Ο Τραµπ και η Ευρώπη

Τραµπ θα επισκεφθεί το Λονδίνο τον Ιούνιο και µπορούµε από τώρα να προεξοφλήσουµε ότι θα παρέµβει στη διαχείριση του Βrexit αλλά και στη διαµόρφωση των νέων ευρωπαϊκών ισορροπιών που θα συντεθούν µε βάση τα αποτελέσµατα των ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου. Οι θέσεις του ενοίκου του Λευκού Οίκου υπέρ του σκληρού Brexit είναι γνωστές και η επανάληψή τους δεν πρόκειται να εκπλήξει, όπως δεν πρόκειται να εκπλήξει η συµπάθειά του για λαϊκιστές σαν τον Σαλβίνι.

Τίποτε από τα παραπάνω δεν θα αποτελέσει επιπρόσθετο σοκ για τους Ευρωπαίους συµµάχους, οι οποίοι πριν από δύο χρόνια άκουσαν τον ένοικο του Λευκού Οίκου να αµφισβητεί τη χρησιµότητα ύπαρξης του ΝΑΤΟ... Και βέβαια το τελευταίο που µπορούµε να περιµένουµε από τον Τραµπ είναι να εκφράσει την ανησυχία του για την ενδυνάµωση του αντιευρωπαϊκού λαϊκισµού τόσο στη Βρετανία όσο και στην ηπειρωτική Ευρώπη.

Αυτό που όλοι περιµένουν µε αγωνία στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και το Παρίσι είναι αν ο Τραµπ θα κινηθεί προς την κατεύθυνση υλοποίησης της απειλής του να επιβάλει δασµούς στις εξαγωγές της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιοµηχανίας προς τις ΗΠΑ. Στην περίπτωση αυτή θα είχαµε ένα νέο, µετά τη µεταρρύθµιση της ΕΕ-Ευρωζώνης και τη διαχείριση του Brexit, µέτωπο αντιπαράθεσης Γαλλίας - Γερµανίας, όπως επισηµαίνεται σε πρόσφατη ανάλυση των «Financial Times».

H Γερµανία θα προσπαθήσει να προστατεύσει την αυτοκινητοβιοµηχανία της προωθώντας µια συµφωνία ελεύθερου εµπορίου ΗΠΑ - ΕΕ, µια επιλογή που συνεπάγεται βαρύ πλήγµα για τη γαλλική γεωργία... Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι ο χρονικός προσδιορισµός της επίσκεψης Τραµπ δεν είναι σύµπτωση πρωτοκόλλου και εθιµοτυπίας, αλλά σαφής πολιτική επιλογή. Πέραν της σκληρής και εκτός πολιτικής ορθότητας ρητορικής του, ο Τραµπ αξιοποιεί το βραχυκύκλωµα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης για να προωθήσει τα συµφέροντα της χώρας του, όπως ακριβώς πράττουν η Κίνα και η Ρωσία στο εµπόριο και στην ενέργεια.