Ο εχθρός της χαλαρότητας και η ακροδεξιά που καραδοκεί

Ιδίως µετά την οµιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κοινοβουλευτική Οµάδα. Διαβάζοντας όµως όσα δήλωσε ο υπεύθυνος στρατηγικού σχεδιασµού του κόµµατος, Τάκης Θεοδωρικάκος, ίσως δεν είναι και τόσο σαφές. Ας το πάµε λίγο από την αρχή.

Ο Τάκης Θεοδωρικάκος µάς είπε σε συνέντευξή του ότι «καµία χαλαρή ψήφος δεν µπορεί να υπάρξει». Γιατί οι ευρωεκλογές «έχουν κρίσιµη εθνική σηµασία». Ως εδώ κατανοητό πλήρως. Η βασική και κυρίαρχη κόντρα είναι µε τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε η επιλογή µπορεί να είναι µόνον ο άλλος πόλος, ο γαλάζιος. Οµως τι ακριβώς είναι αυτή η «χαλαρή ψήφος» που έχει αναγορεύσει σε εχθρό της η Νέα Δηµοκρατία. Πώς εξηγείται πολιτικά; Μπορεί να υπάρξει «χαλαρή ψήφος» που να φύγει προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Το ΚΙΝΑΛ; Το Ποτάµι; Το ΚΚΕ; Δύσκολα θα µπορούσε κανείς να απαντήσει θετικά. Αρα τι µας µένει; Είτε τα κόµµατα που προέκυψαν από πρώην στελέχη της Ν∆ όπως η Κατερίνα Παπακώστα ή ο Σάββας Τσιτουρίδης, είτε η άκρα Δεξιά και η Χρυσή Αυγή.

Την πρώτη κατηγορία την έχει ήδη «καταχεριάσει» ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέγοντας ότι πρόκειται για κινήσεις που αντιστρατεύονται αντικειµενικά τη ΝΔ. Οµως τα ποσοστά αυτών των σχηµατισµών δεν φαίνονται πολύ µεγάλα. Ιδίως από τη στιγµή που δεν έχουν βρει κοινό πολιτικό βηµατισµό. Υποθέτω λοιπόν πως όταν ο Τάκης Θεοδωρικάκος και τα στελέχη της ΝΔ µιλούν για τον κίνδυνο της χαλαρής ψήφου, εννοούν την ακροδεξιά και το ναζιστικό µόρφωµα.

Δεν θα έπρεπε όµως να µας εξηγήσουν γιατί ένας ψηφοφόρος της ΝΔ, σε περίπτωση που... χαλαρώσει, θα στείλει κατά εκεί την ψήφο του; Δεν είναι αυτό ένα ενδιαφέρον πολιτικό ερώτηµα; Μόνο που, αν το απαντήσει αυτό η Νέα ∆ηµοκρατία, αναγκαστικά θα πρέπει να «ξαναδεί» βασικές επιλογές της. Γιατί µόνο στην τακτική που κράτησε η ΝΔ απέναντι στη Συµφωνία των Πρεσπών και στην αναγωγή του δόγµατος «Νόµος και τάξη» σε βασικό εκλογικό ζήτηµα βρίσκεται η απάντηση. Βλέπετε, όταν «φλερτάρεις» µε αυτή την ατζέντα και ταυτοχρόνως θέλεις να είσαι και «ευρωπαϊκό» ή «φιλελεύθερο» κόµµα, καλλιεργείς προσδοκίες που δεν µπορείς να καλύψεις. Ετσι, µετά φοβάσαι τη «χαλαρότητα».