Λίγο πριν μάς... καταπιεί η κλιµατική αλλαγή

Μπορεί να σφάλλω, αλλά δεν αντέχω να µη σηµειώσω πως η κλιµατική αλλαγή που είναι προφανής πέρασε και περνάει από σαράντα κύµατα, καθώς συγκρούονται οι οπαδοί της πλανητικής µεταβολής µε τους οπαδούς της ανθρωπογενούς καταγωγής της. Στα θεωρητικά καλά πάµε, αλλά σε µερικά ζητήµατα ίσως είναι φρόνιµο να επιµείνουµε.

Εννοώ τη φοβερή ρύπανση του τοπίου και την αλλοίωση που προκαλείται από τον υπερπληθυσµό, χωρίς υποδοµές, πολλών µεγάλων πόλεων. Μια µεσοπολεµική πληµµύρα µπορούσε να εµπνέει τον Μάρκο Βαµβακάρη, να πνίγει κόσµο και να προκαλεί νέα τοπωνύµια (Βουλιαγµένη, Ποδονίφτης, Βατραχονήσι, Γλυφάδα και παρόµοια), αλλά εκατοντάδες ρέµατα ήταν ανοιχτά και το νερό έφευγε κάποια στιγµή. Σήµερα δεν υπάρχει καν αυτό το ενδεχόµενο. Οταν ο καιρός, όπως την άνοιξη και το φθινόπωρο, παρουσιάζεται καµιά χρονιά άστατος, προκαλεί πλέον τραύµατα σε οικιστικές «πυκνώσεις» (η ορολογία θα µας φάει) και το µπάζωµα των ρεµάτων κοντεύει να γίνει παλιά αγαπηµένη συνήθεια. Και βέβαια, τα σκουπίδια δεν έχουν θεϊκή ή µυθολογική καταγωγή, αλλά σαφώς ανθρώπινη.

Δεν ξέρω αν το υπουργείο Κλιµατικής Αλλαγής είναι για το θεαθήναι ή για να οµογενοποιηθούµε µε τα παγκόσµια πρότυπα, αλλά οι σαφώς ανθρωπογενείς επιπτώσεις δεν βλέπω να αντιµετωπίζονται δραστικά. Ισως, µε την τεχνολογία που διαθέτουµε, δραστικά µέτρα να µην είναι διαθέσιµα, αλλά κι αυτά που έχουµε δεν εµποδίζουν τα πλάσµατα της θάλασσας να καταπίνουν πλαστικά αβέρτα, µήτε οι πλαστικές σακούλες που έχουν κατακυριεύσει την Οικουµένη θα πάψουν να ρυπαίνουν τα πάντα αν δεν σταµατήσει µε το µαχαίρι η παραγωγή τους.

∆ιότι το κήτος που θα τα καταπιεί δεν ξεχωρίζει αυτά που αυτοδιασπώνται σε λίγους µήνες από αυτά που το τρενάρουν αµέτρητα χρόνια. Ας ξεκινήσουµε λοιπόν από τα σκουπίδια και την ανακύκλωση ως υποχρέωση της σύγχρονης κοινωνίας και το Ελ Νίνιο ούτως ή άλλως πρέπει να περιµένει. Αν σκεφτείτε µέσα σε µισό αιώνα πώς καταργήθηκε το δίχτυ και η χάρτινη σακούλα και τι όγκος παράγεται ανά ώρα και λεπτό µόνο από τις συσκευασίες των τροφίµων, θα πάρετε µια ιδέα πόσο έχει βαρύνει το αστικό και το αγροτικό τοπίο.