Υποκλοπές: Γιατί πανηγυρίζει η κυβέρνηση;

Το «άπλετο φως» που υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός για την υπόθεση των υποκλοπών χύθηκε, χθες, με την απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Σύμφωνα με αυτήν η ΕΥΠ, υπό την ευθύνη του κ. Μητσοτάκη, δεν είχε καμία σχέση με το κακόβουλο λογισμικό predator, οι «επισυνδέσεις» της υπήρξαν καθόλα νόμιμα και δικαιολογημένες ενώ υπάρχουν «επαρκείς ενδείξεις» για τέσσερεις ιδιώτες ότι παραβίασαν τον νόμο για το απόρρητο της τηλεφωνικής επικοινωνίας.

Πηγές της κυβέρνησης πανηγύρισαν για το «εμπεριστατωμένο αποτέλεσμα της έρευνας της Δικαιοσύνης», ο κ. Γεωργιάδης ενημέρωσε τα μέλη της εθνικής αντιπροσωπείας ότι το «θέμα θεωρείται λήξαν» και ο κ. Βορίδης επιτέθηκε στην αντιπολίτευση κατηγορώντας την ότι  «εμπιστεύεται την Δικαιοσύνη ανάλογα με τις επιθυμίες της». Ο δε κ. Δημητριάδης, ο οποίος είχε επιλέξει να μην μιλήσει το προηγούμενο διάστημα προκειμένου, όπως λέει «να προστατεύσει την Πατρίδα, την Κυβέρνηση και την Παράταξη», με ανάρτησή του ενημέρωσε ότι «η απόφαση της Δικαιοσύνης θέτει οριστικό τέλος σε κάθε εικασία και λοιπά ευφάνταστα κατασκευάσματα».

Όμως, αλήθεια, για ποιο λόγο πανηγυρίζει η κυβέρνηση και τα πρωτοκλασάτα στελέχη της;

Ακόμα και αν κάποιος, πολύ καλόπιστος, θεωρήσει ότι τα πράγματα είναι όπως ακριβώς τα λένε, η κυβέρνηση θα έπρεπε πραγματικά να ανησυχεί και να ψάχνει απαντήσεις.

α) πώς γίνεται τέτοια σύμπτωση στόχων μεταξύ των κρατικών μυστικών υπηρεσιών και ιδιωτών ωτακουστών; Γιατί γνωρίζουμε σίγουρα ότι τουλάχιστον σε 28 περιπτώσεις οι στόχοι της παρακολούθησης ήταν ίδιοι. Αυτό δεν προκαλεί ανησυχία στους – κατά τα άλλα ιδιαίτερα ευαίσθητους σε εθνικά ζητήματα – υπουργούς;

β) Ποιος και κυρίως για ποιους λόγους παρακολουθούσε κορυφαίους υπουργούς, αρχηγούς ενόπλων δυνάμεων και σημαίνοντα στελέχη του κρατικού μηχανισμού αλλά και του επιχειρηματικού κόσμου; Δεν απασχολεί την κυβέρνηση και κυρίως τον Πρωθυπουργό ότι κάποιοι – σύμφωνα με την δικαιοσύνη – παρακολουθούσαν όλο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας; Και ότι – ίσως– κατέχουν υλικό με το οποίο μπορούν να εκβιάζουν πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες; Τι πρόκειται να κάνει για αυτό η κυβέρνηση;

γ) Συνιστά ο αρχηγός του τρίτου πολιτικού κόμματος  «εθνική απειλή»; Κι αν ναι δεν πρέπει να ξέρει ο ελληνικός λαός τι είδους;

Τα τρία αυτά ερωτήματα είναι κομβικής σημασίας ακόμα και για όσους κυβερνητικούς παράγοντες έσπευσαν χθες να πανηγυρίσουν.

Όσο για τις πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις των χθεσινών εξελίξεων, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο 50ος Ιούλιος από την πτώση της δικτατορίας δεν φεύγει αφήνοντας το δημοκρατικό αίσθημα των πολιτών ισχυρότερο. Αντίθετα, η πεποίθηση ότι η Ελλάδα είναι ένα κράτος δικαίου όπου ο διαχωρισμός των εξουσιών λειτουργεί και όπου οι πολίτες μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς ως προς τη προάσπιση των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων, εξασθενεί ολοένα και περισσότερο. Κι αυτό είναι κάτι που και αυτή η κυβέρνηση θα το βρει μπροστά της.