Οι... μίζες, οι «προθέσεις» και οι... προθέσεις

Το αν θα µάθουµε την αλήθεια για το σκάνδαλο της Novartis είναι επίσης θέµα προθέσεων. Πολιτικών προθέσεων όµως. Χθες ο πρώην υπουργός ∆ικαιοσύνης Χαράλαµπος Αθανασίου βρέθηκε στην καρδιά της επικαιρότητας. Ακριβώς γιατί έµπλεξε τις «προθέσεις» µε τις προθέσεις.

Ο Χαράλαµπος Αθανασίου κατηγορήθηκε από το Μέγαρο Μαξίµου για την «ατάκα» του ότι αν ένας υπουργός πάρει µίζα, αυτό θα συµβεί «κατά τη διάρκεια» των καθηκόντων του και όχι «επ’ ευκαιρία των καθηκόντων του». Κατηγορήθηκε ότι θεωρεί µέρος της δουλειάς του υπουργού το να παίρνει µίζες. Ο πρώην υπουργός απάντησε ότι δεν έκανε πολιτική κρίση, αλλά νοµική ερµηνεία του νόµου περί ευθύνης υπουργών.

Εκτιµώντας πως «η δωροδοκία είναι πράξη που τελείται κατά την άσκηση των καθηκόντων του υπουργού», σύµφωνα µε την πάγια νοµολογία και τις αποφάσεις των ειδικών δικαστηρίων περί ευθύνης υπουργών. Σε µια πρώτη ανάγνωση, θα µπορούσε να πει κανείς ότι έγινε παρεξήγηση. Σε µια άλλη, ότι «τραβήχθηκε από τα µαλλιά» η δήλωση του Χ. Αθανασίου για προεκλογικούς λόγους. Τίποτε από τα δύο δεν θα ήταν παράξενο για τα ελληνικά πολιτικά ήθη.

Ελα όµως που το πράγµα δεν είναι τόσο απλό. Γιατί το ουσιαστικό ερώτηµα που πλανάται πάνω από αυτού του είδους τις αντιπαραθέσεις είναι άλλο: Το αν και από ποιους υπάρχει πραγµατική πρόθεση ο νόµος περί ευθύνης υπουργών να µην εµποδίσει -κατά το δυνατόν- την εξέταση µιας υπόθεσης όπως είναι αυτή της Novartis και άλλων παρόµοιων. Ιδίως από τη στιγµή που όλα τα κόµµατα δηλώνουν πως αυτός ο νόµος πρέπει να αλλάξει. Σε αυτό το θέµα οι προθέσεις εκφράζονται µε τα λόγια, όµως αποδεικνύονται µε τις πράξεις.

Οι 179 ψήφοι που πήρε στην ψηφοφορία για τη συνταγµατική αναθεώρηση η ερµηνευτική δήλωση του άρθρου 86, που έλυνε το ζήτηµα των διαρκών αδικηµάτων για υπουργούς, δύσκολα µπορεί να θεωρηθεί «πράξη» συµβατή µε όσα λένε Ν∆ και ΚΙΝΑΛ. Ετσι λοιπόν και ο Χαράλαµπος Αθανασίου είναι λογικό να ελέγχεται όχι για τις γραµµατικές αλλά για τις πολιτικές προθέσεις του. Εδώ δεν αποτελεί πειστική απάντηση το... µίλαγα ως νοµικός και όχι ως πολιτικός.