Η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ προσπαθεί να αποπροσανατολίσει για να κρύψει τη χρεοκοπία της

Η µάχη που διεξάγεται τούτη την περίοδο σε µια σειρά οµοσπονδίες όπως η ΟΙΥΕ, Εργατικά Κέντρα και στην ίδια τη ΓΣΕΕ εκφράζει τις ανάγκες και τις αγωνίες δύο διαφορετικών κόσµων, δύο διαφορετικών γραµµών για την πορεία και το µέλλον του εργατικού συνδικαλιστικού κινήµατος. Από τη µια, µια κάστα γραφειοκρατών «συνδικαλιστών», πολλοί εργοδότες ή ανώτερα διευθυντικά στελέχη οι ίδιοι, βουτηγµένη στα προνόµια και στις µηχανορραφίες, ξεκοµµένη από το εργατικό κίνηµα, τα προβλήµατα των εργαζοµένων, τους αγώνες τους.

Μια συνδικαλιστική µαφία που έβαλε πλάτη να περάσουν τρία µνηµόνια και πάνω από 700 αντεργατικοί νόµοι, που αποδέχτηκε την εφαρµογή του άθλιου αντεργατικού νόµου Βρούτση – Αχτσιόγλου που καθιστά την ίδια τη ΓΣΕΕ διακοσµητικό στοιχείο. Ενα ηγετικό τµήµα συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ που δεν βρίσκουν έναν απλό εργάτη να τους υπερασπιστεί στους χώρους δουλειάς και ζητούν στήριξη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τα κόµµατα συνολικά που ψήφισαν τα τρία µνηµόνια, τους εισαγγελείς και τα ΜΑΤ, ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτοι την αποστολή τους.

Από την άλλη, βρίσκονται συνδικάτα και συνδικαλιστές, χιλιάδες απλοί εργαζόµενοι, όχι µόνο όσοι συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αλλά µια ευρύτερη εργατική δύναµη που αναγνωρίζει ότι ο κόµπος έφτασε στο χτένι και αγωνίζεται να σπάσει το απόστηµα της εργοδοσίας και του εργατοπατερισµού µέσα στα συνδικάτα. Αγωνιούν για το πού πάει η κατάσταση και δουλεύουν για τη µεγαλύτερη οργάνωση εργαζοµένων στο κίνηµα, στα συνδικάτα. Παλεύουν για µαζικές και δηµοκρατικές διαδικασίες µέσα στα συνδικάτα όπου οι ίδιοι οι εργαζόµενοι, απαλλαγµένοι από την παρέµβαση της εργοδοσίας και του κράτους, θα αποφασίζουν για τα αιτήµατά τους και τους αγώνες τους.

Η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, µε τη συµβολή ορισµένων καλοθελητών, προσπαθεί να αποπροσανατολίσει για να κρύψει τη χρεοκοπία της. Ετσι παρουσιάζουν τους εργαζόµενους ως τραµπούκους και τη συνδικαλιστική µαφία ως αντιπροσώπους των εργαζοµένων, ότι η µάχη γίνεται για τις καρέκλες, ότι η σύγκρουση αυτών των δύο κόσµων είναι η απόδειξη της σήψης του συνδικαλισµού.

Τσουβαλιάζουν ό,τι πιο σάπιο και χρεοκοπηµένο εκπροσωπεί αυτή η ηγεσία µε το υγιές και ζωντανό κοµµάτι του συνδικαλισµού που παλεύει κόντρα στην εργοδοτική τροµοκρατία, στην κρατική καταστολή, στους µηχανισµούς ενσωµάτωσης για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήµατος και για την οργάνωση της πάλης των εργαζοµένων µε κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών µας. Δεν θα τους περάσει, συνεχίζουµε µε αποφασιστικότητα.

Γράφει ο Νίκος Μαυροκέφαλος, Μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και του ΔΣ του ΕΚΑ