Συγκλίνουμε με την Ευρώπη και στα ζητήματα της Παιδείας

Στα πενήντα χρόνια ιστορίας και μακράς προσφοράς στα εγχώρια πολιτικά πεπραγμένα, η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι επιλέγει συνειδητά να υλοποιεί εθνικές πολιτικές που σηκώνουν την πατρίδα μας ψηλότερα.

Και επειδή είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, παρά τη διαρκή προσπάθεια της Αριστεράς να μπολιάσει την κοινωνία με τα κλισέ και τους μύθους της, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι το αφήγημα πως δήθεν ο ερχομός των ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα θα οδηγήσει στην υποβάθμιση των δημόσιων, δεν έχει δράκο. Θα το είχαν αντιληφθεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης εάν έκαναν τον κόπο να διαβάσουν το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας και τότε θα γνώριζαν ότι το 70% των άρθρων του αναφέρεται στην ενίσχυση του δημόσιου πανεπιστημίου. Και αυτό αποτυπώνεται στην πράξη, διότι ποτέ ξανά καμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν ενίσχυσε τόσο πολύ την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της. Ενδεικτικά μονάχα αναφέρω ότι σήμερα η χρηματοδότηση των ΑΕΙ από εθνικούς και άλλους πόρους είναι διπλάσια αυτής του 2018, φτάνοντας το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

Απελευθερώνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πατρίδα μας

Γράφω αυτήν την εισαγωγή θέλοντας να καταδείξω ότι η πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να ανοίξει τη συζήτηση για τη λειτουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα είναι και εμβληματική και επιβεβλημένη. Εμβληματική, γιατί γίνεται απολύτως κατανοητό ότι απελευθερώνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πατρίδα μας από ιδεοληψίες δεκαετιών και αγκυλώσεις του παρελθόντος. Επιβεβλημένη, γιατί κάθε χρόνο χιλιάδες μαθητές φεύγουν από την Ελλάδα για να σπουδάσουν σε μη κρατικά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Και αρκετοί εξ' αυτών δεν επιστρέφουν ποτέ πίσω.

Ας αναλογιστούμε ότι σήμερα, περισσότερα από 40.000 Ελληνόπουλα σπουδάζουν στο εξωτερικό, εκ των οποίων 18.000 στην Κύπρο, περίπου 9.500 στη Μεγάλη Βρετανία και άλλα 4.200 στη Βουλγαρία. Γιατί, λοιπόν, να μην επαναπατρίσουμε αυτά τα παιδιά; Γιατί να μην ανακουφίσουμε τις οικογένειες τους από τα σημαντικά έξοδα; Γιατί από χώρα εξαγωγής φοιτητών η Ελλάδα να μην γίνει χώρα εισαγωγής φοιτητών;

Η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων δεν είναι ταξικό ζήτημα

Η νομοθετική παρέμβαση που αναλάβαμε ως Κυβέρνηση απαντά στα παραπάνω ερωτήματα και μέσω αυτής καθίσταται σαφές ότι η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ δεν είναι ταξικό ζήτημα, όπως επιχειρούν να το παρουσιάσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δικαιολογήσουν την οπισθοδρομική στάση που τηρούν. Απεναντίας είναι μια πραγματικότητα στην υπόλοιπη Ευρώπη και άρα κοινώς αποδεκτή. 

Και για να είμαστε ειλικρινείς, είναι υποκρισία να παριστάνουν τους τιμητές των δημόσιων πανεπιστημίων εκείνες και εκείνοι που έχουν αποφοιτήσει από ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια ή στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτά, αλλά και εκείνες και εκείνοι που ενώ στην Ελλάδα τάσσονται κατά των μη κρατικών ΑΕΙ, διδάσκουν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Κύπρο και το εξωτερικό.

Συνοψίζοντας, η ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων δεν οδηγεί σε... βιομηχανία παραγωγής πτυχιούχων, αλλά πρόκειται για ένα ιστορικό βήμα προς τα εμπρός όσον αφορά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πατρίδα μας. Είναι μια επιλογή η οποία αντικρίζει τις απαιτήσεις της νέας εποχής, που αναδύονται μέσα από τον υπό εξέλιξη οικονομικό και παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας. Γιατί η πρόκληση με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι στην παρούσα χρονική περίοδο, είναι να δείξουμε ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα διδάγματα που επέφεραν οι κρίσεις. Ιδίως τώρα, που η Ελλάδα έχει μπροστά της καθαρό πολιτικό ορίζοντα να καλύψει το χαμένο έδαφος και να συγκλίνει με την υπόλοιπη Ευρώπη.