Η βαλβίδα του Μιχαλάκη του Τζάγκερ

Ο Μιχαλάκης Τζάγκερ είναι καλά µετά την αντικατάσταση βαλβίδας στην καρδιά του και οι γιατροί συνιστούν περίοδο ανάπαυσης, και να ξεχάσει προς το παρόν τις συναυλίες. Αρκετές έκανε το συγκρότηµα των Στόουνς, αρκετά έλαµψαν στις σκηνές, αρκετά παιδιά και γάµους έκαναν, ώρα για διάλειµµα.

Ή, όπως επιµένουν αρκετοί (σε αυτούς συµπεριλαµβάνοµαι), ώρα για την ηρεµία του συνταξιούχου. Αν συνυπολογίσουµε όλα τα κατά καιρούς µέλη και συνεργάτες της µπάντας, οι µισοί έχουν απέλθει σε τόπο χλοερό και οι υπόλοιποι βρίσκονται για τα καλά στην κατηγορία της τρίτης ηλικίας, από τα 71 ο νεότερος έως τα 83 ο πρεσβύτερος. Ενέπνευσαν ακροατήρια που ελάχιστοι κατάφεραν να προσεγγίσουν. Χώρισαν την πρώτη ροκ σκηνή σε οπαδούς και µιµητές τους, ενώ τα κατάφεραν να παραµείνουν επίκαιροι, προσαρµόζοντας την τεχνική τους σε όλους τους ρυθµούς και τα τσαλίµια που έφερναν δόξα και κέρδη.

Ειδικά ο Μιχαλάκης, όπως τουλάχιστον τον περιγράφουν τα βιβλία και οι συγγραφές των ποικίλων σχολιαστών, ξεµπέρδεψε σχετικά χωρίς από τους κόσµους της ντόπας και του αλκοόλ. Φροντίζει τη διατροφή του, ασκείται, εκφράζει οικολογικές ανησυχίες, παραµένει ο βασικός στιχουργός του συγκροτήµατος και βέβαια παραµένει αυτοκτονικός και παράφορος χορευτής και γεµάτος τσαλίµια στα κλιπάκια και στα στάδια.

Νοµίζω πως µία θύρα του αποµένει να παραβιάσει. Τη θύρα της πολιτικής. Η χώρα του έχει προβλήµατα µε το Brexit, και δεν καταλαβαίνω αρκετούς προβεβληµένους εκπροσώπους της και τι ακριβώς παριστάνουν στο κοινοβούλιό τους. Στις πρώτες εκλογές που θα τύχουν µπροστά του, ο Μιχαλάκης θα τσακίσει κάθε αντίπαλο και θα γίνει παράγοντας µέγας και τρανός του κόµµατος που θα επιλέξει. Εδώ επιβιώνουν ο Φάρατζ και ο Μπόρις Τζόνσον.

Ναι, όσο προχωρούν στα τυφλά οι πολιτικοί της Αλβιώνος τόσο περισσότερο βρίσκω την ιδέα ελκυστική. Και µην έχει κανείς την εντύπωση πως πρόκειται για κουραστική δουλειά. Ιδίως γι’ αυτόν που δεν χρειάζεται να κάνει ρουσφέτια και να τρίβεται µε φλέγοντα ζητήµατα. Εκτός κι αν βολεύει κάποιος τίτλος ευγενείας.