Γαλλικός διπολισµός

Ο Μακρόν και η προεδρική παράταξη LREM αναµετρώνται µε τη Λεπέν και τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερµό, µε το ζήτηµα που τίθεται προς διερεύνηση να είναι το εξής: εάν η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν και τα «Κίτρινα Γιλέκα» θα στερήσουν από την ακροδεξιά τη σύµπηξη ενός ετερόκλητου µετώπου δυσαρεστηµένων.

Το σχετικό άρθρο του «Politico», µε θέµα τον νέο γαλλικό δικοµµατισµό - διπολισµό, την Τετάρτη 27 Μαρτίου, µας θύµισε ότι και χωρίς την εξέγερση των «Κίτρινων Γιλέκων» το τοπίο στη Γαλλία έχει χάσει τις συντεταγµένες του παρελθόντος. Πριν καν κλείσουν δύο χρόνια από την εκλογή του Μακρόν, δεν υπάρχει καµιά αµφιβολία για το ότι η εξαέρωση του Σοσιαλιστικού Κόµµατος και ο ακρωτηριασµός της εκλογικής βάσης της γκολικής ∆εξιάς, των Ρεπουµπλικάνων δηλαδή, δεν ήταν συγκυριακό φαινόµενο, αλλά µέρος ενός νέου πολιτικού τοπίου. Από τη µία το Κέντρο και από την άλλη τα άκρα, µε κυρίαρχη την ακροδεξιά, µε τις δύο πλευρές να είναι ικανοποιηµένες από την πόλωση:

• Για τον Μακρόν και την παράταξη LREM η στήριξή τους από τους πολίτες που δεν θέλουν να κινδυνεύσει η δηµοκρατία είναι µονόδροµος. «Ή εγώ ή η ακροδεξιά» µοιάζει να λέει ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων στους συµπολίτες του, σε µια αυταρχική γαλλική επανέκδοση του δόγµατος «There is no alternative» («∆εν υπάρχει εναλλακτική»), που είχε διατυπώσει στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο στενός συνεργάτης της Θάτσερ, Νόρµαν Τέµπιτ.
• Για τη Λεπέν ο νέος διπολισµός δίνει στην άκρα ∆εξιά τη δυνατότητα διείσδυσης σε δυσαρεστηµένους ψηφοφόρους του Μακρόν, οι οποίοι θεωρούν την αυταρχική εκτροπή -από τις πλαστικές σφαίρες, µέχρι την εµπλοκή του Στρατού στην τήρηση της τάξηςαναίρεση του διλήµµατος δηµοκρατική οµαλότητα ή άκρα ∆εξιά.

Ο διπολισµός, εκ των πραγµάτων, προσδίδει µια σφραγίδα πολιτικής κανονικότητας και στην ακροδεξιά. Αν παραµείνει ο νέος διπολισµός στη Γαλλία µέχρι την επόµενη προεδρική εκλογή την άνοιξη του 2022, τότε δεν αποκλείεται να έλθει η ώρα της Λεπέν ή του όποιου Γάλλου Σαλβίνι.