχθηκε, δηλώνει ανάμεσα σε άλλα, πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον χαρακτηριστικά λαϊκού κόμματος. Με άλλα λόγια, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να σταματήσει ή να περιορίσει την πτωτική του πορεία.

Αν το κόμμα συνεχίσει χωρίς αποχωρήσεις στελεχών  και ενδεχόμενες διασπάσεις, μετά την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος...

Αν στις αυτοδιοικητικές εκλογές, καθώς και στις ευρωεκλογές πάει σχετικά καλά...

Τότε...

O ΣΥΡΙΖΑ ίσως μπορέσει να "διασφαλίσει" πως θα είναι αυτός που θα παραμείνει η κυρίαρχη πολιτική δύναμη στα αριστερά του κέντρου της Ελλάδας και όχι το σημερινό ΠΑΣΟΚ.

Αυτό που διακυβεύεται μέχρι και μετά τις ευρωεκλογές του Ιούνη του 2024, είναι η ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική κατεύθυνση της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα του κοντινού μέλλοντος, όχι η κυριαρχία προς το παρόν νομίζω, της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ο δρόμος θα είναι δύσκολος και για το ΣΥΡΙΖΑ και για το ΠΑΣΟΚ, εκτιμώ.

Τέλος, το αποτέλεσμα του α' γύρου, επιβεβαιώνει νομίζω, συν τοις άλλοις, αυτό που επιβεβαίωσαν και οι πρόσφατες διπλές βουλευτικές εκλογές.  Η μεταπολίτευση, με τα πολιτικά, πολιτισμικά, κοινωνικά, οργανωτικά και ιδεολογικά της χαρακτηριστικά, έτσι όπως αυτά κυριάρχησαν για πολλές δεκαετίες στην Ελλάδα, έχει πλέον γίνει μειοψηφική δύναμη, ακόμα και στα αριστερά του κέντρου...