Χρυσαυγίτικη δειλία

Τα ίδια ακριβώς έκανε και την περίοδο που συζητούνταν η Συµφωνία των Πρεσπών. Τα ίδια κάθε φορά που συζητείται κάποιο από τα λεγόµενα εθνικά θέµατα.

Το µόνο που διαφοροποιεί τη χθεσινή συµπεριφορά της είναι πως όλοι οι βουλευτές της απέφυγαν να χρησιµοποιήσουν µια λέξη και τα παράγωγά της: Τη λέξη «ναζί». Την αντικατέστησαν µε τις λέξεις «Γερµανία», «Κατοχή» και άλλες παρεµφερείς. Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Παρά το γεγονός ότι κρύβουν στα λόγια τη ναζιστική ιδεολογία τους, όπως τα τατουάζ µε τις σβάστικες, οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής δεν επιθυµούν και να µιλήσουν εναντίον της. Με απλά λόγια, κάνουν ό,τι µπορούν για να µη φανερωθεί αυτό που πραγµατικά πιστεύουν. Αφενός γιατί είναι σε εξέλιξη η δίκη στην οποία κατηγορούνται για δηµιουργία εγκληµατικής οργάνωσης και δολοφονίες.

Επίσης, γιατί γνωρίζουν ότι αυτό θα κοστίσει σε ψήφους. Θα µειώσει τη δυνατότητά τους να εξαπατούν ανθρώπους ώστε να πιστεύουν πως ο εν λόγω χώρος έχει αντισυστηµικά χαρακτηριστικά.

Αντιθέτως προσπαθούν αυτή την περίοδο να προσεγγίσουν ανθρώπους που τους έχει προβληµατίσει το θέµα της Συµφωνίας των Πρεσπών. ∆ηλαδή χρειάζονται όσο το δυνατόν µεγαλύτερη απόσταση απ’ ό,τι θυµίζει την πραγµατική τους καταγωγή.

Κάποιος θα µπορούσε να αποκαλέσει αυτή την τακτική πονηρή. Οντως έχει αυτό το στοιχείο. Πάνω απ’ όλα όµως είναι µια τακτική ξεκάθαρης δειλίας. Η υποτιθέµενη «αντισυστηµική» Χρυσή Αυγή αποποιείται οτιδήποτε έχει ως «πιστεύω», έστω και κάτι τόσο αποκρουστικό όπως ο ναζισµός, µόνο και µόνο για να... παραµείνει στο σύστηµα. Για την καρέκλα του ευρωβουλευτή και του βουλευτή και τα όποια προνόµια αυτή εξασφαλίζει.

Ακριβώς δηλαδή ό,τι έκαναν και οι πολιτικοί τους πρόγονοι κατά τη διάρκεια αλλά και µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Αυτοί που δεν είχαν το παραµικρό πρόβληµα να «µετακινηθούν» από σύµµαχοι των Γερµανών σε οποιονδήποτε άλλο φορέα εξουσίας εµφανίστηκε στη χώρα φέρνοντας µαζί του στρατεύµατα.