Τα Δαρδανέλια και η σημασία τους

Μπορεί σε πλανητικό επίπεδο οι ανταγωνισµοί λαών και κρατών να έχουν απλωθεί σε όλη την Υδρόγειο, αλλά αυτά τα στενά, αυτά τα ∆αρδανέλια, συνεχίζουν να κρατούν τον τίτλο του «αδύναµου κρίκου» µεταξύ Ευρώπης και Ανατολής.

Στον Α’ Παγκόσµιο Πόλεµο, οι Αγγλογάλλοι ήταν σύµµαχοι µε την τσαρική Ρωσία. Και όταν εκείνη δήλωσε πως χρειάζεται επειγόντως βοήθεια, ο µόνος δρόµος να τους σταλεί ήταν µέσω των Στενών. Ο όλεθρος που υπέστησαν στα ∆αρδανέλια οδήγησε στη µεταµόρφωση της Ρωσίας και στην Οκτωβριανή Επανάσταση.

Αυτό το «µάθηµα» δεν ξεχάστηκε. Και όταν ανέλαβε το ΝΑΤΟ, η θέση της Τουρκίας σε αυτό αναγνωρίστηκε δεόντως. Η Τουρκία έχει τον δεύτερο σε µέγεθος στρατό στο ΝΑΤΟ και δεν έχει λείψει από καµία αµυντική ρύθµιση έκτοτε. Το περιβόητο ∆υτικό Μέτωπο χρωστά την ύπαρξή του στη δυνατότητα να χειρίζεται τα Στενά.

Οταν, λοιπόν, ανακοινώνονται πράξεις πίεσης προς την Τουρκία από τον υπερατλαντικό παράγοντα και µαθαίνουµε πως µε µια κάθετη θαλάσσια κόκκινη γραµµή νοτίως της Ρόδου η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τις ΑΟΖ που προκύπτουν από το ∆ίκαιο των Θαλασσών, ο συµµαχικός άξονας Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας-Βαλκανικών κρατών είναι µια πολυδάπανη, σαφώς αµυντική και αρκετά σύνθετη αλυσίδα, στην οποία η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο µέλος της, µε το Αιγαίο θερµή ζώνη µελλοντικών επιχειρήσεων.

Ας ευχηθούµε όλα αυτά να είναι κινήσεις πίεσης και απειλών και να προκύψει κάποια στιγµή επαναφορά στη διπλωµατική οδό χωρίς επώδυνους συµβιβασµούς για κανέναν. Ευχή είναι, που δύσκολα θα γίνει ελπίδα. Οσο η Μεσόγειος «δένεται µε σχοινιά», κατά το γνωστό άσµα, η Ελλάδα, από ζώνη των µετόπισθεν, κινδυνεύει να θεωρηθεί ζώνη µετώπου. ∆ιότι ο νέος στρατηγικός της ρόλος µπορεί να κρύβει µελλοντικούς κινδύνους. Χωρίς κινδυνολογίες, αλλά µε µυαλωµένες κινήσεις, είναι µεγάλη ανάγκη να κινηθούµε µε σωφροσύνη µπροστά σε αυτά τα ενδεχόµενα.