Δείτε το και σαν κρουαζιέρα με πρωτότυπα δρώμενα: Σαμαρισμοί, ΠΑΣΟΚαρχηγίες, Κασσελάκισμοι, τραμπούκοι κι αντάρα

Το φετινό θερινό ταξίδι μας δείτε το και σαν κρουαζιέρα με πρωτότυπα δρώμενα: Σαμαρισμοί, ΠΑΣΟΚαρχηγίες, Κασσελάκισμοι, πεχλιβάνηδες κι αντάρα...

Κι ένα βράδυ καλοκαιρινό, υπό τη θέρμη του Ιουλίου και την αποφορά της πολιτικής με το νοτιά να έχει οξειδώσει το παρελθόν, συζητάς για ό,τι σε χαλάει… Ο Μπάμπης, παλιός, συνειδητοποιημένος ΠΑΣΟΚος, από εκείνους που και μια αχτίδα να απομείνει από τον «ήλιο» πριν για πάντα δύσει, θα περιμένει την ανατολή, δεν έχει θέσει υποψηφιότητα για Αρχηγός και δυσφορεί… «Πόσοι ακόμα;». Έλα ντε…

Η Μαρία, μικρή στη νεολαία της ΝΔ, πιο μεγάλη με τις φλέβες έτοιμες να εκραγούν σε συγκεντρώσεις του Μητσοτάκη (του Κωνσταντίνου), και πιο ώριμη: «Δεν βρίσκω αλλού σιγουριά…», διερωτάται: «Μα καλά έγινε τώρα η παρουσίαση ενός βιβλίου που εκδόθηκε το 2021 για να μας τραμπουκίσει ο Σαμαράς;». Έλα ντε, ξανά…

Ο Στέλιος- πιο μετρημένος- στρατιωτικός με εξάντα πάντα τη λογική και γυροσκοπική πυξίδα τη γνώση κρατάει πορεία σταθερή με απορίες: «Έτσι δεν πάμε πουθενά… Βυθιζόμαστε! Πόσο ακόμα για το βυθό;». Έλα ντε και πάλι…

Πλάι τους η Ελενίτσα ν’ αμφισβητεί τον Κασσελάκη: «Τα Ιουλιανά και η Αποστασία δεν είναι στην κουλτούρα της Αριστεράς, είχε πει ο αλεξιπτωτιστής πρόεδρος και λησμόνησε τον Τσιριμώκο των Ιουλιανών· Αριστερός δεν ήταν ο Τσιριμώκος;»… Σωστά!

Τρικυμισμένοι ορίζοντες...

Και τα βάζεις ένα ένα κάτω κι έχεις από τη μια ένα ΠΑΣΟΚ που όλοι νοιώθουν έτοιμοι να γίνουν αρχηγοί· καπετάνιοι σ’ ένα καράβι που πάει «φουλ αχέντ» στις ξέρες. Από την άλλη ένας πρώην πρωθυπουργός που τον ξέ(πέ)ρασε η Ιστορία, που βούλιαξε το Κόμμα του- και που εσχάτως ευαγγελίζεται να «κλείσει» σαν πολιτικός ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας-, να γέρνει τον ώμο από το βάρος της μαγκιάς και να τιποτίζει στο τεράστιο «τίποτα» που άφησε πίσω του.

Και προχωράς πιο κάτω και παρατηρείς τη φρεγάτα της πολιτικής να μπάζει νερά από παντού και να έχει πάρει κλίση επικίνδυνη. Και οι κυβερνήτες προκλητικά άφαντοι σε ώρες τρικυμίας… Και αν καταπλεύσεις κόστα κόστα, ακτή ακτή δηλαδή, βλέπεις το αντίπαλον δέος… Και γελάς. «Ποιος; Ο Κασσελάκης;» λες και τα είπες όλα! Και η Ελλάδα ταξιδεύει…

Ο κύριος Μαρινάκής, ο καραβοκύρης, ο πρόεδρος του ευρωπαίου Ολυμπιακού αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτορας στην Ναυτική Ακαδημία της Μασαχουσέτης! Κι ο σθεναρά πολέμιος των ιδιωτικών Πανεπιστημίων, ο παροπλισμένος (περιμένοντας ναύλο…) στη ράδα της πολιτικής Αλέξης Τσίπρας αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του ιδιωτικού Πανεπιστημίου Koc University. Και νοιώθεις πια υπερήφανος που τέτοια μυαλά δεν πάνε χαμένα για τον τόπο…

Από τη Γαλλία φθάνουν ειδήσεις ζοφερές σαν σήμα κινδύνου. Ο Πλανητάρχης τρεκλίζει από το βάρος των πάτρονών του και των χρόνων του. Τα παγόβουνα καρτερούν κι ο Τιτανικός στη ρότα του… Ο Πούτιν χαϊδεύει τα σκυλιά που του χάρισε ο Κιμ, ο Κιμ σοφάρει τη λιμουζίνα που του δώρισε ο Πούτιν και ο κόσμος όλος μια σταλιά έτοιμη να αρχίσει να πέφτει στα κεφάλια μας, κάτι σαν το κινέζικο βασανιστήριο…
Και ξυπνάς το πρωί και διαβάζεις για την έκρηξη του άλλοτε προστατευόμενου του Διδάκτορος της Ναυτικής Ακαδημίας της Μασαχουσέτης, του άλλοτε ισχυρού ανδρός του Ελληνικού Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη και λες: «στην Ελλάδα, τουλάχιστον, δεν θα πεθάνω ποτέ από πλήξη…». Βουλιάζουμε, είπατε; Εγώ βλέπω ήδη τους ροφούς...