Το χθες που είναι αύριο για την Ελλάδα. Τώρα όμως!

Έχουν πληθύνει τα άρθρα καθώς  και τα ειδικά αφιερώματα που αφορούν τις εντυπωσιακές αλλαγές που έρχονται τα επόμενα χρόνια και θα επηρεάσουν τη ζωή και τη καθημερινότητά μας . Οι περισσότεροι έχουν διαβάσει και ακούσει για τη λεγόμενη 4η Βιομηχανική Επανάσταση που ήδη ξεκίνησε και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα αλλάξει το τρόπου που ζούμε και βλέπουμε τον κόσμο. Σίγουρα κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς φέρνει το μέλλον (ακόμα και οι ίδιες οι εταιρείες), στην Ελλάδα όμως είναι διάχυτη η αίσθηση πως για μια ακόμα φορά το αύριο δείχνει να απέχει έτη φωτός. 

Μια σειρά από τεχνολογικά επιτεύγματα θα επαναπροσδιορίσουν το σύνολο των δραστηριοτήτων μας, τον τρόπο εργασίας, ακόμα και τις ίδιες τις ανθρώπινες σχέσεις. Η παγκόσμια οικονομία μετασχηματίζεται , καθιστώντας  τις ψηφιακές τεχνολογίες  ως τα νέα πρότυπα επιχειρηματικής ανάπτυξης. Μοιραία, αυτός  ο ψηφιακός μετασχηματισμός θα επηρεάσει τη δομή και λειτουργία του Κράτους που με τη σειρά του θα πρέπει να διατηρήσει στη νέα εποχή τη κοινωνική οργάνωση και συνοχή.

Η Ελλάδα καταλαμβάνει τις τελευταίες θέσεις σε ψηφιακή ωριμότητα, την στιγμή που ο διεθνής ψηφιακός ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος,  παρέχοντας μια σειρά υψηλού επιπέδου ποιότητας, υπηρεσίες στους πολίτες. Στην Ελλάδα, λόγω της απουσίας εθνικού ψηφιακού οράματος, έλλειψης (και επομένως και συνέχειας) ψηφιακής  στρατηγικής, σύγχυσης μεταξύ σταθερής και μόνιμης ψηφιακής στρατηγικής με αποσπασματικά έργα τεχνολογίας και πληροφορικής, καταταχθήκαμε ουραγοί στην λίστα των χωρών της Ε.Ε. για τις ψηφιακές δεξιότητες και τεχνολογίες. Όλα όσα έγιναν μέχρι τώρα (έστω και με δυσκολία ή επειδή μας τα επέβαλλαν οι δανειστές), και αφορούν την ψηφιακοποίηση του κράτους, είχαν σαν στόχο ή την απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων προκειμένου να επιτευχθεί ένα ικανοποιητικό ποσοστό για να ‘’φανεί’’ το σπουδαίο έργο της εκάστοτε Κυβέρνησης ή για να ικανοποιήσουμε άλλες ανάγκες που πλήγωσαν την διαφάνεια των όρων ανάληψης και περάτωσης  των έργων.

Στερηθήκαμε συγκεκριμένου πλάνου δράσης και ενός μηχανισμού που θα παρακολουθεί την απόδοση των έργων αυτών . Έργα σπουδαίας τεχνολογικής σημασίας που αποδείχθηκαν  ασύνδετα μεταξύ Υπουργείων ή ακόμα και μεταξύ Κυβερνήσεων αφού ποτέ δεν είχαμε μια ενιαία σταθερή ψηφιακή πολιτική που θα την βάζαμε πάνω από κόμματα και ιδεολογίες. Έργα που ποτέ δεν προσδιορίστηκαν οι ποσοτικοί και ποιοτικοί στόχοι για την αναγκαιότητα αλλά και τα αποτελέσματα τους.

Έργα που θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει την εικόνα του ψηφιακού χάρτη της χώρας και θα είχαν συνεισφέρει αναντίρρητα θετικά στην οικονομία και στην ώθηση της ανάπτυξης. Έργα που θα είχαν ανακόψει ή περιορίσει δραστικά το brain drain και δεν θα χάναμε σπουδαίο κεφάλαιο από το μέλλον του τόπου μας. Διότι, σε αντίθεση με τα ανύπαρκτα αντανακλαστικά του Κράτους στην πρόοδο και την καινοτομία, ολοένα και περισσότεροι νέοι αποφοιτούν από Πανεπιστημιακά Ιδρύματα με θετική κατεύθυνση και με καλές προϋποθέσεις  για λαμπρή καριέρα.

Λένε πως το πρώτο βήμα για την επίλυση ενός προβλήματος είναι η παραδοχή της αλήθειας. Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας λοιπόν. Το τρένο του μέλλοντος και της ψηφιακής μετεξέλιξης το χάσαμε. Δεν θα μπορέσουμε να είμαστε στην κατηγορία των χωρών πρώτης ταχύτητας στην ψηφιακή ωρίμανση. Οι εξελίξεις που έρχονται θα είναι καταιγιστικές και ασύλληπτης προόδου και ταχύτητας. Ο μόνος τρόπος για μην αυξηθεί το χάσμα με τις άλλες χώρες είναι να κάνουμε τώρα μερικά από αυτά που δεν κάναμε μέχρι σήμερα. Το απαιτούν άλλωστε  επιτακτικά οι πολίτες και οι επιχειρήσεις. Ζητούν κάθε μέρα, όλο και πιο έντονα, βελτίωση της ποιότητας των ψηφιακών υπηρεσιών από το Κράτος. Απαιτούν τον μετασχηματισμό του Κράτους από Αναλογικό σε Ψηφιακό.

Ζητούν ένα περιβάλλον με ασφάλεια, διαφύλαξη προσωπικών δεδομένων, μα κυρίως ουσιαστικής αλληλεπίδρασης με το ίδιο το κράτος. Αξιώνουν ταχύτερη, απλούστερη και οικονομικότερη πρόσβαση στις υπηρεσίες αυτές. Ας μην ξεχνάμε ότι ο  πολίτης είναι και πελάτης που βλέπει, συγκρίνει και αποκτάει ψηφιακή συνείδηση της νέας εποχής των μεγάλων αλλαγών  μέσα από την καθημερινότητα του( ο ιδιωτικός τομέας τα καταφέρνει καλύτερα στον τομέα αυτής της μετάβασης). Η προσαρμογή αυτή αποτελεί  έναν ακόμα λόγος να απαξιώνεται το Κράτος στα μάτια της νέας γενιάς ειδικά. Είναι ένα ακόμα πειστικό επιχείρημα να συνταχθεί  επιτέλους μια Εθνική Ψηφιακή Στρατηγική με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης που θα περιγράφει συγκεκριμένες ενέργειες ανά τομέα παρέμβασης και προτεραιοποίησης.

Φώτης Νέστορας 

Ηλεκτρολόγος Μηχανικός-Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών