Το µέλλον των συνεργασιών στην πολιτική σκηνή

Από τα όσα ενδιαφέροντα συνέβησαν στο Συνέδριο του Κινήµατος Αλλαγής -την επίδειξη ενότητας στην κορυφή, την παρουσία Τίµερµανς και τις εκδηλώσεις για τον Ανδρέα- ενδεχοµένως θα έχει µεγαλύτερη σηµασία στο µέλλον η δέσµευση της Φώφης Γεννηµατά ότι θα πραγµατοποιήσει συνέδριο πριν από την -όποια- κυβερνητική συνεργασία.

Προφανώς, η δέσµευση δεν θα έχει πρακτική σηµασία εφόσον προκύψει αυτοδυναµία ενός εκ των δύο µεγαλύτερων κοµµάτων. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που ένα ελληνικό κόµµα συντονίζεται µε τα όσα συµβαίνουν στην υπόλοιπη Ευρώπη – όπου οι κυβερνητικές συνεργασίες δεν είναι ζήτηµα που χειρίζονται εν λευκώ οι κοµµατικές ηγεσίες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Σοσιαλδηµοκράτες της Γερµανίας προσχώρησαν στην ιδέα για επανάληψη του µεγάλου συνασπισµού µόνο έπειτα από εσωκοµµατικό δηµοψήφισµα – και η τότε ηγεσία έδωσε πολύ µεγάλη µάχη για να πείσει τα µέλη του SPD ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή.

Σε ό,τι αφορά τη χώρα µας, µετά το 2012 είχαµε τρεις κυβερνήσεις συνεργασίας έπειτα από εκλογές· σε όλες τις περιπτώσεις, οι αποφάσεις ελήφθησαν από τις ηγεσίες, χωρίς να προηγηθεί η οποιαδήποτε εµπλοκή των κοµµατικών µελών.

Καθώς η απλή αναλογική έχει ήδη ψηφιστεί για τις µεθεπόµενες εκλογές, τα κόµµατα πρέπει επειγόντως να αποκτήσουν κουλτούρα προγραµµατικών συνεργασιών – και στην πορεία αυτή πρέπει να µάθουν να δίνουν τον λόγο στα µέλη τους, δηλαδή στους πολίτες. Το πρώτο βήµα έγινε στο Συνέδριο του ΚΙΝΑΛ· αλλά πρέπει να ακολουθήσουν κι άλλα.