Τι δεν βλέπει το Κίνηµα Αλλαγής;

Πριν από δύο-τρεις µήνες η αίσθηση ήταν ότι στις επικείµενες ευρωεκλογές η ακροδεξιά θα ενισχυθεί σηµαντικά και ο µεγάλος ηττηµένος θα είναι η οµάδα των Σοσιαλιστών-∆ηµοκρατών. Σήµερα, χωρίς βέβαια να έχει εξαλειφθεί ο κίνδυνος ανόδου της ακροδεξιάς, στην προοδευτική πλευρά έχουµε αρκετά ελπιδοφόρα σήµατα. Στις πρόσφατες εκλογές στη Φινλανδία οι Σοσιαλδηµοκράτες ήρθαν πρώτοι, για πρώτη φορά έπειτα από είκοσι έτη.

Παράλληλα ενισχύθηκαν σηµαντικά και οι Πράσινοι και το αριστερό κόµµα. ∆εύτερο κόµµα αναδείχθηκαν οι ακροδεξιοί εθνικιστές. Ακολουθούν σε λίγες ηµέρες εθνικές εκλογές στην Ισπανία. Σύµφωνα µε τις µετρήσεις, οι Σοσιαλιστές θα έρθουν πρώτοι, σηµαντικά ενισχυµένοι, ενώ και στην ταλαιπωρηµένη από το Brexit Μεγάλη Βρετανία όπου είναι πολύ πιθανό να στηθούν ευρωκάλπες οι Εργατικοί του Τζέρεµι Κόρµπιν θα πετύχουν µεγάλη νίκη σε βάρος των κλυδωνιζόµενων Συντηρητικών της Τερέζα Μέι.

Κάθε χώρα προφανώς έχει τα ιδιαίτερα προβλήµατά της που αντανακλώνται στα εκλογικά αποτελέσµατα, όµως δεν είναι δύσκολο να εντοπίσουµε κοινά σηµεία που τείνουν να διαµορφώσουν ένα ευδιάκριτο ρεύµα. Αυτό της συγκρότησης του προοδευτικού πόλου, της Προοδευτικής Συµµαχίας στα καθ’ ηµάς. Αυτή η εξέλιξη θα ήταν αδιανόητη δύο χρόνια πριν. Κατέστη εφικτή µόνο όταν οι ηγεσίες πολλών Σοσιαλιστικών και Εργατικών Κοµµάτων αποφάσισαν να πάρουν αποστάσεις από την παραλυτική γι’ αυτά αποδοχή της θεωρίας TINA (Τhere Ιs Νo Αlternative – ∆εν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση).

Η υπεράσπιση των αρχών και αξιών πάνω στις οποίες οικοδοµήθηκε η ΕΕ περνάει στα χέρια της πληθυντικής Αριστεράς. Οι Σοσιαλιστές αρνούνται πλέον να συµµετάσχουν ως κοµπάρσοι σε κεντροδεξιά κυβερνητικά σχήµατα και στρέφονται προς τα αριστερά. Και η ριζοσπαστική Αριστερά βγαίνει από το αυτάρεσκο γκέτο της, αναζητά συµµαχίες µε τους Σοσιαλιστές, τους Πράσινους, τους ριζοσπάστες του Κέντρου. Αυτή είναι η µεγάλη εικόνα. Οποιος την αγνοεί προφανώς δεν µπορεί να καταλάβει ότι ο Τσίπρας µε το σχήµα ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συµµαχία ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για την πληθυντική κυβερνώσα Αριστερά στον τόπο µας. Ανίκανοι να κατανοήσουν, ξεχειλίζουν από µίσος, µιλάνε για απάτη και άλλα πολλά. Αυτό ακριβώς έχει πάθει η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ.

Αντί να πάρει όπως οι ηγεσίες άλλων σοσιαλιστικών κοµµάτων θέση στην Προοδευτική Συµµαχία -και µέσα εκεί να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο-, γκρινιάζει ότι λεηλατείται, ενώ συµπλέει µε τη Ν∆ σε όλα τα µείζονα ζητήµατα. Την ώρα που οι Σοσιαλιστές στην Ευρώπη στρέφονται προς τα αριστερά και κάπου εκεί συναντιούνται µε τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, δέσµιο της γραµµής για στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, διευκολύνει τη στρατηγική νίκη της Ν∆. Αναπόφευκτα, κεντροαριστεροί δηµοκράτες που δεν θέλουν τη ∆εξιά στρέφονται προς τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συµµαχία. Αυτό η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ το αποκαλεί λεηλασία. Οµως ποιος δηµοκρατικός πολίτης µπορεί να δεχθεί αδιαµαρτύρητα τον εναγκαλισµό όχι µόνο µε την ηγεσία της Ν∆ αλλά και µε τους ολιγάρχες που ελέγχουν εφηµερίδες, κανάλια, οµάδες και νοµίζουν ότι µπορούν να ελέγχουν και τις συνειδήσεις των ανθρώπων;

Γράφει ο Νίκος Μπίστης