Ευρωεκλογικός Σασμός

Δυστυχώς, λόγω τόπου κατοικίας, ομολογώ ότι δεν έχω δει ούτε ένα επεισόδιο του Σασμού. Οπότε δεν ξέρω καν ποιό είναι το θέμα. Αλλά διαβάζω από την ιστοσελίδα της Alpha TV ότι ο Σασμός είναι «Μία υπερπαραγωγή για το πώς ο έρωτας μπορεί να νικήσει τη βεντέτα. Δύο οικογένειες σε σύγκρουση. Ένας ατέρμονος κύκλος αίματος συνεχίζεται…» Οπότε λέω εδώ είμαστε. Τώρα εξηγείτε γιατί ηθοποιοί του Σασμού έγιναν περιζήτητοι στις Ευρωεκλογές. Βέβαια έρωτα δεν βλέπω στον ορίζοντα ανάμεσα στα κόμματα, αλλά από βεντέτες και συγκρούσεις άλλο τίποτα.

Λοιπόν, δυστυχώς έχουν πλάκα και αυτές οι Ευρωεκλογές. Από τη μία έχουμε τον πιο μετριόφρονα, άμεμπτο και ταπεινό πολιτικό που πέρασε ποτέ από την Ελληνική πολιτική σκηνή. Από την άλλη έχουμε τον «ελέω Θεού» (αυτό είναι επιβεβαιωμένο από το λαδάκι στην κολυμβήθρα -- μην είναι και εξαδάχτυλος). Και ο τρίτος είναι αυτός για τον οποίο οι Ευρωεκλογές είναι μεγάλη ευκαιρία αποδοκιμασίας, αλλά η μόνη διαφαινόμενη αποδοκιμασία είναι η μονοψήφια αποδοκιμασία των δικών του επιλογών που βασίστηκαν στις κλίκες που υποστηρίζει. Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ο «ελέω Θεού» αποδείχθηκε δημοκρατικότερος όλων και απευθύνθηκε στη βάση. 

Ο χρόνος για τις Ευρωεκλογές είναι λίγος. Οπότε τα κόμματα δεν ψάχνουν για τα λαμπρά πνεύματα με εμπειρία και όραμα που θα επιλύσουν τα προβλήματα της Ευρωπαϊκής γειτονιάς μας ή θα ενισχύσουν τη θέση μας στων Ευρωπαϊκή οικογένεια. Ψάχνουν κυρίως αυτούς με προϋπάρχουσα αναγνωρισιμότητα, και τους παρακαλάνε κιόλας, δηλαδή ηθοποιούς και καλλιτέχνες γενικά, αθλητές, τηλεπαρουσιαστές κ.λ.π. ανεξάρτητα από το αν έχουν την ανάλογη κατάρτιση. Κάπως έτσι οι Ευρωεκλογές έγιναν καλλιστεία. Και για να μην χαλάσει η πιάτσα, «Δικαίωμα υποβολής πρότασης υποψηφίων έχουν μόνο τα κόμματα ή οι συνασπισμοί συνεργαζομένων κομμάτων.» Δηλαδή, ανεξάρτητοι υποψήφιοι δεν γίνεται.

Δεν θα έπρεπε κάθε κόμμα να έχει Ευρωπαϊκή στρατηγική, και δεν θα έπρεπε να έχουμε και μια εθνική στρατηγική  με κάποιες απαράβατες αρχές που συμφωνούμε όλοι; Βέβαια υπάρχει κάποια υπολανθάνουσα στρατηγική, αλλά δεν υπάρχει ευρεία και απευθείας συνεννόηση κομμάτων προς τα έξω.

Δεν έπρεπε να συζητούμε και να συμφωνούμε για το πώς θα προωθήσουμε σημαντικά θέματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που μας αφορούνε όλους όπως η υγεία, η παιδεία, η ασφάλεια, η άμυνα, η οικονομία, η μετανάστευση, το περιβάλλον, οι εξωτερικές σχέσεις, και οι νέες τεχνολογίες; Δεν έπρεπε οι υποψήφιοι Ευρωβουλευτές να μας εξηγούν τις θέσεις τους σε όλα αυτά τα θέματα αντί να αναλίσκονται σε πόσες επιδοτήσεις θα φέρουν ή σε πόσες κινήσεις εντυπωσιασμού θα εμπλακούν;

Η Ευρωβουλή δυστυχώς έχει γίνει πασαρέλα και μηχανισμός εκτοπισμού πολιτικών αντιπάλων από τα εγχώρια δρώμενα. Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγονται οι υποψήφιοι αποδεικνύει πόσο σαθρό και ανώριμο είναι το πολιτικό μας σύστημα της διαπλοκής. Και η ανωριμότητα των ψηφοφόρων φαίνεται από την προσωπολατρία αντί της προσεκτικής διαλογής θέσεων.

Οι Ευρωεκλογές δεν έπρεπε να είναι μηχανισμοί για να πληγούν τα αντίπαλα κόμματα, αλλά ευκαιρίες για να καθορίσουμε το μέλλον μας και όχι να αφήνουμε να μας το καθορίζουν άλλοι. Με άλλα λόγια, πρέπει κάποτε να σοβαρευτούμε ως χώρα.

* Αυτό το άρθρο περιέχει αυστηρά προσωπικές απόψεις που δεν αντιπροσωπεύουν το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.