«Τόσο που τον έχουν υμνήσει τον Αύγουστο οι ποιητές νιώθω ότι του αξίζει κάτι καλύτερο από το να ξεμείνεις στην Αθήνα»
NewsroomΜε τις διακοπές να πλησιάζουν και την πόλη να ερημώνει κάθε εβδομάδα, ζητήσαμε από δύο guest editors να πάρουν θέση στο αιώνιο ερώτημα, «Αύγουστος στην Αθήνα: ευλογία ή κατάρα;»
«Όσες λίστες και να γραφτούν για το τι μπορείς να κάνεις τον Αύγουστο στην Αθήνα, τη διάθεση την ορίζεις μόνο εσύ»
Από τη Μάρω Παρασκευούδη, δημοσιογράφο/ food editor στα oneman.gr και news247/gr
Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα. Πρώτη μου σκέψη ο ελληνικός κινηματογράφος που έχει αποδώσει όλη τη θλίψη που κουβαλάει αυτή η μέρα αν σε βρει στην Αθήνα ή αν έχεις μεγάλες προσδοκίες. Παρόλο που δε συνηθίζω να δίνω βαρύτητα σε αργίες ή γιορτές, σε αυτή την περίπτωση υπάρχει μια μεγαλύτερη αναφορά. Τόσο που τον έχουν υμνήσει τον Αύγουστο οι ποιητές νιώθω ότι του αξίζει κάτι καλύτερο από το να ξεμείνεις στην Αθήνα.
Την πρώτη φορά που με βρήκε ο Δεκαπενταύγουστος στην πόλη ήταν ένα reality check. Οι αναμνήσεις των ανέμελων καλοκαιριών ερχόντουσαν σε πλήρη αντίθεση με όλα αυτά τα άχαρα που καλείσαι να ζήσεις ως ενήλικας. Όταν μετά από χρόνια έμεινα ξανά πίσω, εκτίμησα το γεγονός ότι δεν έχει κίνηση και πλέον βρίσκεις περισσότερα μαγαζιά ανοιχτά για να πιεις / φας κάτι, αλλά η μιζέρια είναι διάχυτη. Βρεθήκαμε θυμάμαι να πίνουμε σε ένα μπαρ, μια παρέα ετερόκλητη, αφού απλώς έτυχε να μείνουμε στην πόλη ο καθένας για τους δικούς του λόγους, σε μια βραδιά κοινής παραδοχής της κατάστασής μας.
Σίγουρα το να σκρολάρεις στο IG και να βλέπεις παντού ελληνικά νησιά δε βοηθάει στην ψυχολογία σου. Προσωπικά, θα ήθελα να με βρίσκει ο Δεκαπενταύγουστος κάπου δροσερά με αγαπημένα πρόσωπα, γιατί για μένα αυτές οι μέρες είναι ταυτισμένες με εκείνα τα καλοκαίρια στο χωριό στο σπίτι του παππού μου, πραγματικά ανέμελα και καλοκαιρινά. Νομίζω ότι όσες λίστες και να γραφτούν για το τι μπορείς να κάνεις τον Αύγουστο στην Αθήνα, τη διάθεση την ορίζεις μόνο εσύ. Να αποφασίσεις ότι η ράθυμη πόλη είναι το ιδανικό σενάριο και να τη ζήσεις όπως δεν τη ζεις όλο τον χρόνο. Ή να νιώσεις ότι έχει γίνει κάποιο λάθος που είσαι εδώ.