Ο Τάκης και ο Αλέκος θέλουν να βάλουνε στεφάνι

O Tάκης και ο Αλέκος είναι ζευγάρι. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι πριν έξι και βάλε χρόνια. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος και γρήγορα βρέθηκαν κάτω από την ίδια στέγη. Μαγειρεύουν, πάνε το σκύλο βόλτα, παίζουν σκάκι, κάνουν τις δουλειές του σπιτιού, βάζουν πλυντήριο, απλώνουν τα ρούχα, κουβαλάνε ξύλα για το τζάκι. Τους λείπει όμως ένα παιδί.

Ο Τάκης λέει ότι πρέπει να υιοθετήσουν ένα ζουμπουρλούδικο αγοράκι. Ο Αλέκος πάλι διαφωνεί. Προτιμά να βρουν μία παρένθετη γυναίκα για να κάνουν ένα δικό τους. Ήδη ονειρεύεται το παιδικό δωμάτιο. Ροζ ή γαλάζιο θα είναι γεμάτο λούτρινα αρκουδάκια και στους τοίχους θα κρέμονται πλαστικοί ήρωες που αγόρασαν σε ένα ταξίδι τους στη Ντίσνεϋλαντ.

Βέβαια σε καμιά περίπτωση δε θα έβαζαν τον Μίκυ Μάους πλάι στη Μίνι. Μη θέλοντας να περάσουν στο αγγελούδι τους, διαφορετικά πρότυπα για τη συντροφικότητα. Αν και ακόμη και στα καρτούν ο άντρας ζευγαρώνει με τη γυναίκα. Ο Αλέκος γνωρίζει μία 32χρονη από τη Ρουμανία που δουλεύει σερβιτόρα σε ένα εστιατόριο. Σκέφτεται μάλιστα να της μιλήσει τις επόμενες μέρες για τα σχέδια του. Ευελπιστεί μόνο πως αυτή θα δεχτεί να κυοφορήσει το σπλάχνο τους.

Ο Τάκης και ο Αλέκος ονειρεύονται όμως και τη νομιμοποίηση της σχέσης τους. Τον γάμο τους, βρε αδελφέ. Ονειρεύονται τη μέρα που θα φορέσουν το επίσημο τους κοστούμι και θα δώσουν υποσχέσεις αιώνιας πίστης εκεί μπροστά στον εκπρόσωπο του νόμου. Θα είναι και οι δυο καλοξυρισμένοι, θα μυρίζουν ένα υπέροχο ακριβό άρωμα, και τα πρόσωπα τους θα λάμπουν από χαρά. Και θα φορούν τη βέρα στο δεξί.

Έπειτα θα κάνουν δεξίωση με λίγους καλεσμένους και θα κόψουν μαζί τη γαμήλια τούρτα. Όπου στην κορυφή της δε θα στέκουν φυσικά η νύφη με το γαμπρό, αλλά δύο … γαμπροί. Μετά θα δώσουν ένα φιλί στο στόμα γεμάτο πάθος. Τα φλας θα ανάψουν και τα ενσταντανέ θα «ανεβούν» στο φέισμπουκ. Τα σχόλια και τα λάικ θα πέσουν βροχή από τους φίλους. «Να ζήσετε!» θα γράψει κάποια Ντέμπορα. «Βίον ανθόσπαρτον» θα συμπληρώσει κάποιος άλλος.

Η πρώτη νύχτα του γάμου θα είναι μοναδική. Θα ερωτοτροπήσουν ανάμεσα σε λευκές παιώνιες και κόκκινα φουσκωμένα μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς. Σε μια βδομάδα οι παιώνιες θα έχουν μαραθεί και θα τις πετάξουν στα σκουπίδια. Η αγάπη τους όμως δε θα «μαραθεί» ποτέ. Ναι, ένα παιδί θα συμπληρώσει την ευτυχία τους. 

Οι γυναίκες δεν είναι τεκνοποιητικές μηχανές

«Oh tempora, oh mores» όπως είπε και ο Κικέρων.

Ή «οι γυναίκες δεν είναι τεκνοποιητικές μηχανές. Που θα βοηθούν τα ομόφυλα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά κι ύστερα θα εξαφανίζονται. Αυτό υποτιμά τη γυναίκα και τραυματίζει τα παιδιά. Και η μητρότητα δεν είναι παροχή υπηρεσίας» όπως είπε και ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.