Η Βίκυ Φλέσσα στη χώρα των σοβιέτ

Σκηνικό υγρής και υπόγειας φυλακής. Παντού σκοτάδι. Ακούγονται κραυγές πόνου κρατουµένων. Περνάνε αρουραίοι απ’ τον διάδροµο.

Τακ-τακ-τακ, τα βήµατα του δεσµοφύλακα. Τον ακολουθεί ο κοµισάριος της δηµόσιας τηλεόρασης. Κλανκ το κλειδί στην κλειδαριά. Ζουµ στο βάθος του κελιού, η Βίκυ Φλέσσα µε χαλκάδες στον τοίχο, µέσα σε µια λίµνη αίµατος.

Κοµισάριος: Καληµέρα συντρόφισσα…

Βίκυ: ∆εν είµαι και δεν θα γίνω συντρόφισσά σου ποτέ! Είµαι ελεύθερος άνθρωπος, έχω το θάρρος της γνώµης µου.

Κοµισάριος: Μην επαναλαµβάνεσαι συντρόφισσα, τα έχουµε ξαναπεί όλα αυτά. Λοιπόν;

Βίκυ: Τι λοιπόν;

Κοµισάριος: Λοιπόν, θα µιλήσεις; Θα µας δώσεις τα ονόµατα των συνεργατών σου; Ξέρουµε πολύ καλά ότι ετοιµάζατε κατάληψη της Σοβιετικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης…

Βίκυ: Στα µούτρα σε φτύνω! Είµαι Ελληνίδα, είµαι πατριώτισσα, έχω δει τη Βουγιουκλάκη στο «Ανθυπολοχαγός Νατάσσα». Από µένα ούτε λέξη δεν θα πάρεις!

Κοµισάριος: Καλά συντρόφισσα, όπως επιθυµείς. Ο χρόνος είναι µε το µέρος µας. Βίκυ: Τόσον καιρό είµαι κλεισµένη σε αυτό το µπουντρούµι. Πότε θα βγω, πότε θ’ αντικρίσω ξανά τον κόσµο;

Κοµισάριος: Οποτε το αποφασίσει το Πολιτµπιρό, συντρόφισσα. ∆εν είναι δική µου δουλειά να το κρίνω.

Βίκυ: ∆εν σκέφτοµαι τίποτε άλλο, την πατρίδα σκέφτοµαι. Και την εκποµπή µου. Αυτή την εκποµπή που αγάπησα τόσο και µετέδιδε της γνώσης το φως.

Κοµισάριος: Αυτά να τα σκεφτόσουν πριν καλέσεις στην εκποµπή σου τον Μίλτον Φρίντµαν.

Βίκυ: ∆εν κάλεσα τον ίδιο, το φάντασµά του κάλεσα. Βοήθησε και η θεία µου η Πόπη που είναι µέντιουµ.

Κοµισάριος: Εδώ δίπλα την έχουµε και τη θεία. Πλέκει πουλόβερ για τον Κόκκινο Στρατό.

Βίκυ: Είστε σατανάδες, είστε ξεδιάντροποι. Ο Θεός δεν θα σας συγχωρέσει ποτέ.

Κοµισάριος: Ποιος Θεός συντρόφισσα, τις εκκλησίες τις γκρεµίσαµε. Και ο Πέτρος Γαϊτάνος τραγουδάει πλέι µπακ στα πάρτι της Αχτσιόγλου!

Βίκυ: Οχι, όχι αυτό, όχι τον Πέτρο…

Κοµισάριος: Λυπούµαι συντρόφισσα, ήταν απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής. Προσωπικώς είχα προτείνει Μαραβέγια, αλλά τον στείλανε στην ντάτσα του συντρόφου Τζανακόπουλου.

Βίκυ: Ωιµέ, κανείς δεν γλίτωσε. ∆εν πιστεύω να ξανανοίξατε και τα γκουλάγκ;

Κοµισάριος: Και πού νοµίζεις ότι παραθερίζει ο Σαββόπουλος;

Βίκυ: Αλήτες, προδότες, βρωµιάρηδες, θα γυρίσει ο τροχός!

Κοµισάριος: Αντίο συντρόφισσα, πρέπει να αποχωρήσω. Θα µου επιτρέψεις να σου κάνω ένα δώρο, ένα µαντιλάκι για να σκουπίζεις τα δάκρυά σου. Είναι φτιαγµένο από το µούσι του Αµβρόσιου, τον ξυρίσαµε προχτές! Ακούγονται άναρθρες κραυγές, κλανκ το κλειδί στην κλειδαριά, η πόρτα κλείνει. Σκοτάδι βαθύ. Κάπου µακριά, η ορχήστρα της ΣΡΤ παίζει τη «∆ιεθνή»…