Τι µπορούν και τι θέλουν οι δήµαρχοι;

Μπήκαμε σε µήνα εκλογών και οι διαδικασίες απλουστεύονται. Μια πρωτοφανής σε µέγεθος οµάδα πολιτών πιστεύει ότι αν εκλεγεί, θα αλλάξει η πόλη τους. ∆εν έχουν τον καιρό να το εξηγήσουν πειστικά, αλλά αυτό αρχίζει να µην είναι απαραίτητο.

Τόσο οι παλιές καραβάνες στα αξιώµατα αυτά όσο και το νέο αίµα έχουν ριχτεί στο ∆ιαδίκτυο και αρκετοί υποψήφιοι σύµβουλοι «ξεχνούν» να δηλώνουν µε ποιον υποψήφιο δήµαρχο κατεβαίνουν. Αλλά αυτά είναι πταίσµατα και παίρνουν αναστολή.

Το µεγάλο µυστικό είναι οι δήµαρχοι. Απουσιάζει πλέον ή έχει αραιωθεί η φαραωνική µεγαλοστοµία µεγάλων έργων, συµπαντικών προγραµµάτων και µακροχρόνιου σχεδιασµού. Απεναντίας θεοποιείται η γειτονιά ως µόνη ζώνη του εφικτού. Ολοι ασχολούνται µε τα σκουπίδια, τα πάρκα, το κυκλοφοριακό και την καταστολή της παρανοµίας.

Και επειδή πολλά από αυτά είναι ευθύνη άλλων υπουργείων, φορέων και οργανισµών, η παλιά γειτονιά, που θα αναπλαστεί µε σύµφωνη γνώµη των κατοίκων, είναι η νέα καραµέλα ή το νέο όραµα. Κατά τις πολλές εξαγγελίες που διάβασα, σκέφτονται συνήθως νέα κτίρια που θα έχουν «κοινωνικό ρόλο», οπωσδήποτε παιδικές χαρές και πολύ πράσινο, αλλά και κήρυξη πολέµου στις διαρρήξεις και στην πολιτική άµυνα.

Τα σηκωµένα µανίκια των πουκαµίσων τους και κανένα πλαστικό κράνος στα εργοτάξια, όπως καλοκαιριάζει, θα παρουσιάσουν αύξηση.

Οσο περνούν οι µέρες και αντιλαµβάνονται τις συνέπειες της απλής αναλογικής την πρώτη Κυριακή των δηµοτικών εκλογών, τόσο βλέπουν το µέλλον: πολλοί από τους υποψήφιους δηµάρχους που δεν θα προτιµηθούν, θα είναι την άλλη µέρα δηµοτικοί σύµβουλοι απέναντί τους. Οπότε πολύ σπάνια δεν αφήνουν διαύλους συνεννόησης µαζί τους, εκτός κι αν έχουν επιλέξει ιδεολογικό αποκλεισµό µερικών.

Αποφεύγοντας τις προβλέψεις, ελπίζω να έχουν υπόψη τους τις υποχρεώσεις και τα δικαιώµατα δηµάρχων και συµβούλων µε τον «Κλεισθένη», για να µην υπάρξουν εµπλοκές.