Μεγάλη µπουκιά φάε...

Ο γραµµατέας της Ν∆, Λευτέρης Αυγενάκης, έκανε χθες -κατά το κοινώς λεγόµενο- «πατάτα». Επιδεικνύοντας ζήλο για να καταγγείλει την εχθρική στις επενδύσεις πολιτική της κυβέρνησης, ανήρτησε στο Τwitter πως «µετά τη ΦΑΓΕ, τη Βιοχάλκο και την Coca-Cola 3E, φεύγει και ο Τιτάνας», διότι δεν άντεξαν «τέσσερα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ». Φυσικά τον πήραν χαµπάρι πολλοί -ανάµεσά τους και ο Νίκος Παππάς- και του απάντησαν πως «ΦΑΓΕ, Βιοχάλκο και Coca-Cola 3Ε έφυγαν από την Ελλάδα τη διετία 2012-2013». Oταν, δηλαδή, κυβερνούσε η Νέα ∆ηµοκρατία. Ενα πρώτο συµπέρασµα που προκύπτει είναι πως οι πολιτικοί αυτής της χώρας καλό είναι να µην «παίζουν» µε το Τwitter. ∆εν είναι για όλους αυτό το «µηχανάκι», σε κάποιους χαρακτήρες ταιριάζει, σε κάποιους όχι. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι περισσότεροι πολιτικοί -από όλους τους χώρους- λειτουργούν µε το θυµικό. Βιάζονται να κάνουν την «εντύπωση της ηµέρας», έχουν στον εαυτό τους µεγαλύτερη εµπιστοσύνη απ’ ό,τι πρέπει, αγχώνονται µην τους προλάβει κανένας άλλος, ανεβοκατεβάζουν tweets και γενικώς αποδεικνύονται ανώριµοι. To µόνο που τους σώζει είναι ο «κατακλυσµός» πληροφοριών στο ∆ιαδίκτυο που κάνει τα πράγµατα να ξεχνιούνται. Το δεύτερο είναι πως εκείνη η συζήτηση για τη φυγή της Pirelli από την Πάτρα, στα 90s, µάλλον συνεχίζεται και σήµερα. Η πολυεθνική των ελαστικών -να σας τα θυµίσω- µέσα σε ένα βράδυ, τo 1991, αποφάσισε να βάλει λουκέτο στο εργοστάσιο και να την κοπανήσει για την Τουρκία. Το γεγονός πυροδότησε µια τεράστια αντιπαράθεση ανάµεσα στη ∆εξιά και την Αριστερά. Οι πρώτοι έλεγαν ότι αιτία ήταν οι πολυήµερες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζοµένων που οδήγησαν στην απόφαση της εταιρείας, επειδή οι 500 εργαζόµενοι δεν αποδέχθηκαν απολύσεις, µειώσεις µισθών και άλλα πολλά. Οι δεύτεροι υποστήριζαν πως έτσι κι αλλιώς ήταν µια ειληµµένη απόφαση της επιχείρησης, αφού ο τότε ιδιοκτήτης της Λεπόλντο Πιρέλι αναζητούσε εναγωνίως µείωση του κόστους, όπως οι περισσότεροι του κλάδου. Την απάντηση στο ερώτηµα έδωσε τελικά µια... άλλη εταιρεία. Η Goodyear της Θεσσαλονίκης. Εκεί το σωµατείο εργαζοµένων αποδέχθηκε µειώσεις µισθών και επιδοµάτων και έξτρα εργασία. Τελικά, και αυτή η εταιρεία έφυγε. Αναζήτησε πιο µικρό εργατικό κόστος στην Πολωνία. Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, όπως φαίνεται, το συζητάµε ακόµη. Σε µια περίοδο, µάλιστα, που οι µνηµονιακοί νόµοι παραµένουν, η ανεργία είναι στα ύψη και έτσι οι απεργίες σπάνιες. Το µόνο στοιχείο σύγχρονων προσεγγίσεων είναι µάλλον η χρήση του Τwitter.