Οταν οι θησαυροί µένουν Ελλάδα…

Είναι πολλοί. Είναι νέοι. Οι περισσότεροι είναι πτυχιούχοι, κάτοχοι µεταπτυχιακών, ακόµη και διδακτορικών, ο καθένας στον τοµέα του. Ταξιδεµένοι στις µεγάλες χώρες και στις µεγάλες αγορές. Είναι οι νέοι επιχειρηµατίες και επαγγελµατίες που µένουν Ελλάδα όχι γιατί δεν µπορούν να φύγουν ή να βρουν εύκολα δουλειά στο εξωτερικό, αλλά γιατί δεν θέλουν. Οπως είναι ο Κυριάκος, που δούλεψε στη Γερµανία και επέστρεψε σε µια γωνιά της Πελοποννήσου να κυνηγήσει το όνειρό του, η Μαρία, που ανέλαβε µε τα αδέλφια της το οικογενειακό ελαιοτριβείο, δύο φίλοι στον Βορρά που το παλεύουν µε πρότυπες καλλιέργειες…

Λάδι, χαµοµήλι, βότανα, γεύσεις της µοναδικής ελληνικής διατροφής, µέλι και άλλοι πολλοί ελληνικοί θησαυροί παντρεύονται µε ένα µοναδικό τρόπο στα σχέδια όλων αυτών των νέων επιχειρηµατιών που προσπαθούν να ανθήσουν σε κάθε γωνιά της χώρας. Ευτυχώς για όλους µας, τα πρόσωπα είναι πολλά, µε τις µικρές ή τις µεγάλες τους επαγγελµατικές ιστορίες και περιπέτειες, µε τα µεγάλα τους όνειρα.

Είναι πολλά τα κοινά στοιχεία που µπορεί να βρει κανείς µιλώντας µε τέτοια παιδιά. Οπως είναι, για παράδειγµα, το όραµά τους, µια νέα, σύγχρονη και υγιής επιχειρηµατική κουλτούρα, η εξωστρέφεια, το µεράκι τους, ο επαγγελµατισµός τους, το πείσµα τους… Αυτή η ταλαντούχα και µορφωµένη γενιά που µένει Ελλάδα, ή επιστρέφει Ελλάδα, και επιµένει ελληνικά παρά τις αντίξοες συνθήκες δεν µοιάζει σε τίποτα σε ένα κακό κοµµάτι του παλιού επιχειρείν, που πλούτισε στον αστερισµό των επιδοτήσεων και του εύκολου χρήµατος τις τελευταίες δεκαετίες.

Ούτε και έχει τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχους «ανταγωνιστές» σε µεγάλες ευρωπαϊκές αγορές. Αντιθέτως, ειδικά για τους επιχειρηµατίες που ασχολούνται µε τον πρωτογενή τοµέα, την ελληνική γη µε τους θησαυρούς της και τις γεύσεις της, τα ποιοτικά πλεονεκτήµατα ίσως να είναι και συντριπτικά. Ολα καλά λοιπόν; Οχι. Οχι όταν ξεπροβάλλει το Κράτος, δαιδαλώδες στη γραφειοκρατία, αδυσώπητο στη φορολογία, αργό στα ανακλαστικά, αναχρονιστικό και κουφό στις ανάγκες και τις απαιτήσεις νέων επιχειρηµατιών σε µια δύσκολη αγορά όπως είναι η ελληνική έπειτα από µια δεκαετία ύφεσης και κρίσης.

Βήµατα γίνονται, πρωτοβουλίες, ιδιωτικές και µη, µικρής ή µεγαλύτερης κλίµακας, αναλαµβάνονται. ∆εν αρκούν. Είναι απαραίτητη και η συµβολή του κράτους. Με σχέδιο που θα συνθέτει και θα βρίσκει λύσεις. Από προβλήµατα άλλωστε χορτάσαµε.