Η δυστυχία του να είσαι νονά (το Πάσχα)

Οταν γεννήθηκε η µπέµπα, το σπίτι γέµισε γέλια και... κλάµατα. Η µικρή δεν κοιµόταν τα βράδια γιατί είχε πονάκια. «Μοιάζει µε τη γιαγιά της την Ευτέρπη, που είναι γκρινιάρα» είπε µια µέρα η θεία της η Νίτσα που ήρθε επίσκεψη. «Γι’ αυτό και εµείς θα τη βγάλουµε Ευτέρπη» βιάστηκε να απαντήσει ο µπαµπάς της. «Τι λες, βρε Σταύρο, Ευτέρπη θα το πούµε το παιδί µας; Να το κοροϊδεύουν θέλεις στο σχολείο;».

Και όµως, όταν τη βάφτισε η Ζέτα -συνάδελφος του Σταύρου από το γραφείο- της έδωσε αυτό το όνοµα. «Θα τη φωνάζουµε Πέπη» είπε µετά τη βάφτιση η Ζέτα, και όταν µεγάλωσε λίγο η Πέπη και άρχισε να λέει τα πρώτα της λογάκια τη φώναζε νονά. Τι υπέροχα που ακούγεται! Και αυτό επειδή η νονά είναι ένα πολύ ιδιαίτερο και σηµαντικό πρόσωπο στη ζωή µας. Ηδη από την παιδική µας ηλικία την έχουµε συνδυάσει µε όµορφες στιγµές, γιορτές και δώρα.

Ο ρόλος της νονάς είναι µοναδικός, αφού γίνεται η πνευµατική µητέρα. Το Πάσχα βέβαια είναι η γιορτή που η νονά έχει την τιµητική της! Τα βαφτιστήρια περιµένουν πώς και πώς τα δώρα και τις λαµπάδες, και φυσικά είναι µια περίοδος που και η νονά από την πλευρά της πρέπει να προετοιµαστεί κατάλληλα. Οταν η Ζέτα λοιπόν πήγε να αγοράσει και την πασχαλινή λαµπάδα για την Πέπη σάστισε: λαµπάδα που είχε πάνω την Μπάρµπι, λαµπάδα σοκολάτα, λαµπάδα παγωτό χωνάκι, λαµπάδα µε τον αγκαλίτσα, λαµπάδα πιτόγυρος. Τι να πρωτοδιαλέξει η φουκαριάρα για να ευχαριστήσει τη µικρή Πέπη...

Και άραγε τι σχέση µπορεί να έχουν αυτές µε το πραγµατικό νόηµα της Λαµπρής; Τι σχέση µπορεί να έχουν µε τον Μυστικό ∆είπνο, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Θεανθρώπου; Είπε πουθενά ο Ιησούς προς τους µαθητές του, όταν γιορτάζουν οι χριστιανοί τον γυρισµό Του από τον κάτω κόσµο, να κρατάνε τα παιδιά τους λαµπάδες µε Τρανσφόρµερ και τον Μπάτµαν που θα ξεπαραδιάζουν τις νονές; Ο Ιησούς το µόνο που είπε ήταν «Αγαπάτε αλλήλους» και την περίφηµη φράση «Ο πιστεύων εις εµέ, καν αποθάνη, ζήσεται» για να µεταφέρει το µήνυµα της αιώνιας ζωής.