Οι δηµοτικές εκλογές στην Τουρκία

Διαβάζοντας όλες αυτές τις µέρες τις γνώµες αρθρογράφων σε τουρκικές εφηµερίδες, βλέπει κανείς να διατυπώνεται µε πολλούς διαφορετικούς τρόπους µια κοινή θέση, ότι δηλαδή οι δηµοτικές και περιφερειακές εκλογές έχουν διπλό ρόλο στις σύγχρονες δηµοκρατίες: από τη µία αναδεικνύουν τους τοπικούς άρχοντες, από την άλλη αποτελούν πρόκριµα για την εθνική διακυβέρνηση.

Ως εκ τούτου, «οι ψηφοφόροι χρησιµοποιούν αυτές τις εκλογές για να στείλουν ένα ισχυρό µήνυµα στην κεντρική διοίκηση, ενώ βεβαίως εκλέγουν τους δηµάρχους τους και τις χαµηλότερες µονάδες αυτοδιοίκησης» έγραφε αρθρογράφος της «Σαµπάχ».

Εκείνο που επίσης πολλές φορές επισηµάνθηκε µέσα από στήλες γνώµης είναι ότι η τοπική αυτοδιοίκηση στην Τουρκία δεν έπαιζε ιδιαίτερο ρόλο µέχρι το 1980 λόγω των χαµηλών προϋπολογισµών που ήταν διαθέσιµοι, ενώ το σκηνικό άλλαξε ξεκινώντας µε τη φιλελευθεροποίηση της τουρκικής οικονοµίας, για να απογειωθεί στη συνέχεια λόγω της ασύµµετρης περιφερειακής ανάπτυξης της χώρας. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη παράγει το 31% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, όπως και ότι οι δυτικές και παράκτιες περιοχές είναι πολύ πιο πλούσιες από τις κεντρικές και τις ανατολικές.

Το κυβερνών Κόµµα ∆ικαιοσύνης και Ανάπτυξης είχε σταθερά από το 2002 το πλεονέκτηµα της υγιούς οικονοµικής απόδοσης, και όταν το έχασε το 2009, αφού ήδη είχε αρχίσει να σαρώνει η οικονοµική κρίση, το κόµµα κατέγραψε µεν το χαµηλότερο ποσοστό εκλογής του, κάτω του 39%, αλλά κατάφερε να κρατήσει µεγάλους µητροπολιτικούς δήµους. Μετά την αναµέτρηση της Κυριακής, η επόµενη µέρα στην Τουρκία ξηµερώνει µε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν νικητή µεν στο σύνολο, έχοντας όµως υποστεί σηµαντικές απώλειες µεγάλων και σηµαντικών δήµων. Η τουρκική λίρα οδηγήθηκε σε νέα πτώση την περασµένη εβδοµάδα.

Απ’ όποια αφετηρία σχολιασµού κι αν ξεκινήσει κανείς, το βέβαιο είναι πως ο πρόεδρος Ερντογάν δεν έχει το αποτέλεσµα που επιθυµούσε. Από το σηµείο αυτό όµως µέχρι το να µπορεί να µιλήσει κανείς για ήττα, ο δρόµος είναι µακρύς και µάλλον έχει πολλές διακλαδώσεις. Εξίσου βέβαιο είναι, αντίθετα, πως δεν µπορεί να πει κανείς το ίδιο για τη συµβολική διάσταση των αποτελεσµάτων αυτών.