Τοπική ενδυµασία ή τοπική αυταπάτη

Μία εικόνα περιλαµβάνει την ψευδαίσθησή µας γι’ αυτό που παριστάνουµε. Αν π.χ. ρίξω επάνω µου ένα σεντόνι και πάρω τη σκούπα για σάρισα, ίσως νοµίζω ότι µπροστά µου βρίσκεται ένας αρχαίος Μακεδών. Βέβαια, το προτεταµένο στοµάχι τού εν λόγω Μακεδόνος θα προβάλλει υπέρ το δέον στον καθρέφτη, αλλά για όλα τα προβλήµατα υπάρχουν λύσεις: Θα βάλω µπροστά µου ένα κοµµάτι χαρτόνι για ασπίδα και το στοµάχι θα εξαφανιστεί. Μια άλλη εικόνα περιλαµβάνει την εντύπωσή µας για το πώς φαινόµαστε, δηλαδή πώς ερµηνεύουµε τα σχόλια των άλλων για την εµφάνισή µας.

Εάν λ.χ. κατέβω µε τη χλαµύδα (δηλαδή τυλιγµένος µε το σεντόνι) στον δρόµο, µέρα µεσηµέρι, είναι πιθανόν να εισπράξω χειροκροτήµατα και ποικίλα σχόλια. ∆εν θα γνωρίζω όµως για ποιον λόγο µε χειροκροτούν και µε σχολιάζουν. Ισως να θεωρώ τα σχόλια ευµενή και να είµαι ευχαριστηµένος µε τον εαυτό µου, όπως η βουλευτής Σερρών η οποία φόρεσε µια «µακεδονική φορεσιά» και παρήλασε την 25η Μαρτίου. Το ύφος της δείχνει πως πίστευε ότι ο κόσµος τη θαύµαζε. Κατά πάσα πιθανότητα η εν λόγω βουλευτής ήταν βέβαιη πως ενδύθηκε µια ιστορική ταυτότητα. Βέβαια, οι λεγόµενες «τοπικές ενδυµασίες» είναι απλό χορογραφικό εύρηµα, χωρίς ιστορική βάση. Συµβολίζουν κάτι που δεν ήταν ποτέ πραγµατικό.

Ουδέποτε υπήρξε ενιαία «µακεδονική φορεσιά». Ουδέποτε υπήρξε ενιαίος τύπος ενδυµασίας που να ήταν σε χρήση σε όλη τη Μακεδονία. Ή έστω στις Σέρρες. Θα µου πείτε, πρώτη φορά ακούτε ότι οι «τοπικές ενδυµασίες» είναι απλό χορογραφικό ένδυµα, που απηχεί τυχαία ευρήµατα. Αφήστε την απουσία τεκµηρίων και σκεφτείτε: Για ποιον λόγο θα έπρεπε ή θα ήθελαν οι γυναίκες να είναι πανοµοιότυπες η µία µε την άλλη;

Τι θα κάνατε εσείς η ίδια, κυρία µου, αν πηγαίνατε σε έναν χορό και βλέπατε όλες τις άλλες να φοράνε το ίδιο µοντελάκι µε το δικό σας; Είναι προτιµότερο, λοιπόν, να πιστεύετε ότι η «οπλοφορία κατά του τυράννου», που έλεγε και ο Παλαιών Πατρών Γερµανός, συνέβη το 1840, οπότε οι Ελληνες είπαν το «Οχι» στον Μουσολίνι, όπως φάνηκε να πιστεύει µια συνάδελφός σας, παρά να ενδύεσθε ανύπαρκτες ιστορικές ταυτότητες. ∆ιότι εκείνη µπορεί να επικαλεστεί lapsus linguae. Η δική σας µεταµφίεση ήταν επιλογή.