Στην εκπαίδευση όλα τα ίδια µένουν!

Το υπουργείο Παιδείας πριν από λίγες ηµέρες ανακοίνωσε το φετινό πρόγραµµα των Πανελλαδικών Εξετάσεων και χωρίς να έχουµε χωνέψει τις συγχωνεύσεις Πανεπιστηµίων και τµηµάτων µάς ετοιµάζει, παράλληλα, για τις αλλαγές Γαβρόγλου που θα ισχύσουν από την επόµενη χρονιά.

Στα είκοσι πέντε χρόνια που υπηρετώ τη δηµόσια εκπαίδευση υπουργοί ήρθαν και έφυγαν, µεταρρυθµίσεις ψηφίστηκαν και ξηλώθηκαν, ενώ τα παιδιά µας συνεχίζουν να παρουσιάζουν επιδόσεις πολύ κατώτερες του µέσου όρου για µια δυτική, δηµοκρατική και προοδευµένη κοινωνία. Ταυτόχρονα οι χώρες της Ευρώπης, ακόµη και αυτές -όπως για παράδειγµα η Εσθονία- που µέχρι τα τέλη του ’90 βρίσκονταν στην ασφυκτική αγκαλιά ενός ολοκληρωτικού συστήµατος, προοδεύουν.

Τον Σεπτέµβριο του 1999 τοποθετήθηκα µε απόσπαση του υπουργείου Παιδείας στα τµήµατα µητρικής γλώσσας στο Ελσίνκι και το Τάµπερε της Φινλανδίας για να διδάξω ελληνικά. Λίγους µήνες αργότερα η προϊσταµένη του τµήµατος παιδείας του ∆ήµου Ελσίνκι, που είχε την εποπτεία των τµηµάτων µητρικών γλωσσών, µου ζήτησε µια έκθεση µε τις εκτιµήσεις µου για τη διδασκαλία της ελληνικής στη Φινλανδία το 2005!

Οι ρίζες της ελληνικής εκπαιδευτικής κακοδαιµονίας θα πρέπει να αναζητηθούν ανάµεσα σε άλλα στην αδυναµία προβολής των σηµερινών αναγκών στο µέλλον, στην άρνηση συνεργασίας για την υλοποίηση κοινών στόχων αλλά και στη δυσκολία να αξιοποιήσουµε καλύτερα ευκαιρίες που µας δίνονται µέσα από την ευρωπαϊκή µας συµµετοχή. Πολλοί µιλούν για το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστηµα ως θαύµα.

Εχοντας υπηρετήσει, σπουδάσει και µεγαλώνοντας ένα παιδί µέσα σε αυτό θα έλεγα ότι είναι το θαύµα της κοινής λογικής, όταν συνδυάζεται µε το συνολικότερο όραµα για πρόοδο της χώρας. Ανεξάρτητα από το κόµµα ή καλύτερα από την οµάδα κοµµάτων που ασκούν την εξουσία, στη Φινλανδία η εκπαιδευτική πολιτική αντιµετωπίζεται ως εθνική υπόθεση και η ευθύνη είναι υπερκοµµατική.

Ο σχεδιασµός και οι αλλαγές προετοιµάζονται από ειδικούς, όχι από αυτούς που τυχαίνει να βρίσκονται δίπλα στον/ στην εκάστοτε υπουργό, δοκιµάζονται για ένα χρονικό διάστηµα, αξιολογούνται και στη συνέχεια προωθούνται µε συναινετικές διαδικασίες. Αντί ο κ. Γαβρόγλου, λοιπόν, να κλείνει το µάτι στους µαθητές και στις µαθήτριες του Λυκείου, υποσχόµενος µία ώρα πρωινού ύπνου επιπλέον, θα µπορούσε να βοηθήσει τα σχολεία και τους/τις εκπαιδευτικούς να εµπλέκονται σε περισσότερα ευρωπαϊκά προγράµµατα!