Καλώδια από βούτυρο

Τελευταίο κρούσµα, το «Μπαρµπαρός», που απλώνοντας καλώδια στα πέλαγα για τη δουλειά του, βρήκε αρκετά κοµµένα «σαν να ήταν από βούτυρο». Και οι Τούρκοι το θεωρούν µέγα µυστήριο, υπονοώντας διάφορα, αλλά όχι ρητώς. Φανταστείτε: το σκάφος τους περιβάλλεται από αρκετά µη τουρκικά πολεµικά, όλα του ΝΑΤΟ, όλα «συµµαχικά», καθώς αρκετές χώρες έχουν τον νου τους µην και περάσουν σε ξένες ΑΟΖ. Το ενδεχόµενο να βούτηξαν τα θρυλικά «βατράχια» µε τεράστιους κόφτες και να έκοψαν τα καλώδια δεν είναι τερατώδες, είναι γελοίο. Μήτε οι Τούρκοι δεν τα χάφτουν κάτι τέτοια. Αλλά προσέξτε: υπάρχει ο αφανής πόλεµος, ο ψευτοπόλεµος, η θερµή αναµέτρηση αλλά και ο πόλεµος των εντυπώσεων. Αµολώντας σκάφη οι γείτονες, έχουν ήδη ενεργοποιήσει µπόλικη µελάνη µε εµπρηστικές, τάχα αποτροπαϊκές δηλώσεις. Τελευταίο βλήµα, να αποκαλούν τη χώρα τους «γαλάζια», παραπέµποντας στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά να θυµόµαστε πως βρίσκουν και κάνουν. Υπάρχει ελληνικό κράτος που δεν χρειάζεται να ψάχνει αντίλογο ποιητικό ή µελοδραµατικό. Μερικές φορές το να γκρινιάξουµε στους συµµάχους µας, κάνοντας τη δουλειά µας στο µεταξύ και παίρνοντας τα µέτρα µας, δεν είναι καθόλου άσκοπο. Οι πόλεµοι δεν γίνονται µε Twitter, µήτε τα θερµά επεισόδια µε ανταλλαγές από «ραβασάκια». Αλλά η κινδυνολογία µερικές φορές προέρχεται από «ειδικούς». Τα ίδια και µε τους σεισµούς, τα ίδια και µε άλλα ζητήµατα που καταλήγουν «αµάν µπορεί να γίνει µια στραβή και να κινδυνέψουµε». Βρίσκουν και κάνουν, επιµένω. Μετά την υπόθεση µε τον πάστορα, οι Αµερικανοί αφήνουν λάσκα µερικά δραµατοποιηµένα εµπόδια και αναστολές, διότι η Τουρκία δεν είναι Ρωσία που θα ήθελαν να εξαφανίσουν! Είναι χώρα που επιθυµούν να ελέγξουν, όπως τόσες και τόσες άλλες. Και όπου καβγαδίζουν σύµµαχοι, ο ρόλος του επικεφαλής είναι χρήσιµος...