Ελλειψη κινήτρων για το χτύπηµα της «µαύρης» οικονοµίας

Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην αύξηση του ορίου των δαπανών µε πλαστικό χρήµα που χτίζουν το αφορολόγητο, όπως και η µείωση του πλαφόν στις συναλλαγές µε µετρητά, είναι προφανώς στη σωστή κατεύθυνση – αλλά δεν αρκούν για το χτύπηµα της «µαύρης» οικονοµίας.

Ολες οι µελέτες δείχνουν ότι και µέσα στην κρίση που χτύπησε τη χώρα µας το ποσοστό της παραοικονοµίας δεν µειώθηκε – παρά τα µέτρα που για πρώτη φορά ελήφθησαν προς αυτή την κατεύθυνση. Προφανώς, το µνηµονιακό περιβάλλον δεν ευνόησε τη συµµόρφωση των πολιτών – άλλωστε, πολλοί µικροεπιχειρηµατίες κατόρθωσαν να επιβιώσουν µέσα από την παραοικονοµία.

Ωστόσο η «µαύρη» οικονοµία χρειάζεται δύο -και η πλευρά του καταναλωτή δεν έχει κανέναν λόγο να µην υποκύψει στις διαθέσεις του πωλητή, αν δεν έχει κάποιο ισχυρό κίνητρο συµµόρφωσης: µε βάση τα ισχύοντα, όποιος πληρώνει µε µετρητά ωφελείται- αφού ο ένας µπορεί να διαπραγµατευτεί τη µη πληρωµή του (πολύ υψηλού) ΦΠΑ, ειδικά αν έχει ολοκληρώσει το «χτίσιµο» του αφορολόγητου, κάτι που είναι σχετικά εύκολο µε τα χαµηλά όρια που ισχύουν µέχρι τώρα.

Παράλληλα είναι προφανές ότι για τα µεσαία εισοδήµατα ισχύει ότι το κίνητρο για να αυξήσουν κατά πολύ τις ηλεκτρονικές πληρωµές τους είναι ανύπαρκτο – αφού δεν έχουν αφορολόγητο και πρέπει απλώς να καλύψουν ένα ποσόν δαπάνης µε πλαστικό χρήµα ώστε να µην τιµωρηθούν µε παραπάνω φόρο. Σε κάθε περίπτωση, εποµένως, απαιτούνται κίνητρα για όλες τις πλευρές, ώστε τα σωστά µέτρα να αποδώσουν.