H παιδική φωνή... του Ευρωκοινοβουλίου

Μεταξύ µας, ξέρετε τι είναι στις 17 Ιουνίου. Κάποιοι γνώριζαν, ενώ ταυτοχρόνως κανόνιζαν για τις 11 Μαρτίου (που µας πέρασε). ∆ύο ηµεροµηνίες, διαφορετικές αργίες. ∆ευτέρα η 11η Μαρτίου. Και η 17η Ιουνίου επίσης. Για τα υπόλοιπα πέριξ εκείνης της ηµέρας του Ιουνίου νοµίζω ότι έχουµε συνεννοηθεί. Βέβαιο ότι έχουµε κάµει «εικόνες». Είναι καλό οι άνθρωποι να «βλέπουν µπροστά». Να µπορούν να «βλέπουν µπροστά». Να σχεδιάζουν. Να κάνουν όνειρα. Στο µεταξύ υπάρχει και η 26η Μαΐου. Καµία σχέση µε ∆ευτέρα. Κυριακή «πέφτει». ∆υνητικά µπορεί να έχει χαρακτηριστικά αντίστοιχα 17ης Ιουνίου. Ή 11ης Μαρτίου. Το θέµα είναι τι «εικόνες» εµπνέει. Πώς µας κινητοποιεί για να «δούµε» µπροστά.

Ενα déjà vu (ντεζαβί -µε κάπως κλειστό το ί- ποτέ δε ου) είναι πιθανόν να συµβεί. Αν έχει και καλοκαιρία, άρα καιρικές συνθήκες για βουτιές, ούτε λόγος για ψήφο. Το θέµα είναι να περνάµε καλά. Με κάποιον τρόπο. Και ας είµαστε χώρια. Σε διαφορετικά χωριά, σε διαφορετικές χώρες. Χώρια ερχόµαστε στον κόσµο. Από την πρώτη στιγµή όµως που γεννιόµαστε είµαστε µαζί. Με τη γέννηση κάθε παιδιού µεγαλώνει η αγάπη στον κόσµο, στον πλανήτη. Κινητοποιεί γονείς, συγγενείς, φίλους να θέλουν το νεογέννητο να µεγαλώσει σε έναν καλύτερο κόσµο. Να έχει ένα καλύτερο µέλλον από ό,τι εκείνοι. Από ό,τι εµείς.

Μου το υπενθύµισε το τρίλεπτης διάρκειας κλιπ του Ευρωκοινοβουλίου για τις επερχόµενες ευρωεκλογές. Μέσα σε µία εβδοµάδα το είδαν 75 εκατ. µοναδικοί χρήστες. Υψηλής αισθητικής η ταινία του βραβευµένου Φρεντερίκ Πλανσόν απευθύνεται στο θυµικό, δείχνοντας νεογέννητα και προτρέποντάς µας µια παιδική φωνή να αποφασίσουµε για το µέλλον µας.

Για «να µειώσουµε την κλιµατική αλλαγή, να πολεµήσουµε την τροµοκρατία, να κάνουµε τα σύνορα πιο ασφαλή, για την ειρήνη, την ισότητα, τα δικαιώµατα, τη δηµοκρατία» ακούγεται η παιδική φωνή στο βίντεο του Ευρωκοινοβουλίου. Αλλά αν θεωρήσουµε ότι το παρελθόν «δείχνει» το µέλλον, αλλά και αν ακόµα συµφωνήσουµε ότι θα ψηφίσουµε και δεν θα πάµε για βουτιές, έχει σηµασία -µάλλον περισσότερη από κάθε άλλη προηγούµενη φορά- να µας πει, να µας πείσει κάποιος ότι αυτή η ψήφος θα αξιοποιηθεί για όλα όσα µας θέτει προ των ευθυνών µας το Ευρωκοινοβούλιο διά του επίµαχου βίντεο.

Η ανησυχία πρόδηλη. Η ακροδεξιά καραδοκεί. Εµείς να πάµε να ψηφίσουµε στις 26 του µήνα. Εκείνοι οφείλουν να διαµορφώσουν συνθήκες για µια καλύτερη Ευρώπη για τους λαούς της, δηµιουργώντας τις προϋποθέσεις να δώσουµε από την πλευρά µας καθοριστική για το µέλλον µας απάντηση στο δίληµµα: ψήφο ή βουτιές;