Ο Σταϊνμάιερ στην Ελλάδα και η διπλωματία στο ζήτημα των επανορθώσεων

Ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Γερμανίας Σταϊνμάιερ επισκέφθηκε επίσημα τη χώρα μας μεταξύ 29 και 31 Οκτωβρίου, 2024. Η Πρόεδρος Σακελλαροπούλου του επισήμανε ότι «…η ελληνογερμανική φιλία στηρίζεται στον ειλικρινή διάλογο και στον αλληλοσεβασμό. Στο πνεύμα αυτό, θα ήθελα να τονίσω, με βάση και τη σχετική απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου του 2019, τη μεγάλη σημασία που έχει για τον ελληνικό λαό το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, το οποίο παραμένει εκκρεμές».

Ο Πρόεδρος Σταϊνμάιερ δεν μάσησε τα λόγια του. Χωρίς δυσκολία απάντησε: «…όσον αφορά τη νομική θέση μας για το ζήτημα των επανορθώσεων, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έχουμε την άποψη ότι, νομικά το ζήτημα είναι λήξαν, όμως παραμένουμε ιστορικά υπεύθυνοι, όχι μόνο σχετικά με τη Θεσσαλονίκη αλλά και αλλού». Και η επίσκεψη συνεχίστηκε με φιλοφρονήσεις και διαπιστώσεις φιλίας και θερμών σχέσεων των δύο λαών.

Θα περίμενα την Πρόεδρο Σακελλαροπούλου αντί φιλοφρονήσεων να πει:

«Κύριε Πρόεδρε εκπροσωπείτε το Γερμανικό Έθνος ενώ εγώ εκπροσωπώ το Ελληνικό Έθνος. Και το έθνος σας επιτέθηκε απρόκλητα στο δικό μου πριν από ογδόντα τρία χρόνια. Στη διάρκεια της Κατοχής με ακατανόητο μίσος και μοναδική βαρβαρότητα βασάνισε, εκτέλεσε και προκάλεσε τον θάνατο του 7% έως 11%, πιθανόν και μεγαλύτερου μέρους, του ελληνικού πληθυσμού. Κατέστρεψε το 80% της βιομηχανίας της χώρας μου και το 90% των δρόμων, των λιμανιών των σιδηροδρόμων και των γεφυρών. Εξαφάνισε το 25% των δασών και των φυσικών πηγών. Εξανάγκασε την Κεντρική Τράπεζα να δανείσει στη χώρα σας 476 εκατομμύρια μάρκα με 0% επιτόκιο. Δανεικά δηλαδή και αγύριστα, όπως λέει ο λαός. Έναντι αυτών μας δώσατε μεταπολεμικά κάποια ψιχία και έρχεσθε εδώ και μου λέτε κατάμουτρα χωρίς αιδώ ότι νομικά το θέμα είναι λήξαν; Ταυτόχρονα λέτε ότι παραμένετε ιστορικά υπεύθυνοι. Δεν κατανοώ κύριε Πρόεδρε την ιστορική ευθύνη σε ένα θέμα που θεωρείτε λήξαν. Το έθνος σας κύριε Πρόεδρε διέπραξε σε αυτά τα χώματα ανείπωτες κτηνωδίες. Τίποτα δεν έχει λήξει. Μας οφείλετε πολλά και καμιά φιλοφρόνηση περί φιλίας δεν ακυρώνει αυτή την πραγματικότητα».       

Αλλά η Πρόεδρος δεν είπε τίποτα από τα παραπάνω ή κάτι ανάλογο. Η διπλωματία είναι παράξενη υπόθεση. Οι λέξεις έχουν το βάρος τους που ενίοτε είναι αδιαμφισβήτητο και ασήκωτο. Και είναι παράξενο πώς αυτό το βάρος χάνεται μέσα από τις υπεκφυγές και τις παραμορφώσεις της διπλωματικής γλώσσας. Θα ομολογήσω όμως ότι ο Πρόεδρος Σταϊνμάιερ δεν θεώρησε υποχρέωσή του να είναι διπλωματικός στο ζήτημα των επανορθώσεων. Απλώς μίλησε με την αλαζονεία και την αυτοπεποίθηση που χαρακτηρίζουν τους ισχυρούς και κυρίαρχους. Τη διπλωματία την κράτησε μόνο σε ό,τι δεν ενέχει οικονομικό κόστος για τους Γερμανούς.