Γκρινιάζοντας... κεντροαριστερά

Λογικό και επόµενο, καθότι είναι κεντρική πολιτική επιλογή του.

Ανάµεσα στους «κεντροαριστερολογούντες», πάντως, θα ξεχωρίσω τον βουλευτή Σάµου, Δηµήτρη Σεβαστάκη. Κυρίως γιατί γκρινιάζει (πολιτικά πάντα). Οι γκρινιάρηδες, ξέρετε, συνήθως το έχουν «ψάξει» λίγο παραπάνω. Ο Δηµήτρης Σεβαστάκης είναι από αυτούς που δηλώνουν πως «αργήσαµε, σύντροφοι» – από τους λίγους που θεωρούν ότι η προεκλογική περίοδος που διανύουµε δεν είναι η καταλληλότερη για «συζητήσεις χώρων» και αυτό γιατί επικρατούν τα µίση και τα πάθη.

∆ιότι υπάρχει παρελθόν: «Το στρείδιασµα από την επιθετική αντιπολίτευση κατά την πρώτη δύσκολη φάση των µνηµονίων», για να χρησιµοποιήσω τα λόγια του. Αυτό αντιλαµβάνεται κανείς και από πρόσφατη ραδιοφωνική του συνέντευξη, στην οποία είπε ξεκάθαρα ότι «το timing δεν είναι ευνοϊκό».

Υποθέτω, δεν αναφέρεται µόνο στα στελέχη του Κέντρου που «ρέπουν» προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως για το ΚΙΝΑΛ. Ευελπιστούσε σε καλύτερες σχέσεις των δύο κοµµάτων. ∆εν είµαι βέβαιος αν αυτό είναι εφικτό, γιατί και η άλλη πλευρά έχει εδώ και καιρό κάνει στρατηγικές επιλογές. Οµως ποτέ δεν ξέρεις. Φυσικά, ο ∆ηµήτρης Σεβαστάκης είναι παρών -από όσο βλέπω- σε όλες τις εκδηλώσεις όπου γίνεται «κεντροαριστερό παιχνίδι».

Αράζει και ατενίζει το µέλλον πάνω σε κάθε «γέφυρα» και «γεφυράκι» που στήνεται, διερωτώµενος αν «θα ήταν δυνατόν οι κοµµατικές συνιστώσες τους χώρου, ο ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάµι, το ΠΑΣΟΚ, η ∆ΗΜΑΡ, να αναζητήσουν κάτι άλλο, κάπου αλλού», όπως έχει γράψει. Για τα πράγµατα αισιόδοξο δεν τον λες. Ιδίως όταν ακούς την εκτίµησή του για το ότι «η ακροδεξιά ατζέντα κερδίζει τον µέσο πολίτη» και έτσι «το κοινό που δηµιουργούσε τις ηγεµονίες, πηγαίνοντας από την Κεντροδεξιά στην Κεντροαριστερά, χάνεται, δεν θα έχεις ακροατήριο σαν Κεντροαριστερά».

Οπως σας είπα όµως και στην αρχή, οι πολιτικοί γκρινιάρηδες το «ψάχνουν». Και όσο και αν ευελπιστεί κανείς αυτή η τελευταία εκτίµηση του ∆ηµήτρη Σεβαστάκη να είναι εσφαλµένη για το εύρος επιρροής της ακροδεξιάς, δεν παύει να προκαλεί άγχος. Ενα άγχος, µάλιστα, που θα είχε µεγαλύτερη σηµασία αν το υιοθετούσαν συγκεκριµένοι πολιτικοί χώροι