Μεγάλη πτώση μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης; Υπέροχη κατάσταση

Παραφράζω τον Μάο. Οι αναλύσεις για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, σχετικά με την πτώση της ΝΔ, επικεντρώθηκαν σε τετριμμένα θέματα, ως είθισται,  όπως η ακρίβεια, δυσλειτουργίες, παραλείψεις, καθημερινά προβλήματα και παρέβλεψαν ένα σημαντικό παράγοντα. Το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων.

Θεωρώ ότι η πτώση της ΝΔ οφείλεται, στο μεγαλύτερο βαθμό στο κόστος των μεταρρυθμίσεων που έχει πραγματοποιήσει μέχρι στιγμής. Στη δυσαρέσκεια που προκαλούν αυτές σε μεγάλα τμήματα πολιτών από το ξεβόλεμα.

Μα θα μου πει κανείς διαφωνείς με εκτιμήσεις τις οποίες και ο ίδιος πρωθυπουργός παραδέχτηκε; Που προκαλούν, όπως φαίνεται, άμεσο ανασχηματισμό; Ναι αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή για να εξηγήσω το γιατί.

Το κύριο ζητούμενο αυτή τη στιγμή στη χώρα είναι οι μεταρρυθμίσεις.

Τόσο σε ζητήματα στα οποία βρισκόμαστε πολύ πίσω σε σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που μας ταλαιπωρούν, για τα οποία καθημερινά εξοργιζόμαστε, ξοδευόμαστε άδικα, κινδυνεύουμε, νιώθουμε ανασφάλεια, όσο και ως προς τις αλλαγές οι οποίες είναι απαραίτητες για την προσαρμογή της χώρας στα τεχνολογικά και λοιπά δεδομένα της εποχής μας και τις απαιτήσεις των καιρών (κλιματική αλλαγή, πράσινη ανάπτυξη, ψηφιακή επανάσταση).

Οι μεταρρυθμίσεις έχουν πολιτικό κόστος

Σε όλες τις χώρες, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, σε όλες τις εποχές. Οι πολίτες επιθυμούν τις αλλαγές αρκεί αυτές να μην θίξουν τα προσωπικά τους συμφέροντα και κατεστημένα. Δηλαδή να γίνουν για όλους τους άλλους. Μεγάλο κομμάτι πολιτών με την αντίληψη που οι αρχαίοι Αθηναίοι ονόμαζαν ‘ιδιωτία’, λέξη που ως γνωστόν έφτασε να χαρακτηρίζει στην αγγλική γλώσσα τον ηλίθιο (idiot), ψηφίζουν αποκλειστικά με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον. Κοινώς «μαυρίζουν» αυτόν που θα τους θίξει και το παραμικρό, άσχετα αν πραγματοποίησε πολλές άλλες μεταρρυθμίσεις οι οποίες και τους ανακουφίζουν και τις επιθυμούσαν.

Εκλογή με υπόσχεση εκσυγχρονισμού

Έχουμε μία κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό ο οποίος εξελέγη με κύρια υπόσχεση ότι θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις παραβλέποντας το πολιτικό κόστος. Το πολιτικό κόστος το οποίο ευθύνεται για ό,τι κακό βασανίζει αυτή τη χώρα. Ιδού λοιπόν το πολιτικό κόστος των ούκ ολίγων μεταρρυθμίσεων που έγιναν κατά τον πρώτο χρόνο της θητείας της νέας κυβέρνησης.

Αλλαγές που εξοργίζουν

Αλλαγές στη δικαιοσύνη που εξοργίζουν τους δικηγόρους, αξιολόγηση εκπαιδευτικών (στα κάγκελα), έλεγχος της αδήλωτης εργασίας, ψηφιακή κάρτα εργασίας (κοπανατζήδες, καθυστερούντες κλπ), επέκταση ηλεκτρονικών συναλλαγών, διασύνδεση ταμειακών με την εφορία και έλεγχοι της ΑΑΔΕ, φορολόγηση ελευθέρων επαγγελματιών με τεκμήρια, ιδιωτικά πανεπιστήμια, γάμος ομοφύλων-σύγκρουση με την εκκλησία.

Ας αναρωτηθεί κανείς τι πολιτικό κόστος έχουν όλα αυτά και ιδιαίτερα σε ευρωεκλογές. Τι αναχρονισμούς, ιδεοληψίες, συμφέροντα και μικροσυμφέροντα, κατεστημένα και βολές θίγουν και τι αντιδράσεις προκαλούν. Προσθέστε και την διαρροή δεξιών ψήφων τους οποίους ενοχλεί η χρησιμοποίηση στην κυβέρνηση κεντρώων πολιτικών. Άλλωστε οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων αυτό δείχνουν. Αν ήταν μια από τις κύριες αιτίες η ακρίβεια, οι μετακινήσεις θα γίνονταν προς τα αριστερά. Βλέπουμε όμως να γίνονται κυρίως προς τα δεξιά και προς τα πολύ μικρά κόμματα.

Προβλεπόμενη παραδοχή ήττας

Ο Μητσοτάκης παραδέχτηκε μια μικρή ήττα διότι δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, από τη στιγμή που είχε θέσει τον στόχο στο 33%. Και έθεσε το στόχο αυτό για να περιορίσει την διαρροή εκ της χαλαρής ψήφου, ξέροντας ότι υπάρχει η πιθανότητα να αναγκαστεί μετά να παραδεχτεί ήττα και να παρουσιάσει αποφάσεις. Ο δε ανασχηματισμός ήταν προ πολλού αποφασισμένος. Πιθανόν απλά να έρθει πιο σύντομα.

Ο Μητσοτάκης τα δεξιά του να φοβάται και όχι τα κεντροαριστερά του

Και εδώ εντοπίζεται ο μεγάλος κίνδυνος. Μήπως φοβηθεί και σταματήσει το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα. Μην φοβηθεί δηλαδή το πολιτικό κόστος και κάνει ό,τι έκαναν όλοι οι άλλοι στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σήμερα η χώρα σε μεγάλη υστέρηση σε πολλούς τομείς. Τελευταίος ο Σαμαράς ο οποίος ενώ πήγαινε καλά, ένεκα εκλογικής ήττα στις ευρωεκλογές, έριξε κάτω τα μολύβια, αντικατέστησε πετυχημένους υπουργούς ευρύτερης αποδοχής με κλασικούς Νεοδημοκράτες, εκνεύρισε ακόμη και την ΕΕ και είχαμε τα αποτελέσματα που είχαμε. Για τον ίδιο και για τη χώρα.

Μη σταματάς Κυριάκο

Η ελπίδα είναι να μην το κάνει αυτό ο Μητσοτάκης να μην σταματήσει τις μεταρρυθμίσεις, με δεδομένο ότι θα έχουμε τρία χρόνια χωρίς οποιασδήποτε μορφής εκλογές και ανάλογες πιέσεις και εκφράσεις δυσαρέσκειας από τους θιγόμενους. Στο κάτω-κάτω τους πολύ δεξιούς τους έχασε. Ας μη χάσει και τους κεντρώους οι οποίοι τον ψήφισαν για τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε. Και οι οποίοι βλέποντας την πτώση στις ευρωεκλογές, η οποία ωστόσο δεν κλονίζει την κυβέρνηση, αναφωνούν: υπέροχη κατάσταση’.