Μας είπαν ότι έχουν αλλάξει οι καιροί…

Μα τι μπορεί να κάνει το ΠΑΣΟΚ εν μέσω συγκλονιστικών παγκόσμιων γεγονότων; Πόσο μπορεί να αλλάξει η ζωή των Ελλήνων, όταν υπάρχουν τόσο ισχυροί εξωγενείς παράγοντες;

Έχουν αλλάξει οι καιροί, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την εποχή του Αντρέα με το σήμερα.

Αυτά και ακόμη περισσότερα ακούγονται από χείλη επίσημα και ανεπίσημα…

Ας κάνουμε λοιπόν μια σύγκριση.

Είναι αλήθεια ότι σήμερα βιώνουμε μια γκρίζα πραγματικότητα, με το φόβο μιας γενικευμένης σύρραξης στη Μέση Ανατολή, πόλεμο στην Ουκρανία, κατάρρευση χρηματιστηρίων, εγκλήματα μίσους, ρατσιστικές διαδηλώσεις και πολλά ακόμα γεγονότα παγκόσμιας κλίμακας που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για ελπίδα.

Ήταν όμως τόσο διαφορετική η κατάσταση τις δεκαετίες του 80΄και 90΄;

Γιατί το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία, μόλις επτά χρόνια μετά την πτώση της Χούντας και της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου και του απόλυτου τρόμου των πυρηνικών επιθέσεων.

Τη στιγμή που η Σοβιετική Ένωση είχε εισβάλλει στο Αφγανιστάν και λίγο δυτικότερα Ιράν και Ιράκ βρίσκονταν σε ανοιχτή σύγκρουση.

Μόλις τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησής του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε ο πόλεμος Ισραήλ-Λιβάνου και ο πόλεμος των Φώκλαντ μεταξύ Μ.Βρετανίας και Αργεντινής, ενώ ακολούθησαν κοσμοϊστορικά γεγονότα όπως το πυρηνικό δυστύχημα του Τσέρνομπιλ, το δόγμα Ρήγκαν, η Περεστρόικα, η πτώση του τείχους του Βερολίνου, η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η κατάρρευση των καθεστώτων του ανατολικού μπλοκ και ο πόλεμος στη γειτονική Γιουγκοσλαβία.

Φυσικά, εκτός όλων αυτών διεξάγονταν διάφορες πολεμικές συγκρούσεις, κυρίως στη Ν.Αμερική και την Αφρική, υπήρχε τρομακτική διασπορά του, ζούσαμε την εξάπλωση των σκληρών ναρκωτικών, την έξαρση του χουλιγκανισμού σε όλη την Ευρώπη, μικρές και μεγάλες χρηματιστηριακές κρίσεις, αεροπειρατείες, Τουρκικές προκλήσεις, τρομερές απεργίες σε όλο το Δυτικό κόσμο, αστυνομική βία, ρατσισμό και θρησκευτικό μίσος.

Ήταν η εποχή που οι μεγάλες δυνάμεις στρέφονταν σε συντηρητικές πολιτικές και σκληρές οικονομικές μεθόδους, εκφραζόμενες από ηγέτες όπως η Θάτσερ, ο Ρήγκαν και ο Μπους, ως μονόδρομο στην επίλυση των προβλημάτων.

Άραγε, όλα αυτά μας θυμίζουν σε κάτι την εποχή που ζούμε;

Σε αυτό το παγκόσμιο σκηνικό κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας και όχι σε κάποια διεθνή ουτοπία, όπως πολλοί θέλουν να περιγράψουν, ώστε να δικαιολογήσουν την απόλυτη ανικανότητα της κυβέρνησης του κ.Μητσοτάκη και να υποβαθμίσουν την τεράστια-και ιστορική-σημασία της ανασύνταξης της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.

Σε αυτό το παγκόσμιο σκηνικό φόβου και αβεβαιότητας, σε μια Ελλάδα που μαστίζονταν από τη φτώχια, τη διαφθορά, τις πολιτικές διώξεις και τις κοινωνικές ανισότητες, το ΠΑΣΟΚ, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, πέτυχε την πραγματική αλλαγή, πρόοδο και ανάπτυξη στη ζωή των Ελλήνων, αλλάζοντας τη μοίρα αυτού του τόπου.

Από την ισότητα των δυο φύλων και των ίσων ευκαιριών για όλους, μέχρι την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών, την αναβάθμιση του επαρχιακού δικτύου μεταφορών, των εκσυγχρονισμών των μικρών γεωργικών μονάδων και φυσικά τη δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και την ανάπτυξη της δωρεάν παιδείας, ως αγαθά και δικαιώματα για όλους.

Σε πείσμα της συντηρητικής δεξιάς και της ανιστόρητης προπαγάνδας της, το δικό μας όραμα είναι να επαναφέρουμε την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια στους Έλληνες, απορρίπτοντας τους «μονόδρομους» και τα αδιέξοδα. Να δώσουμε ευκαιρίες και δυνατότητες σε όλους, για μια καλύτερη ζωή. Χωρίς μεγαλόστομες διακηρύξεις και-δήθεν-μακρόπνοα σχέδια, αλλά με ουσία και διάθεση να πετύχουμε πολλές μικρές νίκες στην καθημερινότητα.

Να δημιουργήσουμε ξανά μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη που θα συσπειρώσει την πλειοψηφική κοινωνική αντιπολίτευση που δεν συμβιβάζεται με το δόγμα «Μητσοτάκης ή χάος».

Να δώσουμε πολιτική έκφραση και ορατή εναλλακτική στους πολλούς, να συνθέσουμε, να ενώσουμε, να νικήσουμε.

Αυτή είναι η ελπίδα και η προοπτική για τους πολίτες, αυτή είναι η στρατηγική και το όραμα για τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη.