Τα τρία πρόσωπα του 2023: Οι πολιτικοί που σφράγισαν τη χρονιά που φεύγει

«Ο μάνατζερ ρωτάει πώς και πότε. Ο ηγέτης ρωτάει τι και γιατί», έγραψε ένας γκουρού του μάνατζμεντ. Τρία πολιτικά πρόσωπα ξεχώρισαν το 2023, είτε επειδή εφάρμοσαν, είτε επειδή αγνόησαν αυτήν τη ρήση. Εν γνώσει ή εν αγνοία τους. Κι έτσι, είτε πήγαν «στο Θεό», είτε έμειναν στα «ρηχά».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε δύο συναπτές εκλογικές μάχες, αυξάνοντας τα ποσοστά της ΝΔ, ενώ ήταν στην κυβέρνηση τέσσερα χρόνια… Και παρά το γεγονός ότι κατά την θητεία της πρώτης διακυβέρνησής του, ήρθε αντιμέτωπος με τις «7 πληγές του Φαραώ». Ένταση στον Έβρο με τις μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία, πανδημία που «πάγωσε» την κοινωνία και την οικονομική δραστηριότητα και άλλαξε τα πάντα, πόλεμος στην Ουκρανία που έκανε εύθραυστο το γεωπολιτικό περιβάλλον, ακρίβεια και πληθωρισμός, “ερντογανικά” «θα έρθουμε μία νύχτα», και βέβαια, πυρκαγιές, φυσικές καταστροφές, και δύο τρένα να κινούνται αντίθετα στην ίδια γραμμή εν έτει 2023, με 57 νεκρούς. 

Παρόλα αυτά, ο Μητσοτάκης έπεισε την ελληνική κοινωνία ότι αποτελεί τη μοναδική λύση και αύξησε τα ποσοστά του. Ολα τα άλλα κόμματα που υπάρχουν δεξιά και αριστερά της ΝΔ, είναι κάτω του 18%. Αυτό δημιουργεί μία καινούργια κατάσταση στο πολιτικό σύστημα όπου υπάρχει ένας κυρίαρχος, μία κυρίαρχη πολιτική δύναμη και πολλές μικρές αδύναμες αντιπολιτευτικές φωνές. Ο Μητσοτάκης έχει διακηρυγμένο στόχο τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Είναι η δεύτερη προσπάθεια μετά τον Σημίτη, που τότε ανακόπηκε από τις εσωκομματικές αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ. Ο Μητσοτάκης τώρα επιχειρεί έναν εκσυγχρονισμό των δομών και λειτουργιών του ελληνικού κράτους, που εφόσον επιτευχθεί, τότε ο ιστορικός του μέλλοντος θα είναι πολύ γαλαντόμος μαζί του. Κινδυνεύει από τις εσωτερικές αδυναμίες του κόμματός του και από τη θέληση και ικανότητα των συνεργατών του, να εφαρμόσουν τις αλλαγές που επαγγέλλονται. Όχι απλά να τις υπερψηφίσουν στη Βουλή.

Το δεύτερο πρόσωπο που ξεχώρισε το 2023 είναι αναμφίβολα, ο Αλέξης Τσίπρας. Επί 15 χρόνια υπήρξε ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ. Τον μεγάλωσε, τον διεύρυνε, τον έκανε κυβερνητικό κόμμα. Και τον οδήγησε σε διπλή οδυνηρή ήττα για τον ίδιο και το κόμμα του. Επειδή δεν μπόρεσε να παρουσιάσει μια πειστική και βιώσιμη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης. Και ο ψηφοφόρος για αυτό ψηφίζει στις εκλογές, για να αποφασίσει ποιος θα τον κυβερνήσει. Στην πολιτική, όπως και στον πόλεμο, η χαμένη στιγμή δεν ξανάρχεται πλέον, έλεγε ο Ναπολέων. Και ο Τσίπρας δεν τόλμησε το 2019 να αλλάξει το κόμμα του, να συγκρουστεί τότε, με αυτούς που θεωρούσε βαρίδια, να φτιάξει ένα νέο κόμμα πλατύτερο και ευρύτερο. Φτιάχνοντας ένα νέο «ΠΑΣΟΚ» που θα μπορεί να συμβαδίζει με τα προτάγματα της εποχής. Συμβιβάστηκε, αφέθηκε στις κομματικές προσθαφαιρέσεις, νόμιζε ότι αρκεί ο λαϊκισμός και το φιλολαϊκό πρόσωπο ή προσωπείο για να κερδίσει κανείς εκλογικούς πόντους. Υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του, όπως και την εμβέλεια της πρότασης που κατέθεσε για κυβέρνηση συνεργασίας. Και έτσι ηττήθηκε παταγωδώς δύο φορές και αποχώρησε αφήνοντας χωρίς κληρονόμο το κόμμα του.

Το τρίτο πολιτικό πρόσωπο της χρονιάς που ξεχωρίζει, είναι new entry. O Στέφανος Kασσελάκης. Oι περισσότεροι Έλληνες έμαθαν την ύπαρξή του, στο τέλος Αυγούστου με τη γνωστή δήλωσή του, ότι κατέρχεται στις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας άγνωστος στην ελληνική κοινή γνώμη που έζησε αρκετά χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν είχε καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν καν μέλος του πριν ο Αλέξης Τσίπρας τον επιλέξει ως απόδημο για την 9η θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας… Ο λαϊκισμός του Παύλου Πολάκη, σε συνδυασμό με το life style του Στέφανου Κασσελάκη κέρδισαν το κοινό πού πήγε στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, εύλογα ζαλισμένο από την απρόσμενη και μεγάλη εκλογική πτώση. Μένει να αποδειχθεί στις ευρωεκλογές του Ιουνίου αν αυτή η light εκδοχή της Aριστεράς, θα έχει μέλλον, ή θα μπει σε νέα περιδίνηση. Ήδη, πολλοί «μουστερήδες» διεκδικούν το οικόπεδο μεταξύ ΝΔ και ΚΚΕ.