«Εξαιρετικά επιτυχημένη η τετραετία διακυβέρνησης των Η.Π.Α. από τον Ντόναλντ Τραμπ»

Τραμπ ή Χάρις; Χάρις ή Τραμπ; Ο πρόεδρος του Ελληνικού Παραρτήματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ, εξηγεί στο ethnos.gr γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ πρέπει να κερδίσει τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου. 

* Γράφει ο Jonathan Κωνσταντίνου, Πρόεδρος του Ελληνικού Παραρτήματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ

«Η νέα προεδρία Τραμπ θα σημάνει την ανάπτυξη της οικονομίας των ΗΠΑ, την εξουδετέρωση κάθε εστίας πολέμου, τη βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων»

Η τετραετία διακυβέρνησης των Η.Π.Α. από τον Donald J. Trump ήταν η εξαιρετικά πετυχημένη. Σε όλους τους τομείς, όπως οικονομία (παρέδωσε πληθωρισμό μόλις 1,3%), διεθνείς σχέσεις (σταμάτησε όλους τους πολέμους στους οποίους είχαν εμπλακεί οι ΗΠΑ), περιορισμός παράνομης μετανάστευσης (έφτασε στο χαμηλότερο σημείο από της εποχής Eisenhower), επαναβιομηχάνιση (επέστρεψαν χιλιάδες επιχειρήσεις και αναβίωσαν ισάριθμα κλειστά εργοστάσια που είχαν κλείσει λόγω της άκριτης εφαρμογής του δόγματος του δήθεν ελεύθερου εμπορίου), δημοσιονομικά (κατάφερε να εισπράξει εκατοντάδες δισεκατομμύρια από δασμούς που επεβλήθηκαν σε χώρες από τις οποίες δεν εισέπρατταν οι ΗΠΑ δασμούς την ίδια ώρα που αυτές οι χώρες επέβαλλαν εξοντωτικούς δασμούς στα προϊόντα των ΗΠΑ, αγροτική ανάπτυξη (βοήθησε τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων που αυξήθηκαν κατά 40% επί της θητείας του), διαφυλετικές σχέσεις (θέσπισε εκατοντάδες προγράμματα αρωγής για ΑφροΑμερικανούς και Ισπανόφωνους Αμερικανούς), προστασία περιβάλλοντος (θέσπισε νέα εκσυγχρονισμένη νομοθεσία για την προστασία των υδάτων και της ποιότητας του αέρα), δημόσια τάξη (κατήργησε απαρχαιωμένους ρατσιστικούς νόμους που καταπιέζανε ειδικά την ΑφροΑμερικανική κοινότητα), άμυνα (εκσυγχρόνισε τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ) και πολλά πολλά άλλα επιτεύγματα που ως αποτέλεσμα έχουν και στις δημοσκοπήσεις, σε όλα αυτά τα θέματα να τυγχάνει της απόλυτης εμπιστοσύνης της συντριπτικής πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, κάτι που βέβαια είναι το μεγάλο του ατού σε βάρος της αντιπάλου του, η οποία ανατρέποντας προς το χειρότερο τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης Τραμπ, δεν καταφέρνει να πείσει ούτε καν τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματός της για την ικανότητά της να διαχειριστεί τα φλέγοντα θέματα που απασχολούν τον Αμερικανικό Λαό.

Οι σχέσεις Ελλάδας - ΗΠΑ, έχουν υποβαθμιστεί ιδιαίτερα την τελευταία τριετία καθώς το επιτελείο Χάρις – Μπάιντεν στην προσπάθειά του να δελεάσει την Τουρκία να παραμείνει στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, έχει θυσιάσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στον βωμό του κατευνασμού της τουρκικής επεκτατικότητας και έχει επιβάλλει στο Ελληνικό Πολιτικό Προσωπικό (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) των συστημικών κομμάτων την πολιτική της υποχωρητικότητας και ενδοτικότητας στις ολοένα αυξανόμενες Τουρκικές διεκδικήσεις. Αυτό βέβαια εντείνεται και από το γεγονός ότι στο επιτελείο της Καμάλα Χάρις εργάζονται πολλά μέλη και συμπαθούντες προς το κίνημα των αδελφών Μουσουλμάνων, κίνημα που εδρεύει στην Κωσταντινούπολη, ελέγχεται από το βαθύ τουρκικό κράτος και αποτελεί τον πολιορκητικό κριό για την επικράτηση της Τουρκικής επιρροής στην Μέση Ανατολή.

Η επανεκλογή του Τραμπ, που είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός προς τα τουρκικά επεκτατικά σχέδια σίγουρα ευνοεί την Ελλάδα που προσφέρεται από την Χάρις ως «αμνός επί σφαγή» στην Τουρκία. Το ότι δε ο Τραμπ είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός προς την εν γένει στάση της Τουρκίας, αλλά ακόμα και στην ίδια την ύπαρξή της εντός ΝΑΤΟ, φάνηκε με την από αυτόν απαγόρευση πώλησης οπλικών συστημάτων και ανταλλακτικών στην Τουρκία (μάλιστα ο Μπάιντεν κατάργησε τους περιορισμούς την πρώτη μέρα ανάληψης της εξουσίας), αλλά και από τον οικονομικό πόλεμο που ξεκίνησε κατά της Τουρκίας για την απελευθέρωση του πάστορα Μπράνσον τον οποίον φυλάκισε εκβιαστικά το τουρκικό καθεστώς. Επίσης η παρουσία του Jack Rubin, αλλά και του υπογράφοντος ως συμβούλων του επί θεμάτων Ανατολικής Μεσογείου, εξασφαλίζει ότι η Ελλάδα δεν θα παραδοθεί αμαχητί στις τουρκικές ορέξεις, όπως επί Χάρις - Μπάιντεν.

Για τους Αμερικανούς πολίτες, η επανεκλογή Τραμπ, μεταξύ άλλων, θα σημάνει:

• μείωση πληθωρισμού και στεγαστικών επιτοκίων που πραγματικά καταστρέφουν την οικονομία και αυξάνουν δραματικά τις δόσεις στεγαστικών δανείων, αλλά τροφοδοτούν την διαρκή ακρίβεια.
• μείωση κατά 50% της τιμής των καυσίμων που είναι θηλειά στην Αμερικανική οικονομία, αλλά και στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς για κίνηση και θέρμανση, αλλά και στις επιχειρήσεις, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα την μείωση τιμών σε όλο το φάσμα της οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι η αξία του εισοδήματος του εργαζομένου αυξάνεται και ότι με τα ίδια χρήματα θα αγοράζει μεγαλύτερης αξίας προϊόντα και υπηρεσίες.
• το τέλος των παρανοϊκών πολιτικών επιβολής ρατσιστικών, μισογυνιστικών και αντι-σιωνιστικών πολιτικών στην εκπαίδευση και κοινωνία με την κατάργηση της μισαλλόδοξης και κοινωνικά απαράδεκτης Woke κουλτούρας, της βίαιης επιβολής στο εκπαιδευτικό σύστημα της ακροαριστερής ατζέντας του Critical Race Theory η οποία κοντολογίς επιβραβεύει τον ανάστροφο ρατσισμό αλλά και ιδιαίτερα τον αντισημιτισμό.
• την αρχή του τέλους της απίστευτης γραφειοκρατίας που καταδυναστεύει τον Αμερικανό πολίτη
• την απέλαση όλων των εγκληματικών στοιχείων που καταδυναστεύουν με την βία και τον φόβο τον Αμερικανικό Λαό και είναι υπεύθυνα για την θεαματική αύξηση της διακίνησης ναρκωτικών, εκτίναξη της πορνείας και της δουλείας των θυμάτων του Trafficking και κυρίως ευθύνεται για την εξαφάνιση 324.000 παιδιών που έχουν «χαθεί» αρχικά στα χέρια παιδόφιλων, μετά νεκρά ως αντικείμενο εμπορίας οργάνων από τους λαθρέμπορους στο χώρο της υγείας.

Είναι και πολλά άλλα θέματα που θα βελτιωθούν, αλλά ο χώρος δεν επιτρέπει την πλήρη τους ανάπτυξη.

Όσον αφορά στο διεθνές σκηνικό, ο μεν πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει άμεσα, διότι το εν μέρει ναζιστικό μόρφωμα που αποκαλείται σήμερα Ουκρανία επιβιώνει αποκλειστικά χάρις στον πακτωλό χρημάτων που του προσφέρει το αμερικανικό δημόσιο (με το αζημίωτο βέβαια, καθότι από αυτήν την βοήθεια τεράστια ποσά επιστρέφουν ως «δωρεές» προς το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ και τα στελέχη του, αλλά και υπό την μορφή πωλήσεων όπλων από Αμερικανικές πολυεθνικές) θα καταρρεύσει μόλις ο Πρόεδρος Τραμπ ανακοινώσει τον τερματισμό κάθε βοήθειας προς το κράτος αυτό. Συνεπακόλουθο βέβαια, είναι το ότι η Ουκρανία θα υποχρεωθεί να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να τιμήσει επιτέλους τουλάχιστον τις επίσημες δεσμεύσεις που είχε αναλάβει με την συμφωνία του Μινσκ, την οποία με την ανιστόρητη και αλλοπρόσαλλη προτροπή της κυρίας Χάρις κονιορτοποίησε.

Ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή δεν είναι τόσο εύκολο όσο το Ουκρανικό να λυθεί, καθότι το πρόβλημα στην περιοχή πηγάζει κυρίως από το Ιράν, το οποίο χάρις στην άπλετη οικονομική και τεχνική στήριξη από την Κίνα, αλλά και από τις ίδιες τις ΗΠΑ επί Χάρις - Μπάιντεν, έχει καταστεί ο μεγάλος ρυθμιστής της περιοχής, όταν επί Τραμπ, ήταν ένα χρεωκοπημένο καθεστώς, προσπαθώντας μετά βίας να επιβιώσει και να αποφύγει την εσωτερική κατάρρευση. Η λύση είναι η επάνοδος στην πολιτική Τραμπ περί απόλυτης απομόνωσης του Ιράν έως ότου αυτό να αποκηρύξει την τρομοκρατία και την παρεμβατικότητα στην περιοχή, όχι μόνον στα λόγια, αλλά και στην πράξη και φυσικά να απόσχει από κάθε προσπάθεια απόκτησης πυρηνικών όπλων.

Ο μύθος της Αριστεράς στις ΗΠΑ, περί του ότι δήθεν ο Τραμπ θα καταργήσει τις αμβλώσεις φανερώνουν μια πλήρη άγνοια (συνήθως ηθελημένη) εκ μέρους αυτών που επιτίθενται κατά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για αυτό το θέμα. Το Σύνταγμα των ΗΠΑ προβλέπει ότι το Ομοσπονδιακό Κράτος των ΗΠΑ έχει πολύ περιορισμένες αρμοδιότητες, ήτοι της εξωτερικής ασφάλειας, άμυνας και διπλωματίας, του διαπολιτειακού εμπορίου (κατασκευή Εθνικών οδών που εκτείνονται πέρα από τα όρια της κάθε Πολιτείας). Τα θέματα υγείας, κοινωνικής πρόνοιας, εκπαίδευσης και άλλα, είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας της κάθε Πολιτείας να τα καθορίζει. Αυτό αποφάσισε και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, το οποίο δεν έκρινε αν θα γίνονται ή όχι οι αμβλώσεις, αλλά το ποιος και για ποια γεωγραφική περιοχή θα το αποφασίζει. Ανατρέποντας παλαιότερη εσφαλμένη απόφασή του έκρινε εφαρμόζοντας πιστά το Σύνταγμα των ΗΠΑ, ότι η κάθε Πολιτεία θα κρίνει τον μήνα μετά τον οποίο θα απαγορεύεται η άμβλωση, διότι είχε φτάσει στο σημείο οι αμβλώσεις να επιτρέπονται στις ΗΠΑ μέχρι και το σημείο μετά την γέννηση του βρέφους. Το Ομοσπονδιακό Σύστημα των ΗΠΑ δεν επιτρέπει στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να αναμειγνύεται σε θέματα που σύμφωνα με το Σύνταγμα δεν της επιτρέπεται, αυτά δε πρέπει να επιλυθούν και επιλύονται με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, όπως πολλά δημοψηφίσματα που τώρα είναι σε εξέλιξη ανά τις ΗΠΑ, με αποτελέσματα η λαϊκή βούληση να έχει επιβάλλει σε αρκετές πολιτείες κατά μέσο όρο το να επιτρέπεται η άμβλωση από την 6η έως 12η εβδομάδα. Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι γύρω από τις αμβλώσεις και την πώληση των εκτρωμένων εμβρύων σε εταιρείες βιοτεχνολογίας, έχει δημιουργηθεί μια τεράστια, συχνά παράνομη βιομηχανία αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, η οποία και ανακινεί το θέμα αυτό για να ενισχύσει τα κέρδη της, αλλά και των φαρμακευτικών εταιρειών οι οποίες αγοράζουν όσο-όσο τα εκτρωμένα βρέφη σε διάφορα στάδια της κύησής τους. Όπως προανέφερα, τα δικαιώματα των ΑφροΑμερικανών και Ισπανόφωνων Αμερικανών πολιτών, είδαν τεράστια ποιοτική και ποσοτική βελτίωση επί Τραμπ, ενώ αντίστοιχα η τελευταία τετραετία δεν τους προσέφερε απολύτως τίποτα. Αν προσθέσουμε σε αυτό την τεράστια αύξηση της ανεργίας σε αυτές τις δύο κατηγορίες πολιτών, αλλά και την συνολική τους μείωση εισοδημάτων, είναι απολύτως λογικό να διαπιστώνουμε στις δημοσκοπήσεις ότι η δημοτικότητα του Προέδρου Τραμπ σε αυτές τις δύο κατηγορίες, αλλά και σε άλλες κατηγορίες μειονοτήτων, έχει διπλασιαστεί. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η απόρριψη της λαθρομετανάστευσης βρίσκει έδαφος κυρίως σε αυτούς τους ψηφοφόρους που ζούνε στο πετσί τους το πώς το μεγάλο Κεφάλαιο τους αντικαθιστά με φτηνότερους παράνομους μετανάστες και πώς η άρχουσα Τάξη, που στηρίζει τόσο φανερά το Δημοκρατικό Κόμμα κερδίζει από το λαθρομεταναστευτικό, είτε στο επίπεδο του υπηρετικού προσωπικού των πλουτοκρατών, είτε στο επίπεδο της αντικατάστασης μελών των άλλοτε κραταιών εργατικών συνδικάτων στις επιχειρήσεις από χαμηλοπληρωμένους μετανάστες, αυτά δεν αφορούν την ελίτ της Wall Street, Ο παράνομος μετανάστης δεν θα πάει να πάρει την δουλειά του τραπεζίτη, ή του στελέχους πολυεθνικής…. (κλασσικοί υποστηρικτές των Δημοκρατικών), αλλά θα πάρει την δουλειά του οδοκαθαριστή ή του ανειδίκευτου εργάτη…. Αυτά φυσικά δεν περνάνε απαρατήρητα από την ΑφροΑμερικανική κοινότητα…..

Όσον αφορά για την περιβόητη «εισβολή στο Καπιτώλιο» την οποία προκάλεσαν οι Δημοκρατικοί με πλείστα μέσα (α: όταν πλησίασαν οι διαδηλωτές, η φρουρά τους επέτρεψε να εισέλθουν, β: μέσα στους διαδηλωτές ήσαν εκατοντάδες προβοκάτορες, των οποίων πλέον τα στοιχεία έχουν γίνει γνωστά, γ: η πρόεδρος της Βουλής κα. Πελόσι αρνήθηκε την συνδρομή της Εθνικής Φρουράς στην ασφάλεια του κτηρίου που της είχε προσφέρει ο Τραμπ από τρείς μέρες νωρίτερα, ουσιαστικά παραδέχθηκε την τραγική της ευθύνη στο ντοκιμαντέρ που δημοσίευσε η κόρη της, δ: το Twitter κατέβασε άμεσα την ανάρτηση του Προέδρου Τραμπ πριν την εισχώρηση των διαδηλωτών με την οποία τους καλούσε να διαλυθούν ησύχως), θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι Δημοκρατικοί τήρησαν σιγή ιχθύος, όταν γίνανε ακριβώς τα ίδια επεισόδια στην διαδικασία επικύρωσης της υποψηφιότητας του Ανώτατου Δικαστού Καβάνο, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις…. Είναι τα ίδια «δύο μέτρα και δύο σταθμά» των πολιτικών μας αντιπάλων.

Κλείνοντας σε γενικές γραμμές, η νέα Προεδρία Τραμπ θα σημάνει την ανάπτυξη της οικονομίας των ΗΠΑ, την εξουδετέρωση κάθε εστίας πολέμου στον πλανήτη, την βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων, μεσοαστών και αγροτών των ΗΠΑ. Αυτή η προοπτική βέβαια δεν φαντάζει ευχάριστη, ούτε στα αυτιά των πλουτοκρατών της Wall Street, ούτε στα κοράκια της Blackrock, ούτε στους εμπορικούς ανταγωνιστές των ΗΠΑ που πλέον θα παύσουν να έχουν υπερκέρδη από την υποχωρητικότητα της παγκόσμιας υπερδύναμης, αλλά και από την άκριτη συμμετοχή της σε ατελείωτους πολέμους για να θησαυρίζουν οι εταιρείες παραγωγής οπλικών συστημάτων (μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού)…..

Τι να πούμε σε αυτούς που πλουτίζουν ανήθικα από τον ιδρώτα και τον πόνο των Λαών και είναι οι πρωτεργάτες της καμπάνιας σπίλωσης του ονόματος και του έργου του Donald J.Trump; Mία λέξη μόνον για αυτούς από εμάς τους υποστηρικτές και τα στελέχη του Τραμπ: ΞΥΔΙ.